انوار الملکوت؛ نور ملکوت روزه، نماز، مسجد، قرآن، دعا
انوار الملکوت؛ نور ملکوت روزه، نماز، مسجد، قرآن، دعا، از آثار عارف معاصر، آیت‌الله سید محمدحسین حسینى طهرانى (1305-1375ش)، با مقدمه و ترجمه فارسی برخی از عبارات عربی در پاورقی به قلم پژوهشگر معاصر، سید محمدمحسن حسینی طهرانی، گزارشی از مباحث مطرح‌شده در ماه مبارک رمضان 1390ق، است.
| أنوار الملکوت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسینی طهرانی، محمدحسین (نويسنده) حسینی طهرانی، محمد محسن (مقدمه‌نويس) |
| عنوان‌های دیگر | نور ملکوت روزه، نماز، مسجد، قرآن، دعا (مواعظ رمضان المبارک 1390) |
| ناشر | عرش انديشه |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1429ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-9924-37-3 |
| موضوع | اسلام - مجموعهها - اسلام - مسایل متفرقه - حسینی طهرانی، محمد حسین، 1305 - 1374 - وعظ |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | /ح5الف8 10/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ارتباط با نسخه‌ای متفاوت
کتاب حاضر، 2 جلدی است و 5 موضوع (روزه، نماز، مسجد، قرآن و دعا) را از دیدگاه عرفانی بررسی می‌کند. از همین نویسنده، اثری 4 جلدی به نام نور ملکوت قرآن از قسمت انوار الملکوت قبلا منتشر و معرفی شده است که فقط یک موضوع (قرآن) دارد و به برخی از شبهات در این زمینه نیز پاسخ می‌دهد.
ساختار و محتوا
این اثر، در 2 جلد به‌ترتیب ذیل سامان یافته است:
- جلد اول:
- نور ملکوت روزه (4 مجلس)؛
- نور ملکوت نماز (8 مجلس)؛
- نور ملکوت مسجد (2 مجلس).
- جلد دوم:
- نور ملکوت قرآن (10 مجلس)؛
- نور ملکوت دعا (9 مجلس).
نمونه مباحث
- ... مؤمن در مساجدى رود که در آنها مؤمنین و خیرین شرکت نموده و بناى آن را بر اساس تقوا کرده باشند؛ مانند مسجد کوفه و مسجد سهله (مسجد بنى‌ظَفَر) و امّا در مساجد ملعونه نماز نگزارد... شیخ طوسى در «تهذیب»، با اسناد خود حدیث مى‌کند از هشام بن سالم از حضرت امام محمّد باقر(ع)، قالَ: جُدِّدَتْ أربَعَة مَساجِدَ بِالكوفَة فَرَحًا لِقَتلِ الحُسَينِ(ع): مَسجِدُ الأشعَثِ و مَسجِدُ جَرِیرٍ و مَسجِدُ سِماک و مَسجِدُ شَبَثِ بنِ رِبعِىٍّ لَعَنَهُمُ اللهُ.
و امّا نماز در مسجد کوفه هر رکعتش ثواب هزار رکعت نماز دارد...[۱].
- شرط سیزدهم دعا: توبه از گناهان و ردّ مظالم عباد و حقوق بندگان است؛ چون توبه رجوع به خداست و دعا طلب از خداست و معلوم است که طلب از خدا بدون رجوع به خدا و حرکت به سمت او و انابه به‌سوى او اثرى ندارد. دعا هنگامى مستجاب است که دعاکننده خود را به عالم معنى رسانیده و از رَوح و رحمت خدا استمداد کند و شخص معصیت‌کار بدون توبه از رحمت خدا دور و از عالم معنى و تجرّد مهجور است. نداى او از دایره هوى و نفس تجاوز ننموده و دعاى او به سمع موجودات مجرّده و مدبّرات عالم و فرشتگان سماوى نمى‌رسد...[۲].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.