بهجة الأسرار و معدن الأنوار

بهجة الأسرار ومعدن الأنوار یکی از مهم‌ترین تألیفات نورالدین ابوالحسن علی بن یوسف بن جریر لخمی شطنوفی(644-713ق)، پیرنامه‌ای است درباره محیی‌الدین ابومحمد عبدالقادر گیلانی(471 - 561ق).

بهجة الأسرار و معدن الأنوار
بهجة الأسرار و معدن الأنوار
پدیدآورانابی‌‌الحسن، علی بن یوسف (نویسنده)
ناشرالجزیرة
مکان نشر[بي جا] - [بي جا]
سال نشر[--13]
چاپچاپ یکم
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
‏/ع2ش6 / 292/35 BP

«پیرنامه» معادل فارسی کتاب «مقامات» یا «مناقب شیخ و عارف» است و اگر تذکره‌ها را به دو گروه عمومی و فردی تقسیم کنیم، کتاب‌های مقامات یا پیرنامه‌ها، در گروه دوم قرار می‌گیرند. تفاوت تذکره‌های عرفانی فردی با عمومی، در این است که به جای معرفی عرفای مختلف، تنها به بیان احوال و اقوال یک عارف می‌پردازد و بیشتر بر ریاضت‌ها و کرامت‌های وی، تأکید می‌شود. یکی از مشایخی که پیرنامه‌های زیادی درباره او نوشته شده، عبدالقادر گیلانی است[۱] که شخصیت وی را با مطالعه پیرنامه‌هایی که درباره او نوشته شده است، بهتر می‌توان شناخت[۲].

در میان عرفا، بیشترین تعداد مناقب‌نامه درباره این عارف نوشته شده است وبهجة الأسرار، از مفصل‌‌ترین اثر در‌ این‌ زمینه می‌باشد. این کتاب، دربرگیرنده روایات و سخنانی درباره زندگی و کرامت‌های خارق عادت شیخ عبدالقادر گیلانی است. شطنوفی در این کتاب، به بزرگداشت عبدالقادر از سوی اولیا، سخنان او، ذکر نسب او، اخلاق و علوم او و... پرداخته است. سپس مجموعه‌ای از روایات نقل شده از وی را ذکر کرده و بخش آخر کتاب را به گفتار تعدادی از مشایخ اختصاص داده که از عبدالقادر یاد کرده‌اند. از متن این کتاب در بخش معرفی شیخ عبدالقادر استفاده شده است. این کتاب تاکنون به فارسی ترجمه نشده است[۳].

پانویس

  1. حسینی، مریم؛ رجبی‌نیا، مریم، ص8
  2. ر.ک: همان، ص23
  3. ر.ک: همان

منابع مقاله

حسینی، مریم؛ رجبی‌نیا، مریم، «احوال و آثار عبدالقادر گیلانی و بررسی و مقایسه پیرنامه‌های نوشته شده درباره او تا قرن دهم هجری قمری»، متن‌پژوهی ادبی، سال 22، شماره 57، بهار 1397.



وابسته‌ها