۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المهدي المنتظر عليه‌السلام في الفكر الإسلامي (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۳۲
، ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' فى ' به ' في ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
نويسنده با مرورى گذرا بر انبوه رواياتى كه در كتب جهان اسلام در رابطه با حضرت مهدى(ع) روايت شده، تواتر آنها را ثابت كرده و پيرامون قطعيت آنها به چند بحث اشاره مى‌كند: | نويسنده با مرورى گذرا بر انبوه رواياتى كه در كتب جهان اسلام در رابطه با حضرت مهدى(ع) روايت شده، تواتر آنها را ثابت كرده و پيرامون قطعيت آنها به چند بحث اشاره مى‌كند: | ||
#افرادى كه احاديث مربوط به حضرت مهدى(ع) را روايت كرده‌اند: وى بر اين باور است كه در جهان اسلام، محدثى نيست كه برخى روايات بشارت‌دهنده به ظهور حضرت مهدى(عج) در آخرالزمان را روايت نكرده باشد. در اثبات اين گفته، نود و يك نفر از دانشمندان و محدثان عامه نام برده شده‌اند، از جمله: [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، بخارى، [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه دينورى]]، ترمذى و... | |||
#اصحاب پيامبر(ص) كه حديث‌هاى حضرت مهدى(ع) را روايت كرده‌اند: اگر روايت‌هاى يك دهم اين افراد در موضوع ديگرى ثابت شود، بدون هرگونه شك و شبهه‌اى متواتر بودن آن موضوع اثبات مى‌شد. در اين زمينه، نام پنجاه و پنج نفر از اصحابى كه در كتاب‌هاى مرجع اهل سنت ذكر شده‌اند به ترتيب زمانى آمده است، مانند: معاذ بن جبل، قتادة بن نعمان، ابوذر غفارى، عبدالرحمن بن عوف، عباس بن عبدالمطلب و... | |||
#بررسى راويان حديث‌هاى حضرت مهدى(عج) در كتاب‌هاى اهل سنت: در اين رابطه، گوشه‌هايى از كتاب ابوالفيض غمارى مغربى با عنوان «ابراز الوهم المكنون من كلام [[ابن خلدون]]» كه به شيوه‌اى بى‌نظير و بى‌سابقه متواتر بودن احاديث مربوط به حضرت مهدى(ع) را ثابت و بى‌اساس بودن تضعيف‌هاى [[ابن خلدون]] پيرامون اين احاديث را به‌خوبى نشان داده، نقل شده است. | |||
#اثبات درستى و صحت احاديث مربوط به حضرت مهدى(ع): بيانات تعدادى از بزرگان اهل سنت را از كتاب‌هايشان در صحت اين روايات نقل كرده است، از جمله: حافظ ابوجعفر عقيلى، [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]]، بيهقى، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و... | |||
#اشاره به تصريح دانشمندان علم درايه و گروهى از متخصصين علم حديث به اين كه احاديث نقل‌شده در كتب اهل سنت، در مورد حضرت مهدى(عج)، متواتر است از جمله: بربهارى حنبلى، محمد بن حسين آبرى، قربطى مالكى، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانى]] و... | |||
در فصل دوم، مؤلف براى پاسخ به اين سؤال كه «اگر روايت‌هاى بشارت به ظهور حضرت مهدى(عج) نزد علماى اسلام، آن‌چنان آشكار و واضح است كه صحت آنها را قطعى دانسته و به تواتر آنها تصريح كرده‌اند، پس چرا در بعضى روايت‌هاى مربوط به نسب و دودمان آن حضرت اختلاف وجود دارد؟» معتقد است بايد ابتدا موانع شناخت نسبت به حضرت مهدى(ع) را بيان كرد. | در فصل دوم، مؤلف براى پاسخ به اين سؤال كه «اگر روايت‌هاى بشارت به ظهور حضرت مهدى(عج) نزد علماى اسلام، آن‌چنان آشكار و واضح است كه صحت آنها را قطعى دانسته و به تواتر آنها تصريح كرده‌اند، پس چرا در بعضى روايت‌هاى مربوط به نسب و دودمان آن حضرت اختلاف وجود دارد؟» معتقد است بايد ابتدا موانع شناخت نسبت به حضرت مهدى(ع) را بيان كرد. | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۵: | ||
در فصل سوم، شبهات مهدويت بعد از نقد و بررسى، پاسخ داده شده است. برخى از اين شبهات بدين قرارند: | در فصل سوم، شبهات مهدويت بعد از نقد و بررسى، پاسخ داده شده است. برخى از اين شبهات بدين قرارند: | ||
#[[صحيح مسلم]] و بخارى، حديثى درباره حضرت مهدى(ع) ثبت نكرده‌اند؛ | |||
#توسل به گفته [[ابن خلدون]] در تضعيف حديث‌هاى مربوط به حضرت مهدى(ع)؛ | |||
#حضرت عيسى بن مريم(ع)، همان مهدى(عج) است. | |||
در فصل چهارم، مؤلف با انتقاد از كسانى كه به انكار حضرت مهدى(عج) برخاسته‌اند و در برابر دلايل عقلى و نقلى در اثبات حقيقت مهدويت، به تكاپو افتاده و تلاش دارند مردم را از راه اعتقاد صحيح و راستين منحرف سازند، پرسش‌هاى مطرح‌شده از ناحيه آنان را بر اساس عقل و علوم جديد، مورد تحليل قرار داده است. | در فصل چهارم، مؤلف با انتقاد از كسانى كه به انكار حضرت مهدى(عج) برخاسته‌اند و در برابر دلايل عقلى و نقلى در اثبات حقيقت مهدويت، به تكاپو افتاده و تلاش دارند مردم را از راه اعتقاد صحيح و راستين منحرف سازند، پرسش‌هاى مطرح‌شده از ناحيه آنان را بر اساس عقل و علوم جديد، مورد تحليل قرار داده است. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۹۵: | ||
#مقدمه و متن كتاب؛ | |||
#پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(ع) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج 2، ص 765. | |||