بخاری، عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'ه های' به 'ه‌های'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۸۱٬۶۵۴

ویرایش

@@ خط ۳۷: / خط ۳۷: @@
 {{کاربردهای دیگر|بخارایی (ابهام زدایی)}}
 '''خواجه عصمت‌الله بن خواجه مسعود بخارايى''' (متوفای 840ق)، از شعراى مشهور، عهد تیموری، (نيمه اول قرن نهم هجرى) است كه در قصيده، «نصيرى» تخلص مى‌كرد و در غزل «عصمت». اختيار تخلص نصيرى به مناسبت انتساب وى به دربار سلطان نصيرالدين خليل بن ميرانشاه بن تيمور گوركان بوده است كه پس از مرگ تيمور (از 807 تا 812ق) در ماوراءالنهر سلطنت داشت.
@@ خط ۴۹: / خط ۴۷: @@
 عصمت در دربار سلطان خليل، بسيار معزّز و محترم بود و به وى علاقه زايدالوصفى داشت. قسمت اعظم عمر عصمت، به ستايش‌گرى اولاد و احفاد تيمور و امراى ايشان گذشته است؛ ولى در آخر عمر، دست از مداحى ارباب دولت كشيده و دامن خاندان عصمت(ع) را گرفته و به مدايح و مناقب آن بزرگواران پرداخته است.
-میراث ادبی او شامل اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی، اندیشه های تربیتی و اخلاقی، نقد روحانیون متعصب، مطالب عاشقانه و زندگی خدا پسندانه است. دیدگاه‌های اجتماعی شاعر عمدتاً شامل مسائل مربوط به رابطه او با زندگی، محیط زندگی، نظم عمومی، شغل، شکایت از فقر است.
+میراث ادبی او شامل اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی، اندیشه‌های تربیتی و اخلاقی، نقد روحانیون متعصب، مطالب عاشقانه و زندگی خدا پسندانه است. دیدگاه‌های اجتماعی شاعر عمدتاً شامل مسائل مربوط به رابطه او با زندگی، محیط زندگی، نظم عمومی، شغل، شکایت از فقر است.
 وى شيعه پاک نهاد و نيك اعتقادى بود و چون در ميان مردمى حنفى مذهب به سر مى‌برد، مدت‌ها تقيه مى‌كرد و مذهب خود را مكتوم مى‌داشت، ولى عاقبت، كاسه صبرش لبريز شد و تشيع خود را آشكار كرد.

بخاری، عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها

بخاری، عصمت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۱۰