بستان العارفین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''')
     
    (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۳۰: خط ۳۰:
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}  


    {{کاربردهای دیگر| عارفان (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر| عارفان (ابهام زدایی)}}
    '''بستان العارفين'''، از آثار واعظ و زاهد حنفی قرن چهارم [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] (درگذشته 373ق)، مجموعه‌ای از تذکرات اخلاقی - عرفانی شامل 159 باب با استفاده از آیات و روایات است.  
    '''بستان العارفين'''، از آثار واعظ و زاهد حنفی قرن چهارم [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] (درگذشته 373ق)، مجموعه‌ای از تذکرات اخلاقی - عرفانی شامل 159 باب با استفاده از آیات و روایات است.  




    [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] با آوردن آیه [[وَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين]]، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5</ref>.  
    [[سمرقندی، نصر بن محمد | نصر بن محمد سمرقندى]] با آوردن آیه'''وَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين'''، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5</ref>.  


    [[سمرقندی، نصر بن محمد |نویسنده اشعری حنفی]] که قبل از [[شریف‌ الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]]، گردآورنده [[نهج ‌‌البلاغه| نهج‌ البلاغه]]، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از [[امام علی(ع)]] نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8</ref>.
    [[سمرقندی، نصر بن محمد |نویسنده اشعری حنفی]] که قبل از [[شریف‌ الرضی، محمد بن حسین|سید رضى]]، گردآورنده [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]]، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از [[امام علی(ع)]] نقل کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص8</ref>.


    او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>.
    او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند<ref>ر.ک: همان، ص66</ref>.
    خط ۶۱: خط ۵۸:


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:اخلاق اسلامی]]
    [[رده:اخلاق اسلامی]]
    [[رده:تصوف و عرفان]]
    [[رده:آثار کلی اخلاق قرن 1 – 14]]
    [[رده:امام علی(ع)]]
    [[رده:امام علی(ع)]]
    [[رده:مقالات آبان 01 خردمند]]
    [[رده:مقالات آبان 01 خردمند]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده آبان 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آذر 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۸

    بستان العارفین
    بستان العارفین
    پدیدآورانسمرقندی، نصر بن محمد (نویسنده) عبدالوارث، محمد علی (محقق)
    ناشردار الکتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1424ق. = 2003م.
    چاپیکم
    موضوعاخلاق اسلامی

    احادیث اخلاقی - قرن 4ق. اخلاق عرفانی احادیث اهل سنت - قرن 4ق.

    آداب معاشرت اسلامی
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏ ‎‏/‎‏س‎‏8‎‏ب‎‏5 / 247/3 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    بستان العارفين، از آثار واعظ و زاهد حنفی قرن چهارم نصر بن محمد سمرقندى (درگذشته 373ق)، مجموعه‌ای از تذکرات اخلاقی - عرفانی شامل 159 باب با استفاده از آیات و روایات است.


    نصر بن محمد سمرقندى با آوردن آیهوَ ذَكرْ فَإِنَّ الذِّكرى‏ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنين، هدفش را از نگارش این کتاب نشان داده و مخاطبانش را همه مردم (خاصّ و عامّ) و روش خود را، پرهیز از غوامض و مطالب مشکل و حذف اسانید روایات ذکر کرده است[۱].

    نویسنده اشعری حنفی که قبل از سید رضى، گردآورنده نهج‌البلاغه، می‌زیسته، در اولین باب کتاب حاضر، دانش‌اندوزی را محور سخنش قرار داده و از جمله، روایت تقسیم مردم به 3 گروه (عالم ربانی و متعلم علی سبیل نجات و همج رعاع) را از امام علی(ع) نقل کرده است[۲].

    او در باب 61 وجوب اطاعت از حاکمان را مشروط به این کرده که دستور به معصیت خدای متعال ندهند و قیام برضدّ آنان را حرام دانسته، مگر آنکه به مردم ظلم کنند[۳].

    سمرقندى در آخرین باب به بررسی دعا پرداخته و بعد از بیان استحباب آن در همه زمان‌ها[۴] و نقل کردن چند روایت، پایان‌بخش کتابش را حدیثی جالب و کاربردی از امام جعفر صادق(ع) در هنگامه رویارویی با غم، ترس و شوق به بهشت قرار داده است[۵].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص5
    2. ر.ک: متن کتاب، ص8
    3. ر.ک: همان، ص66
    4. ر.ک: همان، ص159
    5. ر.ک: همان، ص159-161

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها