الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[علامه امینی جرعه‌نوش غدیر (به ضمیمه جرعه‌هایی از الغدیر)]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[حائری یزدی، عبدالکریم|آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR14933J1.jpg|بندانگشتی| علامه امینی جرعه‌نوش غدیر|175px]]
[[پرونده:NUR00176.jpg|بندانگشتی|حائری یزدی، عبدالکریم|175px]]


'''علامه امينى جرعه‌نوش غدير (به ضميمه جرعه‌هايى از الغدير)''' اثر [[لطفی، مهدی|مهدى لطفى]]، معرفى [[علامه امينى]] و اثر باارزش و گران‌بهاى وى «[[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]]» مى‌باشد كه به زبان فارسى نوشته شده است.
'''عبدالكریم حائرى یزدى''' (1238-1315ش)، فقیه امامی، مرجع تقلید و مؤسس حوزه علمیه قم از سال ۱۳۰۱ تا ۱۳۱۵ش، از مهمترین شاگردان او می‌توان به [[آملی، هاشم|میرزاهاشم آملى]]، [[اراکی، محمدعلی|محمدعلى اراكى]]، [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]]، [[موسوی خوانساری، احمد|سیداحمد خوانسارى]]، [[گلپایگانی، محمدرضا|سیدمحمدرضا گلپایگانى]]، [[مرعشی، شهاب‌الدین|سیدشهاب‌الدین نجفى مرعشى]] اشاره کرد.


در فصل اول این کتاب، به زندگى‌نامه [[علامه امينى]] پرداخته شده و اطلاعاتى از ايشان پيرامون زمان و مكان تولد، شروع به تحصيل، سفرهاى تحصيلى و اساتيد ايشان در نجف ارائه گرديده است.
برخى ویژگی‌هاى آیت‌اللّه حائرى را چنین برشمرده‌اند: خوش‌اخلاقى، شوخ‌طبعى، اعتدال و پرهیز از ریاكارى. نیز گفته‌اند كه او در مصرف وجوهات شرعى، بسیار محتاط بود و بر زندگی‌اش زهد و ساده‌زیستى حاكم بود و حتى می‌كوشید از برخى لوازم عرفى ریاست هم پرهیز كند؛ مثلاً وجوه شرعى را معمولاً نزد خود نگاه نمی‌داشت، بلكه آنها را به‌امانت به اشخاص معتمد خود می‌سپرد و نیازمندان و مصرف‌كنندگان وجوه را به آنان ارجاع می‌داد. حائرى به آسایش و رفاه مردم و كاستن از مشكلات گوناگون آنان توجه بسیار داشت؛ از جمله كارهاى عام‌المنفعه او تأسیس بیمارستان سهامیه قم و تشویق به ساختن بیمارستان فاطمى قم بود. وى در حادثه سیل قم در 1313ش. با جدیت به یارى و اسكان سیل‌زدگان مبادرت كرد. به تأمین معاش طلاب و برطرف كردن مشكلاتشان توجه ویژه داشت، گاهى شخصاً به حجره‌هاى آنان می‌رفت، از میزان توجه آنان به درس و مطالعه آگاه می‌شد و افراد پركار و كوشا را تشویق می‌كرد.


در فصل دوم، سجاياى اخلاقى و معنوى [[علامه امينى]] مورد بحث قرار گرفته است. نویسنده معتقد است [[علامه امينى]] را قبل از اينكه يك شخصيت علمى معرفى كنيم، بايد يك شخصيت معنوى و اخلاقى معرفى كرد،از جمله عناوين اين فصل، عبارتند از: زهد علامه، توسل و عبادت علامه، امينى از قرآن هدايت مى‌گرفت، شجاعت [[علامه امينى]]، اراده صاحب الغدير، ادب امينى و آثار علمى و قلمى ايشان.
اين عالم بزرگوار و فقيه نامدار در شب شنبه 17 ذيقعدۀ سال 1355ق مصادف با 1315ش پس از عمرى خدمات شايان توجه به اسلام و مسلمين به رحمت ايزدى پيوست.


در فصل سوم، به آرمان‌ها و اهداف [[علامه امينى]] نگريسته شده است. اين آرمان‌ها به ترتيب عبارتند از: تبيين مسئله ولايت، ايجاد وحدت بين مسلمين، تشكيل خانه نويسندگان، رسيدگى به نشريات جهان و شناخت عناصر زمان. از جمله اهداف [[علامه امينى]]، قرار دادن صفوف پراكنده ملل اسلامى در يك صف واحد و ايجاد وحدت بين آن‌ها بوده است. ايشان معتقد بود كه راز تفوق و عزت مسلمين در پرهيز از تفرق و بنيان سعادت‌شان در تمسك به حبل‌الله خلاصه مى‌گردد و مسلمين زمانى خواهند توانست به عزت از دست رفته خود درست يابند كه به آيه «و اعتصموا بحبل‌الله جميعاً و لا تفرقوا»  به ديده عمل بنگرند و بدان عمل كنند.
پيكر شريف اين مرجع عاليقدر در ميان حزن و اندوه شيفتگان اهل‌بيت عصمت و طهارت با شكوه خاصى تشييع شده و با وجود منع حکومت، بازار در قم تعطیل و تشییع جنازه کم‌نظیری برپا شد. حائری را در رواق بالاسر حرم مطهر حضرت معصومه(س) به خاک سپردند که بعدها به قبة العلما موسوم گشت.
<div class="mw-ui-button">[[علامه امینی جرعه‌نوش غدیر (به ضمیمه جرعه‌هایی از الغدیر)|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش