۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بابارکن‌الدین شیرازی، مسعود بن عبدالله (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۵:۵۷
، ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'عبدالرزاق كاشانى' به 'عبدالرزاق كاشانى '
جز (جایگزینی متن - 'ابن عربى' به 'ابن عربى') |
جز (جایگزینی متن - 'عبدالرزاق كاشانى' به 'عبدالرزاق كاشانى ') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد. | وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد. | ||
وى نخست نزد عبدالرزاق كاشانى (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح فارسى «فصوص الحكم» محيى الدّين [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] كه مى‌شناسيم، از آثار بابا ركن الدين است. | وى نخست نزد [[عبدالرزاق کاشی، عبدالرزاق بن جلالالدین|عبدالرزاق كاشانى]] (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح فارسى «فصوص الحكم» محيى الدّين [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] كه مى‌شناسيم، از آثار بابا ركن الدين است. | ||
او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است. | او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است. | ||