ترجمه و شرح موضوعی نهج‌البلاغه پیرامون رستاخیز و وظیفه بندگی
ترجمه و شرح موضوعى نهج‌البلاغه، پيرامون رستاخيز و وظيفه بندگى، اثر سيد على‌محمد موسوى جزايرى مى‌باشد که در واقع ترجمه دو فصل کتاب «بهج‌الصباغة في شرح نهج‌البلاغة»، تأليف علامه حاج شيخ محمدتقى شيخ شوشترى است.
| ترجمه و شرح موضوعی نهج‌البلاغة: پيرامون رستاخيز و وظيفه بندگي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جزایری، علی‌محمد (مترجم) شوشتری، محمدتقی (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | پیرامون رستاخیز و وظیفه بندگی بهج الصباغه فی شرح نهج‌البلاغه. فارسی. برگزیده |
| ناشر | مؤسسه بنياد فرهنگی و هنری علامه شيخ شوشتری(ره) |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1385 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-548-225-9 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج‌البلاغه - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 38/2 /ش9 ت4041* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
از جمله ويژگى‌ها و شايستگى‌هاى اميرالمؤمنين(ع)، گفتار وحى‌گونه اوست که بخش اعظم آن در کتاب گران‌قدر «نهج‌البلاغة» گردآورى شده است؛ کتابى که پس از قرآن، بالاترين سند حقانيت اسلام و تشيع و دريايى بى‌کران از معارف، علوم و حقايق حيات‌بخش بشرى است؛ کتابى که بى‌شک فراتر از کلام مخلوق و پايين‌تر از کلام خالق است.[۱]
تاکنون شرح‌هاى زيادى در تفسير و تبيين اين کتاب ارزشمند از دانشمندان اسلام، چه شيعه و چه سنى، نوشته شده است که هرکدام به‌نوبه خود، سودمند و منشأ استفاده‌اند. از جمله اين شرح‌ها کتاب «بهج‌الصباغة في شرح نهج‌البلاغة»، تأليف علامه حاج شيخ محمدتقى شيخ شوشترى است که در چهارده جلد و به شکل موضوعى تدوين شده است. اين شرح، به علت ويژگى‌ها و ابتکاراتى که در آن به کار رفته، از جامع‌ترين و ارزشمندترين شرح‌هاست.[۲]
کتاب حاضر، ترجمه دو فصل از آن کتاب مى‌باشد: يکى فصل «38» که درباره «قيامت، دوزخ و بهشت» است و ديگرى فصل «39» که «وظايف بندگان در برابر پروردگار» را آورده که در جلد دوازدهم قرار دارند.[۳]
اين ترجمه، به قلم شيوا و رساى سيد على‌محمد موسوى جزايرى و به شکلى سليس و روان صورت گرفته است.
در اين اثر، در ترجمه آيات قرآن، از ترجمه آقاى مهدى الهى قمشه‌اى استفاده شده و عنوان‌ها نيز به‌منظور تکميل فايده، از مترجم افزوده شده است.[۴]
مترجم در اين کتاب، به‌منظور رعايت اختصار، از رمزهایى بدين شرح، استفاده کرده است: رمز «حد»، اشاره به شرح نهج‌البلاغة (ابن ابي‌الحديد)؛ «ثم»، شرح نهج‌البلاغة (ابن میثم)؛ «خو»، منهاج البراعة في شرح نهج‌البلاغة (خویی) و مقصود از «خطى»، نسخه‌اى خطى و تصحيح‌شده از نهج‌البلاغة مى‌باشد که به سال 1057ق، نوشته شده و در کتابخانه مؤلف و مورد مراجعه ايشان بوده است و «مصرى» هم نسخه‌اى از نهج‌البلاغة بوده که در چاپخانه استقامت مصر به طبع رسيده و مؤلف به آن مراجعه مى‌کرده است.[۵]
در ابتداى کتاب، مقدمه‌اى از مترجم آمده که در آن، به برخى از ويژگى‌هاى اين اثر، اشاره شده است.
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست آيات مذکور در متن، در انتهاى کتاب آمده است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.