الهی قمشه‌ای، مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا مهدی الهی قمشه‎ای معروف به محی‎الدین، فرزند میرزا ابوالحسن از علمای تهران بود که در سال 1322 در قمشه اصفهان (شهرضا) به دنیا آمد.<ref>ر.ک: شریف رازی، محمد، ج8، ص108</ref> در اشعارش به الهی تخلص می‎کرد. اصالتاً از سادات بحرین بود و نیاکانش در زمان نادرشاه از بحرین به قمشه آمدند و در آنجا مقیم شدند. لذا به الهی قمشه‎ای مشهور بود. علامه حسن‎زاده از زبان او می‎نویسد: «بارها به این بنده می‎فرمود که من اصلاً، از سادات بحرینم ولی چون در کسوت متعارف فعلی که اختصاص به شیخ دارد شناخته شده‎ام از تبدیل عمامه سفید به سیاه خودداری می‎کنم»<ref>ر.ک: حسن‎زاده آملی، حسن، ص83</ref> او اکثر تابستان‎ها برای زیارت به مشهد می‎رفت.<ref>ر.ک: همان، ص86</ref>

وی دروس ابتدایی و سطوح نهایی را در فقه و اصول از علما و حکمای قمشه و اصفهان فرا گرفت و از آنجا به مشهد سفر کرد. در مشهد از اساتید بنام آنجا مانند آقابزرگ حکیم، حاج‎آقا حسین قمی، میرزا مهدی اصفهانی و آیت‌الله برسی و... بهره برد. او پس از مشهد به تهران رفت و در دانشکده الهیات و دانشگاه تهران به تدریس فلسفه و حکمت و سایر علوم پرداخت.<ref>ر.ک: شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج8، ص108</ref> از دیگر اساتید او می‎توان شیخ اسدالله یزدی، ملا محمدعلی معروف به حاجی فاضل، محمدهادی فرزانه قمشه‎ای و... را نام برد.<ref>ر.ک: حسن‎زاده آملی، نامه‎ها برنامه‎ها، ص84</ref> او خط را از میرخانی تعلیم می‎گرفت.<ref>ر.ک: همان، ص88</ref> وی در شب‎های جمعه جلسه درس تفسیر داشت.<ref>ر.ک: همان، ص84</ref> و کتاب قانون بوعلی را هم در تهران تدریس می‎کرد.<ref>ر.ک: همان، ص85</ref> طبع لطیف او باعث سرایش دیوان اشعار او شده است.