۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک '
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'نزديك' به 'نزدیک ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
اگر چه فارسى‌نويسى و فارسى‌گوئى در جامعه علمى شيعه پيشينه‌اى دراز دارد و نگارش‌هائى نغز چون [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير روض‌الجنان]] [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|شيخ ابوالفتوح]] و ترجمه [[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|النّهايه]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[نقض|النّقض]] [[قزوینی رازی، عبدالجلیل|عبدالجليل قزوينى]] گواه صادق اين مدّعايند، مجموعه همآهنگ و فراخ دامنه، نگارش‌هاى فارسى [[مجلسی، محمدباقر|علّامه محمّدباقر مجلسى]] را بايد- در گونه خود- يك ابتكار عظيم براى دسترسى فارسى‌گويان به نگارش‌هاى شيعى مبتنى بر آثار و اخبار اهل بيت عصمت و طهارت به شمار آورد و على الخصوص تلاش كامياب [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] را در مخاطبت با عامّه مردم فرا ياد داشت. | اگر چه فارسى‌نويسى و فارسى‌گوئى در جامعه علمى شيعه پيشينه‌اى دراز دارد و نگارش‌هائى نغز چون [[روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن|تفسير روض‌الجنان]] [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|شيخ ابوالفتوح]] و ترجمه [[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|النّهايه]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[نقض|النّقض]] [[قزوینی رازی، عبدالجلیل|عبدالجليل قزوينى]] گواه صادق اين مدّعايند، مجموعه همآهنگ و فراخ دامنه، نگارش‌هاى فارسى [[مجلسی، محمدباقر|علّامه محمّدباقر مجلسى]] را بايد- در گونه خود- يك ابتكار عظيم براى دسترسى فارسى‌گويان به نگارش‌هاى شيعى مبتنى بر آثار و اخبار اهل بيت عصمت و طهارت به شمار آورد و على الخصوص تلاش كامياب [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] را در مخاطبت با عامّه مردم فرا ياد داشت. | ||
از مقدّمه‌هائى كه در كتاب‌هاى فارسى [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مرحوم مجلسى]] (ره) ديده مى‌شود، پيداست كه بر نگارش فارسى اديبانه عصر صفوى، با آرايه‌هاى مرسوم و صنايع لفظى و معنوى آن، توانا بوده؛ ولى چون هدفش ترويج معارف دينى در ميان عموم مردم بوده، بتعمّد متن كتاب‌ها را ساده نوشته و- به تعبير خود- «مقيّد به حسن عبارات و تنوّع استعارات» نشده و تجمّلات اديبانه را آن هم باز در حدّ اعتدال به خطبه و مقدّمه اثر وانهاده است. از اين رو، نثر مجلسى در مقايسه با نوشته‌هاى اثر عموم عالمان عصر صفوى، ساده‌تر و به فهم | از مقدّمه‌هائى كه در كتاب‌هاى فارسى [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مرحوم مجلسى]] (ره) ديده مى‌شود، پيداست كه بر نگارش فارسى اديبانه عصر صفوى، با آرايه‌هاى مرسوم و صنايع لفظى و معنوى آن، توانا بوده؛ ولى چون هدفش ترويج معارف دينى در ميان عموم مردم بوده، بتعمّد متن كتاب‌ها را ساده نوشته و- به تعبير خود- «مقيّد به حسن عبارات و تنوّع استعارات» نشده و تجمّلات اديبانه را آن هم باز در حدّ اعتدال به خطبه و مقدّمه اثر وانهاده است. از اين رو، نثر مجلسى در مقايسه با نوشته‌هاى اثر عموم عالمان عصر صفوى، ساده‌تر و به فهم نزدیک تر است. | ||
[[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] در كار فارسى‌نگارى، معمولا، «مخاطبان خود را... مردم شيعه نا آشنا يا كم اطّلاع از مطالب دينى مى‌داند و به هيچ روى با عالمان دين سخن نمى‌گويد. زبان اهل علم، زبانى ديگر است و اصطلاحات و تعابير خاصّ خود را دارد. بنا بر اين او ساده‌نويسى را هرگز از ياد نمى‌برد و به مباحث استدلالى و برهانى [كه مطلب را رو به غموض مى‌برند] فقط در حدّ ضرورت اشاره مى‌كند... او در اين كتاب‌ها در مقام ابراز توانايى علمى خود و تفصيل استدلالى همه مباحث نبود، بلكه مى‌خواسته است «كافّه مؤمنان و عامّه شيعيان» را كه «به اعتبار عدم انس به لغت عرب» از فهم احاديث و مطالب علمى محرومند، «بهره فاضل و نصيب كامل» برساند. | [[مجلسی، محمدباقر|مجلسى]] در كار فارسى‌نگارى، معمولا، «مخاطبان خود را... مردم شيعه نا آشنا يا كم اطّلاع از مطالب دينى مى‌داند و به هيچ روى با عالمان دين سخن نمى‌گويد. زبان اهل علم، زبانى ديگر است و اصطلاحات و تعابير خاصّ خود را دارد. بنا بر اين او ساده‌نويسى را هرگز از ياد نمى‌برد و به مباحث استدلالى و برهانى [كه مطلب را رو به غموض مى‌برند] فقط در حدّ ضرورت اشاره مى‌كند... او در اين كتاب‌ها در مقام ابراز توانايى علمى خود و تفصيل استدلالى همه مباحث نبود، بلكه مى‌خواسته است «كافّه مؤمنان و عامّه شيعيان» را كه «به اعتبار عدم انس به لغت عرب» از فهم احاديث و مطالب علمى محرومند، «بهره فاضل و نصيب كامل» برساند. | ||