تبصره و دو رساله دیگر در منطق: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR13543J1.jpg|بندانگشتی|تبصره و دو رساله دیگر در منطق]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type="bookName" |تبصره و دو رساله دیگر در منطق

|-

| data-type="otherBookNames" |

| data-type="authors" |[[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان]](نويسنده)

|زبان  

| data-type="language" | فارسي عربي

|کد کنگره  

| data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |‏BC‎‏ ‎‏66‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏4‎‏ ‎‏الف‎‏25  

|موضوع  

| data-type="subject" |منطق - متون قدیمی تا قرن 14  

|ناشر  

| data-type="publisher" |دانشگاه تهران  

|مکان نشر  

| data-type="publishPlace" | ايران - تهران

||سال نشر  

| ata-type="publishYear" |مجلد1: 1337ش ,

|کد اتوماسیون  

| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE13543AUTOMATIONCODE

|}

'''تبصره و دو رساله دیگر در منطق'''، اثر [[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان|عمر بن سهلان ساوی]] (متوفی 540ق)، مشتمل بر کتاب تبصره و دو رساله دیگر در موضوع منطق است. [[دانش‌پژوه، محمدتقی|محمدتقی دانش‎پژوه]] (متوفی 1375ق)، تصحیح این اثر را به‎عهده داشته است.  

کتاب با مقدمه‎ای کوتاه و پیشگفتاری تحقیقی قریب به شصت صفحه آغاز شده است. سپس کتاب تبصره و دو رساله منطق ساوی و تحقیق نقیض الوجود ارائه شده است.  

در پیشگفتار ابتدا منطق چینی، هندی و یونانی معرفی شده و پس از آن دستگاه منطقی ارسطو، فارابی و ابن سینا مورد مطالعه قرار گفته است. مصحح، روش متأخران در منطق را با این عبارت ادامه می‎دهد: «ابن سینا در عروضیه که در بیست‎ویک سالگى نوشته است، از روش ارسطو پیروى کرد و با اختصار همه اجزای منطق را در آن آورد و در کتاب شفا به‎طور مبسوط از آن بحث نمود». سپس ابن سینا را بنیان‎گذار روش متأخران دانسته و دانشمندانى مانند [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]] و ساوى و دیگران را از پیروان او می‎داند<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص11</ref>.

در ادامه مباحث پیشگفتار، تاریخ پاره‎ای از مسائل منطقی، سرگذشت ساوی و کتاب‎های او و نسخه‎های مورد استفاده مصحح در تصحیح این اثر ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص61-27</ref>.  

الف)- «كتاب التبصرة»: کتاب تبصره همواره مورد توجه بوده و از کتاب‎های درسی بشمار می‎رفته است<ref>ر.ک: موحد، صمد، 727</ref>. [[ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان|ابن سهلان]] این کتاب را از روی کتاب بصائر خود که در چهار جا از آن یاد می‎کند و کتاب‎های ابن سینا نگاشته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>.  

نویسنده در ابتدای کتاب غرض از منطق را این‎گونه تبیین می‎کند: «غرض از منطق، شناخت این دو راه است؛ یعنى «قول شارح» و «حجّت» و جدا کردن آنچه راست است از این هر دو، از آنچه ناراست است»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5</ref>. سپس پس از طرح مباحث مختلف منطق با طرح موضوع برهان و مغالطه و اقسام آنها کتاب را به پایان آورده است.

ب)- «رساله در منطق»: این رساله گویا همان است که ساوى در دیباچه رساله سنجریه، نوشتن آن را به سنجر نوید داده است؛ بدین‏گونه: «و اگر سعادت بخت، مر این دعاگوى را یار بود و به موقع ارتضا و پسند اوفتد، توفیق و یارى خواهد از یارى‏دهنده به‎حق، تا عوایق و موانع را بازدارد و قوت و معونت دهد بر تصنیف کتابى که جمله انواع علوم حکمت را جامع بود؛ چنان‎که هیچ‎کس از پیشینگان بدان تحقیق و روشنى نکرده باشند و چنان سازد که با اقاویل شرع راست بود تا خدمتى کرده باشد که هیچ‎کس از اهل علم چنان خدمتى هیچ پادشاهى را [نکرده باشند] و چون اقبال و کمال دولت پادشاه عالم یار بود، این اندیشه و عزم دعاگوى سخت آسان شود؛ إن‎شاء‎اللّه‎ تعالى»<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>.

در تبیین تصور و تصدیق چنین می‎خوانیم: «بدان که علم به دو قسم است: تصور و تصدیق. تصور آن باشد که حقیقت چیزى در عقل حاصل آید؛ چنان‎که حقیقت انسان و حقیقت حیوان و امثال آن و تصدیق آن باشد که حکم کنیم بر چیزى به هستى و یا نیستى؛ چنان‎که گوییم: عالم، محتاج صانع است، یا گوییم: جان آدمى، قدیم نیست.

و تصور و تصدیق به‎ دو قسم باشد: نظرى و غیر نظرى. غیر نظرى آن باشد که محتاج کسب نباشد، بلکه عقل آن را به‎خود دریابد؛ چنان‎که معنى هستى و یگانگى و چنان‎که حکم کنیم که: «یکى، نیمه دو است» و «دو، ضعف یکى» و «یک جسم، در یک حال، در دو مکان نباشد» و نظرى آن باشد که محتاج کسب باشد و عقل [نه‏] به‎خود آن را دریابد؛ چنان‎که: «معنى جن و ملک» و «حکم کردن که عالم را صانع باید» و «جان آدمى، باقى خواهد بود» و امثال آن<ref>ر.ک: همان</ref>.  

ج)- «رسالة في تحقيق نقيض الوجود»: این رساله از مسائل غامض منطق است که قدما ([[ارسطو]] و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] و ابن زرعه) دیدگاه‎های متفاوتی در رابطه با آن مطرح کرده‎اند؛ به‎گونه‎ای که برخی نقیض وجود را از جنس خودش دانسته‎اند<ref>ر.ک: همان، ص159</ref>.

به گفته محقق اثر، نویسنده در این رساله سخن خویش را که در «[[البصائر النصيرية في علم المنطق|البصائر النصيرية]]» آورده، توجیه می‎کند و از گفتار [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] در اشارات خرده می‎گیرد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص46</ref>.

نویسنده در ابتدای این رساله به طرح مسئله پرداخته و پس از تبیین دو مقدمه، به تحقیق و بررسی موضوع بحث، اقدام کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص164-159</ref>.  

مصحح کتاب پس از پیشگفتار، در ذیل عنوان «یادآوری»، پاره‎ای از اغلاط موجود در کتاب را تصحیح و به دو نکته تاریخی اشاره کرده است.

در پاورقی‎های کتاب، اختلاف نسخه‎ها ذکر شده است؛ به برخی از افتادگی‎های کتاب و صحیح برخی عبارات نیز اشاره شده است<ref>ر.ک: صفحه 160 و 161، پاورقی ‎2</ref>.

در انتهای کتاب، فهرست اصطلاحات و نام‎ها و فهرست مباحث رساله‎ها به‎تفکیک ارائه شده است.  

==پانویس ==

<references />

== وابسته‌ها ==

[[رده:منطق]]