المآثر السلطانية (تاريخ إيران و حروبها مع روسيا) «في نهاية القرن الثامن عشر و بداية القرن التاسع عشر الميلاديين»: تفاوت میان نسخه‌ها

نوشتار كتاب، سبكى روان دارد و از هر تكلفى تهى و به حقيقت پاى‌بند است. نويسنده را در پيروى از اين سبك، متأثر از نمايندگان بزرگ مكتب «بازگشت» در شيراز و رياست ميرزا بزرگ قائم مقام بر ديوان تبريز، استادى وى در نظم و نثر و باور به اصول مكتب روان‌نويسى و پرهيز از اغراق‌هاى منشيانه بايد دانست. او در سراسر كتاب، با اشعارى نوشته‌هاى خود را مى‌آرايد. براى نمونه، هنگامى كه فتحعلى شاه همه رقيبان پادشاهى را كنار مى‌زند، مفتون برايش چنين مى‌سرايد:

اگرچه عبدالرزاق به دليل چيرگى‌اش بر ادب فارسى و عربى، نثرى متكلفانه داشت، در نگارش اين كتاب از شيوه متعارف عصر خود بهره برد و از اين‌رو، سبك وى در مآثر سلطانيه اديبانه و پخته است. نثر مفتون، خود نمونه زنده‌اى از نثر روزگار «بازگشت ادبى» به شمار مى‌رود و به خوبى، تطور و دگرگونى آرام آرام نثر فارسى را نشان مى‌دهد.