۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== وابستهها ==' به '==وابستهها==') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
== بازگشت به اردبیل == | == بازگشت به اردبیل == | ||
آنگاه در حدود سال 902ق به وطن خويش بازگشت و در حظيره شيخ صفى به تدريس پرداخت. الهى در اين دوران به عنوان استاد علوم عقلى و نقلى شهره عام و خاص گرديد. او اولين كسى است كه معارف جعفرى را به | آنگاه در حدود سال 902ق به وطن خويش بازگشت و در حظيره شيخ صفى به تدريس پرداخت. الهى در اين دوران به عنوان استاد علوم عقلى و نقلى شهره عام و خاص گرديد. او اولين كسى است كه معارف جعفرى را به فارسی ترجمه نموده است. | ||
الهى تا آخر عمر در اردبيل زندگى نمود و در آنجا وفات يافت و در روضه شيخ صفىالدين اردبيلى دفن گرديد. او به زبانهاى تركى، | الهى تا آخر عمر در اردبيل زندگى نمود و در آنجا وفات يافت و در روضه شيخ صفىالدين اردبيلى دفن گرديد. او به زبانهاى تركى، فارسی و عربى تسلط كافى داشت. | ||
ذكر اين معنى نيز لازم است كه برخى وى را از علماء اهل سنت پنداشتهاند، به اين دليل كه نزد علماى اهل سنت تلمذ و نيز از آنان استجازه كرده است و در كتب خويش هم بعد از لغت نبى(ص)، لفظ «و اصحابه» را آورده است و كتبى نيز براى امير عليشير نوايى، وزير سلطان حسين بايقرا تأليف كرده است؛ در حالىكه هيچ يك از اين امور، دليل تسنن نتواند بود، زيرا كه اين همه به نزد علماى شيعه شايع بوده و مثلاً [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، [[شهيد اول]]، [[شهيد ثانى]] و امثال آنان نزد علماى اهل سنت تلمذ و از آنان استجازه كردهاند؛ اشتمال ديباچه كتب بر لفظ اصحاب نيز مشعر به تسنن نيست، از آنرو كه نزد شيعه، اصحاب اطلاق مىشود به كسانى كه درك صحبت پيغمبر(ص) كرده باشند و بدو ايمان آورده باشند و تأليف كتاب به اسم امير عليشير نوايى را نيز بر همين منوال قياس بايد كرد و امثال [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] و [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] از اكابر علماى شيعه را مثال بايد آورد كه كتبى به نام بزرگان اهل سنت تأليف كردهاند. | ذكر اين معنى نيز لازم است كه برخى وى را از علماء اهل سنت پنداشتهاند، به اين دليل كه نزد علماى اهل سنت تلمذ و نيز از آنان استجازه كرده است و در كتب خويش هم بعد از لغت نبى(ص)، لفظ «و اصحابه» را آورده است و كتبى نيز براى امير عليشير نوايى، وزير سلطان حسين بايقرا تأليف كرده است؛ در حالىكه هيچ يك از اين امور، دليل تسنن نتواند بود، زيرا كه اين همه به نزد علماى شيعه شايع بوده و مثلاً [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، [[شهيد اول]]، [[شهيد ثانى]] و امثال آنان نزد علماى اهل سنت تلمذ و از آنان استجازه كردهاند؛ اشتمال ديباچه كتب بر لفظ اصحاب نيز مشعر به تسنن نيست، از آنرو كه نزد شيعه، اصحاب اطلاق مىشود به كسانى كه درك صحبت پيغمبر(ص) كرده باشند و بدو ايمان آورده باشند و تأليف كتاب به اسم امير عليشير نوايى را نيز بر همين منوال قياس بايد كرد و امثال [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] و [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم بحرانى]] از اكابر علماى شيعه را مثال بايد آورد كه كتبى به نام بزرگان اهل سنت تأليف كردهاند. | ||
به هر حال، كتب و اجازات الهى دليل روشن تشيع او است و بلكه او چنان در تشيع متصلب بوده است كه برخى نسبت غلو بدو دادهاند كه البته دامن او از آن مبراست و نيز گويند كه او اول كسى بوده كه در آن زمان به زبان | به هر حال، كتب و اجازات الهى دليل روشن تشيع او است و بلكه او چنان در تشيع متصلب بوده است كه برخى نسبت غلو بدو دادهاند كه البته دامن او از آن مبراست و نيز گويند كه او اول كسى بوده كه در آن زمان به زبان فارسی در باب شرعيات بر پايه مذهب شيعه كتاب ساخته است. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
#شرح گلشن راز؛ | #شرح گلشن راز؛ | ||
#تفسير قرآن به عربى و | #تفسير قرآن به عربى و فارسی؛ | ||
#منهج الفصاحة في شرح نهجالبلاغه؛ | #منهج الفصاحة في شرح نهجالبلاغه؛ | ||
#امامت؛ | #امامت؛ |
ویرایش