۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== وابستهها ==' به '==وابستهها==') |
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب با مقدمه مترجم آغاز شده است. اين كتاب، ترجمه تاريخ ادبى ايران مىباشد كه در سه جلد، به زبان | كتاب با مقدمه مترجم آغاز شده است. اين كتاب، ترجمه تاريخ ادبى ايران مىباشد كه در سه جلد، به زبان فارسی ترجمه شده است. جلد اول اين كتاب، توسط [[مجتبایی، فتحالله|فتح | ||
الله مجتبایی]] به | الله مجتبایی]] به فارسی ترجمه شده است. متن اصلى كتاب، شامل چهار فصل مىباشد.<ref>برومند، فرزانه، ص25</ref> | ||
روش تدوين كتاب، بسيار علمى و متديك است و نويسنده همه تحولات علمى، تاريخى، سياسى و مذهبى را كه در تحولات ادبى مؤثر است، بررسى كرده و مورد تحقيق و موشكافى، قرار داده است و درباره اهميت كار او در مقدمه مجلدات ديگر و نيز در مقالات مربوط به وى، بهتفصيل بحث شده است.<ref>براون، ادوارد، ص6</ref> | روش تدوين كتاب، بسيار علمى و متديك است و نويسنده همه تحولات علمى، تاريخى، سياسى و مذهبى را كه در تحولات ادبى مؤثر است، بررسى كرده و مورد تحقيق و موشكافى، قرار داده است و درباره اهميت كار او در مقدمه مجلدات ديگر و نيز در مقالات مربوط به وى، بهتفصيل بحث شده است.<ref>براون، ادوارد، ص6</ref> | ||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در مقدمه مترجم، نكاتى پيرامون كتاب و ترجمه آن، بيان شده است. | در مقدمه مترجم، نكاتى پيرامون كتاب و ترجمه آن، بيان شده است. | ||
مؤلف در فصل اول، طرحى مختصر از تاريخ ادبى ايران را ارائه نموده است و سپس به شرح درباره وضع منحصربهفرد زبان عربى، علوم اعراب و مباهات آنها به زبان خودشان، تطور ذوق ادبى و اصول نقد و مختصات نخستين اشعار | مؤلف در فصل اول، طرحى مختصر از تاريخ ادبى ايران را ارائه نموده است و سپس به شرح درباره وضع منحصربهفرد زبان عربى، علوم اعراب و مباهات آنها به زبان خودشان، تطور ذوق ادبى و اصول نقد و مختصات نخستين اشعار فارسی، از لحاظ اسلوب و موضوع، قالبهاى شعرى، علم بلاغت در ايران، دستهبندى اشعار فارسی بر مبناى قافيه و انواع شعر و صنايع ادبى و بديعى، پرداخته است.<ref>برومند، فرزانه، ص25</ref> | ||
سپس در فصل دوم، اوضاع ايران در اواخر قرن دهم ميلادى را مورد بررسى قرار داده و پس از آن، به شرح درباره سامانيان، سلطان محمود غزنوى، مراكز چهارگانه فرهنگ در ايران، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، عنصرى، فرخى، فردوسى و آثار ايشان پرداخته و نيز از شاعران عصر محمود غزنوى، سخن رانده است.<ref>همان، ص26</ref> | سپس در فصل دوم، اوضاع ايران در اواخر قرن دهم ميلادى را مورد بررسى قرار داده و پس از آن، به شرح درباره سامانيان، سلطان محمود غزنوى، مراكز چهارگانه فرهنگ در ايران، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، عنصرى، فرخى، فردوسى و آثار ايشان پرداخته و نيز از شاعران عصر محمود غزنوى، سخن رانده است.<ref>همان، ص26</ref> |
ویرایش