۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران'
جز (جایگزینی متن - '== منابع مقاله ==' به '==منابع مقاله==') |
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE05962AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''آیت‌الله محمد ابراهيم انصارى اراكى'''، فرزند مرحوم آقاى شيخ موسى، فرزند مرحوم آخوند ملا على اصغر، فرزند مرحوم آخوند حاج ملا على اكبر كره‌رودى اراكى است و در تاريخ 1315ش، در اراك متولد شد. ايشان، از خاندان روحانى اراك و پدرانش تا چندين پشت روحانى و از مروجين دين و خدام شرع مبين بودند و خود، متصف به صفات حميده و ملكات پسنديده بود. | '''آیت‌الله محمد ابراهيم انصارى اراكى'''، فرزند مرحوم آقاى شيخ موسى، فرزند مرحوم آخوند ملا على اصغر، فرزند مرحوم آخوند حاج ملا على اكبر كره‌رودى اراكى است و در تاريخ 1315ش، در اراك متولد شد. ايشان، از خاندان روحانى اراك و پدرانش تا چندين پشت روحانى و از مروجين دين و خدام شرع مبين بودند و خود، متصف به صفات حميده و ملكات پسنديده بود. | ||
وى، پس از سپرى كردن دوران كودكى و خواندن درس فارسی و مقدمات و ادبيات به قم آمده و سطوح وسطى و عالى را در قم از مدرسين حوزه فراگرفته و در سن بيست و يك سالگى در سال 1336ش، به نجف اشرف مهاجرت نموده و مدت پانزده سال در آن‌جا اقامت كرد و از محضر آيات عظام آن‌جا، همچون مرحوم [[صدر، محمدباقر|سيدمحمدباقرصدر]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] و حاج [[حکیم، محسن|سيدمحسن حكيم]] و بالاخص آية اللَّه خويى، فقه و اصول آموخت و از طرف اين بزرگان، موفق به دريافت اجازه شد. وى، در سال 1350ش، برابر 1392ق، به | وى، پس از سپرى كردن دوران كودكى و خواندن درس فارسی و مقدمات و ادبيات به قم آمده و سطوح وسطى و عالى را در قم از مدرسين حوزه فراگرفته و در سن بيست و يك سالگى در سال 1336ش، به نجف اشرف مهاجرت نموده و مدت پانزده سال در آن‌جا اقامت كرد و از محضر آيات عظام آن‌جا، همچون مرحوم [[صدر، محمدباقر|سيدمحمدباقرصدر]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]] و حاج [[حکیم، محسن|سيدمحسن حكيم]] و بالاخص آية اللَّه خويى، فقه و اصول آموخت و از طرف اين بزرگان، موفق به دريافت اجازه شد. وى، در سال 1350ش، برابر 1392ق، به ایران مراجعت كرد و اقامت در قم و حوزه علميه را اختيار كرد و به تدريس فقه و اصول و مباحثات علمى پرداخت. | ||
وى، در زمانى كه در عراق بود، علاوه بر تدريس در حوزه‌هاى علميه نجف و كربلا، امام جماعت مسجد بالاى سر مرقد مطهر حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) بود. | وى، در زمانى كه در عراق بود، علاوه بر تدريس در حوزه‌هاى علميه نجف و كربلا، امام جماعت مسجد بالاى سر مرقد مطهر حضرت ابا عبدالله الحسين(ع) بود. | ||