الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR00177.jpg|بی‌قاب|چپ| آشتیانی، محمدحسن|175px]]
[[پرونده:NUR12281.jpg|بی‌قاب|چپ| موحد ابطحی اصفهانی، سید علی|175px]]


'''میرزا محمدحسن بن میرزا جعفر بن میرزا محمد آشتيانى رازى''' (۱۲۴۸-۱۳۱۹ق) فقیه و اصولی، اولین كسى كه درس و سبک [[شيخ انصارى]] را در ایران پايه گذارى و منتشر ساخت، در انتشار فتوای معروف تحریم تنباکوی [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای شیرازی]] نقش داشت.  
'''سید علی موحد ابطحی اصفهانی''' (1319-1402ش)،  فقیه، محقق و مفسر قرآن،  برادر [[موحد ابطحی اصفهانی، سید محمدباقر|سیّد محمّدباقر موحد ابطحی]] و [[موحد ابطحی، سید محمدعلی|سید محمدعلی موحد ابطحی]] و مؤلف آثار ارزنده‌ای مانند [[آية التطهير في أحاديث الفريقين]] و [[الشیعة في احادیث الفريقين]] می‌باشد.


میرزاى آشتيانى از دانشمندان محقق و مدقق در فقه و اصول و از مبرزترين شاگردان [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]] بود. او درس استادش را به بهترين وجه و گسترده‌ترين صورت مى‌نوشت و اولین كسى كه درس و سبک [[شيخ انصارى]] را در ایران پايه گذارى و منتشر ساخت او بود.
وی در سال ۱۳۷۹ق (۱۳۳۹ش) جهت تحصیل به قم مشرف شده و جلد اوّل کفایه را نزد [[محمّد مجاهدی]] و جلد دوم آن را نزد حاج [[سیّد محمّدباقر سلطانی]] و منظومه را نزد [[جوادی آملی، عبدالله|عبداللّه جوادی آملی]]، [[خمینی، سید مصطفی|حاج آقا سید مصطفی خمینی]] و [[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] را از [[طباطبایی، سید محمدحسین|علاّمه سیّد محمّدحسین طباطبائی]] آموخت. مکاسب را نزد [[موحد ابطحی اصفهانی، سید محمدباقر|سیّد محمّدباقر موحد ابطحی]] (برادرش) فراگرفت.


از خصوصيات مهم میرزا حسن آشتيانى بينش صحيح سياسى او است. او بعد از وفات شيخ اعظم، در مطرح شدن [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شيرازى]] نقش مهمى را ايفا كرد. وى و آقا حسن نجم‌آبادى و میرزا عبدالرحيم و [[رشتی، حبیب‌الله|میرزا حبيب الله رشتى]] بعد از ارتحال شيخ اعظم، [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شيرازى]] را معرفى كرده و درس و نماز او را برتر دانستند.
پس از آن در درس خارج اصول [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[اراکی، محمدعلی|آیت‌اللّه محمّدعلی اراکی]] و خارج فقه را نزد حضرات آیات: [[گلپایگانی، سید محمدرضا|گلپایگانی]] (حدود ۱۵ سال) و [[شریعتمداری، سید محمدکاظم|شریعتمداری]] (حدود ۸ سال) [[محقق داماد، سید محمد|سیّد محمّد داماد]] (حدود ۸ سال) و برادرش [[موحد ابطحی اصفهانی، سید محمدباقر|حاج سیّد محمّدباقر موحّد ابطحی]] آموخت. سپس برای تکمیل تحصیلات خود، در حدود ۱۳۸۲ق (۱۳۴۲ش) به نجف اشرف مشرف شده و نزد آیات عظام: [[حسینی شاهرودی، سید محمود|سید محمود شاهرودی]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئی]]، [[حلی، حسین|حسین حلّی]] و [[میرزا باقر زنجانی]] کسب فیض نمود.
در سال 1307 هجرى علماى تهران در كنار میرزا حسن آشتيانى مبارزاتى را با ناصرالدين شاه به خاطر بخشيدن امتياز خريد و فروش تنباكو به شركتى انگليسى آغاز نمودند.
 
در ادامه، علماى تهران با شاه و نخست وزير او مباحثاتى داشتند و ضررهاى این كار را به او اعلام كردند، ولى آن دو، گوش شنوايى برای شنيدن حرفهاى صحيح و منطقى نداشتند. بالأخره، در سال 1309 هجرى [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزاى شيرازى]] با اعلان فتواى تحريم استعمال تنباكو، نهضت را به مرحلۀ جديدى وارد كرد.
سرانجام در روز دوشنبه 20 آذر 1402ش برابر با 27 جمادی‌الاولی 1445ق درگذشت. مراسم تشییع ایشان در روز سه شنبه 21 آذر از مسجد امام حسن عسکری(ع) قم به سمت حرم مطهر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها برگزار گردید.<span id="mp-more">[[ موحد ابطحی اصفهانی، سید علی|'''ادامه ...''']]</span>
میرزاى آشتيانى در انتشار این فتوا و مبارزات مردم تلاش بسيار از خود نشان داد كه در نتيجه، شاه مجبور به لغو امتياز تنباكو شد.<span id="mp-more">[[ آشتیانی، محمدحسن|'''ادامه ...''']]</span>