۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران'
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''على بن طيفور بسطامى''' اديب، مترجم و نويسنده كتب دينى و تاريخى قرن يازدهم، در خانواده‌اى فاضل و دانشمند در بسطام ديده به جهان گشود. پدرش دانشمند و محدث مشهورى بود كه فرزندش نزد او دانش مرسوم روزگار را آموخت. پس به خراسان مسافرت كرد و از محضر شيخ رضى‌الدين حسينى تفرشى بهره برد و مدتى نيز شاگرد ابن‌خاتون عاملى بود و تحصيلات تكميلى را به پايان رساند. او در جوانى به دكن مهاجرت كرد و در گلكنده دكن كه در جنوب هند است، رحل اقامت افكند و مدت زيادى از عمر خودش را در دوران حكومت عبدالله قطب شاه (1035-1083ق) و جانشين او ابوالحسن تاناشاه (1083-1098ق) سپرى كرد و در اين شهر با دانشمندان و اميرانى چون شيخ ملك محمد انصارى و نيك‌نام خان رضاقلى (1082ق) پيوند دوستى داشت. در منابع ذكر شده كه بسطامى در دستگاه قطب شاه، به منصب قضاوت رسيد. به نوشته برخى منابع، وى تا پايان عمر در گلكنده ماند؛ اما برخى منابع نوشته‌اند وى پس از سقوط خاندان قطب شاهى (1098ق) به | '''على بن طيفور بسطامى''' اديب، مترجم و نويسنده كتب دينى و تاريخى قرن يازدهم، در خانواده‌اى فاضل و دانشمند در بسطام ديده به جهان گشود. پدرش دانشمند و محدث مشهورى بود كه فرزندش نزد او دانش مرسوم روزگار را آموخت. پس به خراسان مسافرت كرد و از محضر شيخ رضى‌الدين حسينى تفرشى بهره برد و مدتى نيز شاگرد ابن‌خاتون عاملى بود و تحصيلات تكميلى را به پايان رساند. او در جوانى به دكن مهاجرت كرد و در گلكنده دكن كه در جنوب هند است، رحل اقامت افكند و مدت زيادى از عمر خودش را در دوران حكومت عبدالله قطب شاه (1035-1083ق) و جانشين او ابوالحسن تاناشاه (1083-1098ق) سپرى كرد و در اين شهر با دانشمندان و اميرانى چون شيخ ملك محمد انصارى و نيك‌نام خان رضاقلى (1082ق) پيوند دوستى داشت. در منابع ذكر شده كه بسطامى در دستگاه قطب شاه، به منصب قضاوت رسيد. به نوشته برخى منابع، وى تا پايان عمر در گلكنده ماند؛ اما برخى منابع نوشته‌اند وى پس از سقوط خاندان قطب شاهى (1098ق) به ایران بازگشت. | ||
او نويسنده‌اى پرتلاش و با همت بود. علاوه بر آثار منشورى كه از او بر جاى مانده، شعر نيز مى‌سرود و برخى سروده‌هايش را در آثار خود آورده است. به همراه او، برادرش نيز در گلكنده زندگى مى‌كرد كه به فارسی شعر مى‌سرود و خادم تخلص مى‌كرد. | او نويسنده‌اى پرتلاش و با همت بود. علاوه بر آثار منشورى كه از او بر جاى مانده، شعر نيز مى‌سرود و برخى سروده‌هايش را در آثار خود آورده است. به همراه او، برادرش نيز در گلكنده زندگى مى‌كرد كه به فارسی شعر مى‌سرود و خادم تخلص مى‌كرد. | ||