برغانی قزوینی حایری، محمدصالح: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ني ' به 'نی')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۴: خط ۳۴:
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[موسوعة البرغانیفي فقه الشيعة]]
| data-type="authorWritings" |[[موسوعة البرغاني في فقه الشيعة]]


[[الغديرية العينية للسید الحمیری]]
[[الغديرية العينية للسید الحمیری]]
خط ۴۳: خط ۴۳:
|}
|}
</div>
</div>
{{کاربردهای دیگر|شهید ثالت (ابهام زدایی)}}


'''محمدصالح برغانی قزوینی حایری''' (1174-‌1271ق)، فرزند ملامحمد ملائکه، از مفسران بزرگ شیعه و ائمه فتوی و مراجع تقلید و از نوابغ علمی مقیم مکه در قرن سیزدهم و برادر [[محمدتقی برغانی]]، معروف به شهید ثالث بود. وی از شاگردان [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|بحرالعلوم]] و [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]] و صاحب کتاب «[[موسوعة البرغانیفي فقه الشيعة|موسوعة البرغاني]]» می‌باشد. از جمله کارهای او برخورد‌ تند و قاطع خاندان‌ آل‌برغانی‌ با جریان شیخیه و بابیه‌ و دربار‌ ایران است.
'''محمدصالح برغانی قزوینی حایری''' (1174-‌1271ق)، فرزند ملامحمد ملائکه، از مفسران بزرگ شیعه و ائمه فتوی و مراجع تقلید و از نوابغ علمی مقیم مکه در قرن سیزدهم و برادر [[محمدتقی برغانی]]، معروف به شهید ثالث بود. وی از شاگردان [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|بحرالعلوم]] و [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]] و صاحب کتاب «[[موسوعة البرغاني في فقه الشيعة|موسوعة البرغاني]]» می‌باشد. از جمله کارهای او برخورد‌ تند و قاطع خاندان‌ آل‌برغانی‌ با جریان شیخیه و بابیه‌ و دربار‌ ایران است.
 
[[شهیدی صالحی، عبدالحسین|عبدالحسين شهيدى صالحى]] (متوفای1393ش)، مشهور به شيخ عبود، قرآن پژوه، محقق و مصحح ایرانی، از نوادگان ایشان است.


==ولادت==
==ولادت==
خط ۵۰: خط ۵۳:


==تحصیلات و اساتید==
==تحصیلات و اساتید==
علوم عربی و فنون ادب را نزد پدرش (متوفی 1200ق) در برغان فراگرفت. در کودکی قرآن مجید و نهج ‌البلاغه را حفظ کرد. سپس به قزوین رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد‌ جمعی از علمای قزوین از جمله شیخ ملا محمدعلی جنگلی مازندرانی و دیگران فراگرفت و بعد راهی اصفهان گشت و علوم عقلی را نزد آخوند ملا آقا محمد بیدآبادی (متوفی 1197ق) تلمذ کرد‌. سپس‌ به عتبات مقدسه هجرت کرد و در کربلا به حوزه درس [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانی]] (متوفی 1205ق) ملحق گشت و بعد از مدتی به ایران بازگشت و مدتی از محضر‌ پدرش‌ در برغان استفاده کرد. سپس به قم رفت و از حوزه درس [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] صاحب قوانین (متوفی 1231ق) بهره‌مند گشت و راهی اصفهان شد و در حوزه درس فیلسوف شهیر [[نوری، علی بن جمشید|ملا علی نوری ‌]](متوفی 1246‌ق) علوم عقلی را به پایان رسانید. بعد برای زیارت [[امام رضا(ع)|حضرت رضا(ع)]] به خراسان رفت و در آن سامان، زمانی از حوزه درس سید میرزا مهدی خراسانی (شهید در سال 1217ق) استفاده‌ برد‌ و مجددا‌ برای مرتبه دوم به عراق‌ بازگشت‌ و در‌ نجف اشرف به حوزه درس [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سید مهدی بحرالعلوم]] (متوفی 1212ق) و [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]] صاحب «كشف ‌الغطاء» (متوفی 1228ق) پیوست و بعد به کربلا منتقل‌ گردید‌ و حوزه‌ درس سید میرزا مهدی شهرستانی (متوفی 1216ق) و [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید علی‌ طباطبایی‌ حایری]] صاحب «[[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|ریاض]]» (متوفی 1231ق) را درک کرد، تا اینکه به درجه عظیم علمی و مقام اجتهاد نایل گردید<ref>ر.ک: شهیدی صالحی، عبدالحسین، ص22-‌23</ref>.
علوم عربی و فنون ادب را نزد پدرش (متوفی 1200ق) در برغان فراگرفت. در کودکی قرآن مجید و نهج‌البلاغه را حفظ کرد. سپس به قزوین رفت و سطوح عالی فقه و اصول را نزد‌ جمعی از علمای قزوین از جمله شیخ ملا محمدعلی جنگلی مازندرانی و دیگران فراگرفت و بعد راهی اصفهان گشت و علوم عقلی را نزد آخوند ملا آقا محمد بیدآبادی (متوفی 1197ق) تلمذ کرد‌. سپس‌ به عتبات مقدسه هجرت کرد و در کربلا به حوزه درس [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانی]] (متوفی 1205ق) ملحق گشت و بعد از مدتی به ایران بازگشت و مدتی از محضر‌ پدرش‌ در برغان استفاده کرد. سپس به قم رفت و از حوزه درس [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] صاحب قوانین (متوفی 1231ق) بهره‌مند گشت و راهی اصفهان شد و در حوزه درس فیلسوف شهیر [[نوری، علی بن جمشید|ملا علی نوری ‌]](متوفی 1246‌ق) علوم عقلی را به پایان رسانید. بعد برای زیارت [[امام رضا(ع)|حضرت رضا(ع)]] به خراسان رفت و در آن سامان، زمانی از حوزه درس سید میرزا مهدی خراسانی (شهید در سال 1217ق) استفاده‌ برد‌ و مجددا‌ برای مرتبه دوم به عراق‌ بازگشت‌ و در‌ نجف اشرف به حوزه درس [[بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی|سید مهدی بحرالعلوم]] (متوفی 1212ق) و [[کاشف‌الغطاء، جعفر بن خضر|شیخ جعفر کبیر]] صاحب «كشف ‌الغطاء» (متوفی 1228ق) پیوست و بعد به کربلا منتقل‌ گردید‌ و حوزه‌ درس سید میرزا مهدی شهرستانی (متوفی 1216ق) و [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید علی‌ طباطبایی‌ حایری]] صاحب «[[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|ریاض]]» (متوفی 1231ق) را درک کرد، تا اینکه به درجه عظیم علمی و مقام اجتهاد نایل گردید<ref>ر.ک: شهیدی صالحی، عبدالحسین، ص22-‌23</ref>.


==بازگشت به‌ ایران‌ و فتوای‌ تاریخی==
==بازگشت به‌ ایران‌ و فتوای‌ تاریخی==
خط ۷۹: خط ۸۲:
==تألیفات==
==تألیفات==
وی در اکثر علوم از خود آثار و مصنفاتی باقی گذاشته است، به‌ویژه در‌ تفسیر قرآن، فقه، تاریخ، مقتل، کلام، اصول و... که برخی از آنها عبارتند از:
وی در اکثر علوم از خود آثار و مصنفاتی باقی گذاشته است، به‌ویژه در‌ تفسیر قرآن، فقه، تاریخ، مقتل، کلام، اصول و... که برخی از آنها عبارتند از:
# موسوعة البرغانیفي فقه الشيعة؛
# موسوعة البرغاني في فقه الشيعة؛
# كنز العرفان في تفسير القرآن؛
# كنز العرفان في تفسير القرآن؛
# بحر ‌العرفان و معدن الإيمان؛
# بحر ‌العرفان و معدن الإيمان؛
خط ۹۸: خط ۱۰۱:
{{وابسته‌ها}}
{{وابسته‌ها}}


[[موسوعة البرغانیفي فقه الشيعة]]
[[موسوعة البرغاني في فقه الشيعة]]
 
[[بحر العرفان و معدن الإیمان]]


[[الغديرية العينية للسید الحمیری]]
[[الغديرية العينية للسید الحمیری]]