۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف'
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '<references/>') |
جز (جایگزینی متن - 'فـ' به 'ف') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| موضوع = خمس، روزه، زکات، فقه جعفری. | | موضوع = خمس، روزه، زکات، فقه جعفری. | ||
| ناشر = بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم) | | ناشر = بوستان کتاب قم (انتشارات [[دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم]]) | ||
| مکان نشر =ايران - قم | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر = 1383ش | | سال نشر = 1383ش | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03668AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03668 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 1629 | | کد پدیدآور = 1629 | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
این کتاب از جمله نخستین آثار و تألیف‌های [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] و تاریخ تألیف آن سال ۱۲۱۲ق، مقارن آغاز سلطنت فتحعلی شاه قاجار و مصادف با وفات [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سید مهدی بحرالعلوم]] است. [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] در سن ۲۷ سالگی پس از بازگشت از نجف اشرف که به‌همراه پدر رفته بود، این کتاب را نگاشت. پیش از آن، در سال ۱۲۰۸ق، در نجف اشرف، «عين الأصول» را تألیف می‌کند و سپس بر تحفه رضویه پدر حاشیه می‌زند<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. | این کتاب از جمله نخستین آثار و تألیف‌های [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] و تاریخ تألیف آن سال ۱۲۱۲ق، مقارن آغاز سلطنت فتحعلی شاه قاجار و مصادف با وفات [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سید مهدی بحرالعلوم]] است. [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] در سن ۲۷ سالگی پس از بازگشت از نجف اشرف که به‌همراه پدر رفته بود، این کتاب را نگاشت. پیش از آن، در سال ۱۲۰۸ق، در نجف اشرف، «عين الأصول» را تألیف می‌کند و سپس بر تحفه رضویه پدر حاشیه می‌زند<ref>ر.ک: مقدمه، ص8</ref>. | ||
برخی از آثار [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] در تکمیل آثار و مصنّفات علمی پدرش ملا مهدی نراقی بوده است. تذكرة الأحباب، نیز در تکمیل [[تحفه رضویه]] و حاشیه آن نگاشته شده است؛ زیرا آن کتاب در مسائل طهارت و نماز بود و ملا احمد در تذكرة الأحباب دیگر ابواب عبادات، شامل مباحث روزه، زکات و خمس را برای مقلّدان خود برمی‌شمارد<ref>ر.ک: همان</ref>. | برخی از آثار [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] در تکمیل آثار و مصنّفات علمی پدرش ملا مهدی نراقی بوده است. تذكرة الأحباب، نیز در تکمیل [[تحفه رضویه]] و حاشیه آن نگاشته شده است؛ زیرا آن کتاب در مسائل طهارت و نماز بود و ملا احمد در تذكرة الأحباب دیگر ابواب عبادات، شامل مباحث روزه، زکات و خمس را برای مقلّدان خود برمی‌شمارد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
نگاشتن فقه به زبان فارسی در دوره صفویه رواج یافت تا آنجا که چهره‌هایی مانند [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|میرداماد]]، کتاب فقهی - استدلالی خود، شارع النجاة را نیز به زبان فارسی نوشت و دیگر رساله‌های مختلف تک‌نگاری در موضوعات نماز جمعه، جهاد و... که عموما استدلالی و پژوهشی بوده‌اند، در این عصر بسیار بروز و ظهور پیدا کرد. این امر با کم‌رنگ شدن فعالیت حوزه‌های علمیه شیعه در ایران، در اواخر عصر صفوی و اوایل دوره قاجار در انزوا قرار گرفت. پس از یک دوره رکود، ملا مهدی و ملا احمد نراقی با نثر فارسی و به فراخور فهم عامه مردم، به‌دور از زبان تخصصی و علمی، به احیای فقه فتوایی با زبان فارسی روی آوردند و آثاری چون «أنيس التجّار» و «[[تحفه رضویه]]» توسط [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا مهدی نراقی]] و کتاب «تذكرة الأحباب» و چند کتاب دیگر به‌همت [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] نگاشته شد. هرچند با توجه به فتوایی و غیر استدلالی بودن کتاب تذکره، مخاطب آن در وهله نخست، عموم مردم و مقلدان مؤلف هستند، اما تنوع فروعات و نوع بیان آنها، این کتاب را خاص می‌سازد<ref>ر.ک: همان، ص9-8</ref>. | نگاشتن فقه به زبان فارسی در دوره صفویه رواج یافت تا آنجا که چهره‌هایی مانند [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]]، کتاب فقهی - استدلالی خود، شارع النجاة را نیز به زبان فارسی نوشت و دیگر رساله‌های مختلف تک‌نگاری در موضوعات نماز جمعه، جهاد و... که عموما استدلالی و پژوهشی بوده‌اند، در این عصر بسیار بروز و ظهور پیدا کرد. این امر با کم‌رنگ شدن فعالیت حوزه‌های علمیه شیعه در ایران، در اواخر عصر صفوی و اوایل دوره قاجار در انزوا قرار گرفت. پس از یک دوره رکود، ملا مهدی و ملا احمد نراقی با نثر فارسی و به فراخور فهم عامه مردم، به‌دور از زبان تخصصی و علمی، به احیای فقه فتوایی با زبان فارسی روی آوردند و آثاری چون «أنيس التجّار» و «[[تحفه رضویه]]» توسط [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا مهدی نراقی]] و کتاب «تذكرة الأحباب» و چند کتاب دیگر به‌همت [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد]] نگاشته شد. هرچند با توجه به فتوایی و غیر استدلالی بودن کتاب تذکره، مخاطب آن در وهله نخست، عموم مردم و مقلدان مؤلف هستند، اما تنوع فروعات و نوع بیان آنها، این کتاب را خاص می‌سازد<ref>ر.ک: همان، ص9-8</ref>. | ||
محقق کتاب، برخی ویژگی‌های این اثر را این‌گونه می‌شمارد: | محقق کتاب، برخی ویژگی‌های این اثر را این‌گونه می‌شمارد: | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
# مخالفت با مشهور: مبانی مستحکم فقهی و اصولی نراقی سبب شده در برخی مسئله‌ها، موافق قول مشهور سلوک نکند و بر اساس قول نادر فتوا دهد<ref>ر.ک: همان، ص10-9</ref>. | # مخالفت با مشهور: مبانی مستحکم فقهی و اصولی نراقی سبب شده در برخی مسئله‌ها، موافق قول مشهور سلوک نکند و بر اساس قول نادر فتوا دهد<ref>ر.ک: همان، ص10-9</ref>. | ||
[[نراقی، احمد بن محمدمهدی| | [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|مولی احمد نراقی]] نیز مانند [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌اللّه خویی]] در مستند، قائل به عدم لزوم اتحاد آفاق است، ولی نراقی در کتاب ممتّع و اِفتایی رسائل و مسائل و نیز کتاب تذكرة الأحباب از مسلک مشهور دفاع کرده و قائل به لزوم اتحاد آفاق شده است... وی در تذكرة الأحباب می‌نویسد: مسئلة هشتم: هرگاه در ولایت، اوّل ماه ثابت شود و در ولایت دیگر ثابت نشود، پس هرگاه دو ولایت نزدیک به هم باشند - مانند بغداد و کوفه یا کاشان و اصفهان یا شیراز و بصره - حکم آنها یکی است... و هرگاه ولایات متباعده باشند - مانند مصر و بغداد یا بغداد و هرات و یا اصفهان و قندهار - حکم آنها یکی نیست بنا بر اقوی<ref>ر.ک: مختاری، رضا، ص336</ref>. | ||
در بخشی از کتاب درباره روزه نذر یا عهد می‌خوانیم: مسئله سیم: هرگاه روزه را نذر کند، یا عهد کند، یا به قسم بر خود لازم کند، پس اگر روز معینی را نذر یا عهد کرده باشد، واجب است که همان روز را روزه بگیرد و اگر بدون عذر ترک کند، باید قضا کند و کفاره بدهد و هرگاه روز معینی را نذر کند، بلکه مطلق روزه را نذر کند - مثل اینکه نذر کند که دو روز یا سه روز بگیرد - در این صورت هر روزی را که خواهد، می‌تواند روزه بگیرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص83؛ قریشی کرین، سید حسن، ص16</ref>. | در بخشی از کتاب درباره روزه نذر یا عهد می‌خوانیم: مسئله سیم: هرگاه روزه را نذر کند، یا عهد کند، یا به قسم بر خود لازم کند، پس اگر روز معینی را نذر یا عهد کرده باشد، واجب است که همان روز را روزه بگیرد و اگر بدون عذر ترک کند، باید قضا کند و کفاره بدهد و هرگاه روز معینی را نذر کند، بلکه مطلق روزه را نذر کند - مثل اینکه نذر کند که دو روز یا سه روز بگیرد - در این صورت هر روزی را که خواهد، می‌تواند روزه بگیرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص83؛ قریشی کرین، سید حسن، ص16</ref>. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
#[[:noormags:1322646|قریشی کرین، سید حسن، «ملا مهدی نراقی و حج»، پایگاه مجلات تخصصی نور، میقات حج، بهار 1395، شماره 95، صفحه 8 تا 33]]. | #[[:noormags:1322646|قریشی کرین، سید حسن، «ملا مهدی نراقی و حج»، پایگاه مجلات تخصصی نور، میقات حج، بهار 1395، شماره 95، صفحه 8 تا 33]]. | ||
== وابسته‌ها == | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۹: | ||
[[رده:فقه مذاهب]] | [[رده:فقه مذاهب]] | ||
[[رده:فقه شیعه]] | [[رده:فقه شیعه]] | ||