انصاری نیسابوری، سلمان بن ناصر

    از ویکی‌نور
    ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری
    نام ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری
    نام‌های دیگر انصاري نيسابوري، سلمان بن ناصر

    ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاري نيسابوري نيشابوري.

    نيسابوري، سلمان بن ناصر

    نيشابوري، سلمان بن ناصر

    نام پدر ناصر
    متولد قرن پنجم هجری
    محل تولد نیشابور
    رحلت 512ق
    اساتید فضل‌الله میهنی

    ابوالحسن بن مکی

    عبدالغافر فارسی

    برخی آثار الغنية في الكلام
    کد مؤلف AUTHORCODE15525AUTHORCODE

    ابوالقاسم سلمان بن ناصر انصاری نیشابوری (وفات 512ق -نیشابور)، فقیه شافعی‌مذهب قرن پنجم هجری است که در فقه از شاگردان امام‏‌الحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحب‌‌قدم و اهل عمل بود. از ابوالحسین عبدالغافر فارسى، ابوالحسن بن مکى، ابوالقاسم قشیرى و جماعتى دیگر روایت کرده و ابن‏ سمعانى از وى اجازه روایت داشت. «شرح الإرشاد» امام‏‌الحرمین جوینى و «الغنية في الكلام»، در فقه شافعى از آثار او می‌باشد.

    زندگی‌نامه

    «ابوالقاسم سلمان بن ناصر بن عمران انصاری»، ملقب به امام‌المتکلمین، فقیه شافعى، مفسر، متکلم، زاهد و صوفى قرن پنجم هجری است. اصل وى از ارغیان، از قراى نیشابور بود. در نیشابور به دنیا آمد. علم حدیث و تصوف را در نزد ابوالقاسم قشیرى تحصیل کرد. سپس به حجاز و بغداد و شام مسافرت کرد و مشایخ آن روزگار را درک نمود. آنگاه به نیشابور بازگشت و ملازم امام‏‌الحرمین جوینى گردید. وى در فقه از شاگردان امام‏‌الحرمین و در علم طریقت و فن تصوف صاحب‌‌قدم و اهل عمل بود[۱].

    وی در سال 512ق، در نیشابور درگذشت[۲].

    اساتید

    اساتید وی عبارتند از:

    الف)- در روایت حدیث:

    1. فضل‌الله میهنی؛
    2. ابوالحسن بن مکی؛
    3. عبدالغافر فارسی؛
    4. کریمه بنت احمد مروزیه.

    ب)- در تصوف:

    عبدالکریم بن هوازن بن عبدالملک بن طلحة بن ابوالقاسم قشیری نیشابوری.

    ج)- در کلام:

    ابوالمعالی جوینی[۳].

    شاگردان

    از جمله شاگردان وی می‌توان از افراد زیر نام برد:

    1. ابوالفتح شهرستانی؛
    2. ابوالقاسم رازی؛
    3. فرزندش ابوالفتح انصاری نیشابوری؛
    4. ابن سمعانی[۴].

    تألیفات

    1. شرح الغنية في فروع الشافعية لابن سريج؛
    2. كتاب الطهارات في الفقه؛
    3. كتاب الضحايا؛
    4. كتاب في التفسير؛
    5. شرح الإرشاد؛
    6. الغنية في الكلام[۵].

    پانویس

    منابع مقاله

    1. انصاری نیشابوری، ابوالقاسم سلمان بن ناصر، «الغنية في الكلام»، دارالسلام، قاهره، چاپ اول، 1431ق.
    2. ناتل خانلری، یوسفی هروی، «اثرآفرینان»، مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم، 1384.

    وابسته‌ها

    الغنية في الكلام