۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
جز (جایگزینی متن - '' به '') |
||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
در قسم دوم بین مقاصدی که به جهت افهام خلق مقصود شارع بوده اسلوب فهم خطابات شرعی را بر اساس زبان عربی توضیح میدهد؛ و در قسم سوم مقاصدی که در وضع تکلیف لحاظ شده که مهمترین آن قدرت و استطاعت مکلف در انجام آن میباشد با فروع مربوط به آن مطرح شده است. در قسم چهارم که در بحث حاضر مدنظر است مقاصد شریعت در تعمیم و استمرار احکام و دخول مکلف در عموم احکام و نیز مداومت بر آن موردبحث قرار گرفته است (عمومیت و دوام تکالیف بر همگان و برای همیشه). | در قسم دوم بین مقاصدی که به جهت افهام خلق مقصود شارع بوده اسلوب فهم خطابات شرعی را بر اساس زبان عربی توضیح میدهد؛ و در قسم سوم مقاصدی که در وضع تکلیف لحاظ شده که مهمترین آن قدرت و استطاعت مکلف در انجام آن میباشد با فروع مربوط به آن مطرح شده است. در قسم چهارم که در بحث حاضر مدنظر است مقاصد شریعت در تعمیم و استمرار احکام و دخول مکلف در عموم احکام و نیز مداومت بر آن موردبحث قرار گرفته است (عمومیت و دوام تکالیف بر همگان و برای همیشه). | ||
وی در مسئله نخست از این قسم توضیح میدهد که قصد از تشریع و تعمیم شرع بر مکلفان بیرون بردن آنان از هوا و هوس و | وی در مسئله نخست از این قسم توضیح میدهد که قصد از تشریع و تعمیم شرع بر مکلفان بیرون بردن آنان از هوا و هوس و انگیزههای نفسانی بوده است ازاینرو است که عبادات بدون قصد قربت و نیز عبادات ریایی باطل شمرده میشود. در مسئله دوم تا هفتم مقاصد شرعی از این حیث را به دو قسم اساسی تقسیم میکند: اصلی (که حظ مکلف لزوماً در آن لحاظ نشده است) و تبعی که منافاتی با حظ مکلف از آن ندارد. او در ادامه به اقسام و احکام این قسم و نیز نحوه نیابت در آن اعمال میپردازد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/56446/60 رحیمیان، سعید، ص60-61]</ref> | ||
[[شاطبی، ابراهیم بن موسی|شاطبی]] در کتاب الموافقات فی اصول الشریعه نهتنها در اصول فقه بحث کرده بلکه بسیاری مباحث فقهی را نیز که در اصول فقه هم مطرح نبوده و امروزه در فلسفه فقه مطرح میشود از جمله نظریه معروف مقاصد الشریعه خود را در این کتاب مطرح و بهتفصیل بررسی کرده است. این فقیه غرناطی (اهل گرانادای مغرب اسلامی) - شاید با توجه به گرایش به تصوف و عرفان و انواع سلسلههای صوفیان در جو آن روز جامعه اسلامی - به طرح مباحث مربوط به اقسام و احکام تجارب روحانی و میزان حجیت آن پرداخته و در بخش المقاصد کتاب مزبور مطرح نموده4 است. این مباحث مشتمل بر شرعیت یا عدم شرعیت اعمال و ریاضتهای صوفیه و نیز حجیت یا عدم حجیت تجربیات و دستاوردهای ایشان میباشد. البته بحث در ربط شریعت و طریقت و حقیقت پیشینهای طولانی دارد که پیشتر از سوی عارفان بدان پرداخته شده بود، اما [[شاطبی، ابراهیم بن موسی|شاطبی]] در این کتاب از منظر فقهی بدان میپردازد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/56446/60 رحیمیان، سعید، ص60]</ref> | [[شاطبی، ابراهیم بن موسی|شاطبی]] در کتاب الموافقات فی اصول الشریعه نهتنها در اصول فقه بحث کرده بلکه بسیاری مباحث فقهی را نیز که در اصول فقه هم مطرح نبوده و امروزه در فلسفه فقه مطرح میشود از جمله نظریه معروف مقاصد الشریعه خود را در این کتاب مطرح و بهتفصیل بررسی کرده است. این فقیه غرناطی (اهل گرانادای مغرب اسلامی) - شاید با توجه به گرایش به تصوف و عرفان و انواع سلسلههای صوفیان در جو آن روز جامعه اسلامی - به طرح مباحث مربوط به اقسام و احکام تجارب روحانی و میزان حجیت آن پرداخته و در بخش المقاصد کتاب مزبور مطرح نموده4 است. این مباحث مشتمل بر شرعیت یا عدم شرعیت اعمال و ریاضتهای صوفیه و نیز حجیت یا عدم حجیت تجربیات و دستاوردهای ایشان میباشد. البته بحث در ربط شریعت و طریقت و حقیقت پیشینهای طولانی دارد که پیشتر از سوی عارفان بدان پرداخته شده بود، اما [[شاطبی، ابراهیم بن موسی|شاطبی]] در این کتاب از منظر فقهی بدان میپردازد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/56446/60 رحیمیان، سعید، ص60]</ref> |
ویرایش