۸۱٬۶۳۵
ویرایش
القواعد العروضية و أحكام القافية العربية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۹
، ۲ دسامبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''القواعد العروضية و أحكام القافية العربية'''، تألیف محمد بن فلاح مطیری (معاصر)، از جمله آثار معاصر در تبیین قواعد عروض و قافیه در ادبیات عرب است. سعد بن عبدالعزیز مصلوح و عبداللطیف بن محمد خطیب بر کتاب مقدمه نوشته‌اند. | '''القواعد العروضية و أحكام القافية العربية'''، تألیف [[مطیری، محمد بن فلاح|محمد بن فلاح مطیری]] (معاصر)، از جمله آثار معاصر در تبیین قواعد عروض و قافیه در ادبیات عرب است. [[مصلوح، سعد عبدالعزیز|سعد بن عبدالعزیز مصلوح]] و [[خطیب، عبداللطیف محمد|عبداللطیف بن محمد خطیب]] بر کتاب مقدمه نوشته‌اند. | ||
علم عروض علمی است که شعر عربی را از جهت صحت و اعتلال مورد بررسی قرار می‌دهد و به‌منزله ترازو برای شعر است. خلیل بن احمد فراهیدی (100-170ق) که در لغت و شعر شاخصه عصر خود بود، این علم را ایجاد کرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>. | علم عروض علمی است که شعر عربی را از جهت صحت و اعتلال مورد بررسی قرار می‌دهد و به‌منزله ترازو برای شعر است. [[خلیل بن احمد|خلیل بن احمد فراهیدی]] (100-170ق) که در لغت و شعر شاخصه عصر خود بود، این علم را ایجاد کرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>. | ||
کتاب با تعریف علم عروض، موضوع، واضع، سبب نام‌گذاری و فواید آن آغاز شده است. در سبب تسمیه آن گفته شده که خلیل این علم را در محلی با نام «العروض» بین مکه و طائف وضع کرد. محافظت شعر عربی از شکست و ورود تغییرات غیر مجاز به آن، تشخیص شعر عربی اصیل از غیر آن مانند سجع که شعر نیست و آسان کردن سرودن شعر از فواید علم عروض است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>. | کتاب با تعریف علم عروض، موضوع، واضع، سبب نام‌گذاری و فواید آن آغاز شده است. در سبب تسمیه آن گفته شده که خلیل این علم را در محلی با نام «العروض» بین مکه و طائف وضع کرد. محافظت شعر عربی از شکست و ورود تغییرات غیر مجاز به آن، تشخیص شعر عربی اصیل از غیر آن مانند سجع که شعر نیست و آسان کردن سرودن شعر از فواید علم عروض است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در ادامه مباحث به این نکته اشاره شده که شعر عربی از 36 عروض، 67 ضرب و 16 بحر تشکیل شده است<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>. در انتهای بخش عروض تمارینی ارائه شده که خواننده باید بحر، عروض و ضرب و زحافات و علل آن را مشخص کند. حل این تمارین نیز پس از آن ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص100-90</ref>. | در ادامه مباحث به این نکته اشاره شده که شعر عربی از 36 عروض، 67 ضرب و 16 بحر تشکیل شده است<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>. در انتهای بخش عروض تمارینی ارائه شده که خواننده باید بحر، عروض و ضرب و زحافات و علل آن را مشخص کند. حل این تمارین نیز پس از آن ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص100-90</ref>. | ||
حدود ده صفحه از انتهای کتاب به علم قوافی اختصاص یافته است. از جمله مشهورترین اقوال در تعریف اصطلاحی قافیه «آخر کلمه در بیت» است که قول اخفش و پیروان اوست<ref>ر.ک: همان، ص103</ref>. در این بخش همچنین حروف، حرکات و حدود قافیه با مثال‌هایی برای تطبیق این مباحث ذکر شده است. عیوب قوافی، آخرین مبحث مطرح‌شده در کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص113-104</ref>. | حدود ده صفحه از انتهای کتاب به علم قوافی اختصاص یافته است. از جمله مشهورترین اقوال در تعریف اصطلاحی قافیه «آخر کلمه در بیت» است که قول [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]] و پیروان اوست<ref>ر.ک: همان، ص103</ref>. در این بخش همچنین حروف، حرکات و حدود قافیه با مثال‌هایی برای تطبیق این مباحث ذکر شده است. عیوب قوافی، آخرین مبحث مطرح‌شده در کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص113-104</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||