الفوائد الصمدية: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} ''''
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵↵'''' به '}} '''')
 
(۴۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
{{جعبه اطلاعات کتاب
[[پرونده:NUR15042J1.jpg|بندانگشتی|الفواید الصمدیه]]
| تصویر =NUR15042J1.jpg
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"
| عنوان =الفواید الصمدیه
|+ |
| عنوان‌های دیگر =الحدائق الندیه فی شرح الصمدیه. برگزیده
|-
! نام کتاب!! data-type='bookName'|الفواید الصمدیه
|-
|نام های دیگر کتاب
|data-type='otherBookNames'|الحدائق الندیه فی شرح الصمدیه. برگزیده


الکلام المفید للمدرس و المستفید. برگزیده
الکلام المفید للمدرس و المستفید. برگزیده


الصمدیه
الصمدیه
|-
| پدیدآوران =
|پدیدآورندگان
[[شیخ بهایی، محمد بن حسین]] (نویسنده)
|data-type='authors'|[[شیخ بهایی، محمد بن حسین]] (نويسنده)


[[مدنی، علیخان بن احمد]] (حاشيه نويس)
[[مدنی، سید علی‌خان]] (حاشيه نويس)


[[افراسیابی نهاوندی، علی]] (مقدمه و تصحیح)
[[افراسیابی نهاوندی، علی]] (مقدمه و تصحیح)


[[مدرس افغانی، محمد علی]] (حاشيه نويس)
[[مدرس افغانی، محمدعلی]] (حاشيه نويس)
|-
| زبان =عربی
|زبان  
| کد کنگره =‏PJ‎‏ ‎‏6151‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏9‎‏ص‎‏8
|data-type='language'|عربی
| موضوع =
|-
زبان عربی - نحو
|کد کنگره  
| ناشر =
|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏PJ‎‏ ‎‏6151‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏9‎‏ص‎‏8
نهاوندی
|-
| مکان نشر =قم - ایران
|موضوع  
| سال نشر = 1387 ش  
|data-type='subject'|زبان عربی - نحو
|-
|ناشر  
|data-type='publisher'|نهاوندی
|-
|مکان نشر  
|data-type='publishPlace'|قم - ایران
|-
|سال نشر  
|data-type='publishYear'| 1387 هـ.ش  
|-class='articleCode'
|کد اتوماسیون
|data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE15042AUTOMATIONCODE
|}
</div>


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15042AUTOMATIONCODE
| چاپ =9
| شابک =964-6388-32-9
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =15042
| کتابخوان همراه نور =15042
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''الفوائد الصمديه''' معروف به صمديه، اثر عربى [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] از علماى عصر صفوى است كه به حواشى سيد‌ ‎عليخان كبير و مدرس افغانى زينت يافته است.


== معرفى اجمالى ==
==ساختار==
مطالب كتاب، پس از مقدمه مصحح در اشاره‌اى كوتاه به زندگى‌نامه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]]، از بخش‌هاى زير تشكيل يافته است: مقدمه مؤلف تحت عنوان «آنچه كه اراده كردم مقدم شود» كه در آن به تعريف علم نحو پرداخته و چهار بخش اصلى تحت عناوين: اسماء، افعال، مباحث جمله و مفردات كه از جمله مطالب آن‌ها عبارتند از: تعريف كلمه و كلام، تعريف فعل و مختصات آن، تعريف حرف و مختصات آن، تقسيمات اسم و...، اسماء معرب و مبنى، مرفوعات، مونث آوردن فعل، اقسام خبر، نواسخ مبتدا و خبر، موارد حذف فعل در مفعول، مطلق، مجرورات، بازگشت ضمير، اسمائى كه مانند فعل عمل مى‌كنند...


[[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] اين كتاب را به برادر كوچكش، عبدالصمد ديكته كرده و سپس در اختيار اهل فضل قرار داده است.


«الفوائد الصمديه» معروف به صمديه، اثر عربى شيخ بهائى از علماى عصر صفوى است كه به حواشى سيد عليخان كبير و مدرس افغانى زينت يافته است.
اين اثر، جزو كتب درسى در مرحله متوسط علم نحو در حوزه‌هاى علميه است. [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]] با نگارش اين كتاب، نزدیک به پنج قرن است كه نام خود را در قالب اصلى‌ترين كتاب‌هاى دينى، در راستاى آشنايى با علوم اسلامى، يعنى جامع المقدمات حفظ كرده است. اين در حالى است كه تاريخ او را به عنوان عالمى نحوى نمى‌شناسد و به اثر او، تنها به ديد بررسى آثار بزرگان علم نحو مى‌نگرد.  


== ساختار ==
اين اثر با وجود داشتن عباراتى موجز و مختصر، از جامعيت خاصى برخوردار است. در اين اثر، متنِ تصحيح شده‌اى از كتاب ارائه شده، سپس مشكلات متن به كمك دو شرح «شرح الفوائد الصمديه سيد‌ ‎عليخان كبير» و «الكلام المفيد»، توسط مصحح، در پاورقى توضيح داده شده كه طلاب را از مراجعه به هر شرح ديگرى بى‌نياز مى‌كند، زيرا در آن تلاش شده است تا چكيده مطالب مهم اين دو شرح در پاورقى ذكر شود.
 
 
مطالب كتاب، پس از مقدمه مصحح در اشاره‌اى كوتاه به زندگى‌نامه شيخ بهايى، از بخش‌هاى زير تشكيل يافته است: مقدمه مولف تحت عنوان «آنچه كه اراده كردم مقدم شود» كه در آن به تعريف علم نحو پرداخته و چهار بخش اصلى تحت عناوين: اسماء، افعال، مباحث جمله و مفردات كه از جمله مطالب آن‌ها عبارتند از: تعريف كلمه و كلام، تعريف فعل و مختصات آن، تعريف حرف و مختصات آن، تقسيمات اسم و...، اسماء معرب و مبنى، مرفوعات، مونث آوردن فعل، اقسام خبر، نواسخ مبتدا و خبر، موارد حذف فعل در مفعول، مطلق، مجرورات، بازگشت ضمير، اسمائى كه مانند فعل عمل مى‌كنند...
 
شيخ بهايى اين كتاب را به برادر كوچكش، عبدالصمد ديكته كرده و سپس در اختيار اهل فضل قرار داده است.
 
اين اثر، جزو كتب درسى در مرحله متوسط علم نحو در حوزه‌هاى علميه است. شيخ بهايى با نگارش اين كتاب، نزديك به پنج قرن است كه نام خود را در قالب اصلى‌ترين كتاب‌هاى دينى، در راستاى آشنايى با علوم اسلامى، يعنى جامع المقدمات حفظ كرده است. اين در حالى است كه تاريخ او را به عنوان عالمى نحوى نمى‌شناسد و به اثر او، تنها به ديد بررسى آثار بزرگان علم نحو مى‌نگرد.
 
اين اثر با وجود داشتن عباراتى موجز و مختصر، از جامعيت خاصى برخوردار است. در اين اثر، متنِ تصحيح شده‌اى از كتاب ارائه شده، سپس مشكلات متن به كمك دو شرح «شرح الفوائد الصمديه سيد عليخان كبير» و «الكلام المفيد»، توسط مصحح، در پاورقى توضيح داده شده كه طلاب را از مراجعه به هر شرح ديگرى بى‌نياز مى‌كند، زيرا در آن تلاش شده است تا چكيده مطالب مهم اين دو شرح در پاورقى ذكر شود.


تلاش مصحح بر اين بوده تا از ذكر مباحث غير مفيد خوددارى شود، به علاوه هر گاه شيخ براى قاعده‌اى مثال نياورده، در پاصفحه مثالى مناسب ذكر گرديده است.
تلاش مصحح بر اين بوده تا از ذكر مباحث غير مفيد خوددارى شود، به علاوه هر گاه شيخ براى قاعده‌اى مثال نياورده، در پاصفحه مثالى مناسب ذكر گرديده است.


== گزارش محتوا ==
==گزارش محتوا==
 
 
مباحثى كه در حديقه اول ذكر شده، پيرامون تعريف علم نحو، كلمه و كلام، اقسام اسم و فعل، اعراب و بناء و انواع آن، علائم رفع، نصب و جر، جايگاه اعراب تقديرى مى‌باشد.
مباحثى كه در حديقه اول ذكر شده، پيرامون تعريف علم نحو، كلمه و كلام، اقسام اسم و فعل، اعراب و بناء و انواع آن، علائم رفع، نصب و جر، جايگاه اعراب تقديرى مى‌باشد.


نويسنده در تعريف علم نحو معتقد است كه اين علم، دانشى است به قوانين الفاظ عرب، از جهت اعراب و بنا و فائده آن، حفظ زبان از خطا در گفتار مى‌باشد.
نویسنده در تعريف علم نحو معتقد است كه اين علم، دانشى است به قوانين الفاظ عرب، از جهت اعراب و بنا و فائده آن، حفظ زبان از خطا در گفتار مى‌باشد.


در حديقه دوم به اسماء معرب، نواسخ، اسماء منصوب و غير منصوب، اسماء مبنى، توابع، اسماء عمل كننده شبيه به افعال و اسباب منع صرف اسم اشاره مى‌شود. نويسنده اسم را به معرب و مبنى تقسيم نموده و معربات را داراى انواعى شمرده است: اول آنچه كه مرفوع است، كه چهار گونه مى‌باشد: فاعل، نائب فاعل، مبتدا و خبر. نويسنده در ادامه، نواسخ را در فصلى ذكر و به اين نكته اشاره كرده است كه گاهى اوقات، بر مبتدا و خبر، افعال و حروفى داخل مى‌شود كه مبتدا، اسمِ آن و خبر، خبر آن مى‌شود و به آن‌ها، نواسخ گفته مى‌شوند. اين نواسخ، پنج نوع هستند كه عبارتند از: افعال ناقصه، حروف مشبهه بالفعل، ما و لاى شبيه به ليس، لاى نافيه جنس و افعال مقاربه.
در حديقه دوم به اسماء معرب، نواسخ، اسماء منصوب و غير منصوب، اسماء مبنى، توابع، اسماء عمل كننده شبيه به افعال و اسباب منع صرف اسم اشاره مى‌شود. نویسنده اسم را به معرب و مبنى تقسيم نموده و معربات را داراى انواعى شمرده است: اول آنچه كه مرفوع است، كه چهار گونه مى‌باشد: فاعل، نائب فاعل، مبتدا و خبر. نویسنده در ادامه، نواسخ را در فصلى ذكر و به اين نكته اشاره كرده است كه گاهى اوقات، بر مبتدا و خبر، افعال و حروفى داخل مى‌شود كه مبتدا، اسمِ آن و خبر، خبر آن مى‌شود و به آن‌ها، نواسخ گفته مى‌شوند. اين نواسخ، پنج نوع هستند كه عبارتند از: افعال ناقصه، حروف مشبهه بالفعل، ما و لاى شبيه به ليس، لاى نافيه جنس و افعال مقاربه.


نوع دوم از معربات، آنهايى هستند كه منصوب‌اند و عبارتند از: مفعول به، مفعول مطلق، مفعول له، مفعول معه، مفعول فيه، منصوب به نزع خافض، حال و تمييز.
نوع دوم از معربات، آنهایى هستند كه منصوب‌اند و عبارتند از: مفعول به، مفعول مطلق، مفعول له، مفعول معه، مفعول فيه، منصوب به نزع خافض، حال و تمييز.


نوع سوم، مجروراند و بر دو نوع: مضاف اليه و مجرو به حروف.
نوع سوم، مجروراند و بر دو نوع: مضاف اليه و مجرو به حروف.
خط ۷۹: خط ۶۰:
نوع چهارم از معربات، منصوب و غير منصوبند، كه چهار نوعند: مستثنى، مشتغل عنه العامل، منادا، اسماء عدد.
نوع چهارم از معربات، منصوب و غير منصوبند، كه چهار نوعند: مستثنى، مشتغل عنه العامل، منادا، اسماء عدد.


اين اسلوب در تقسيم مرفوعات و منصوبات به اسلوب نحويين مخصوصا متاخرين، مختلف مى‌شود.
اين اسلوب در تقسيم مرفوعات و منصوبات به اسلوب نحويين مخصوصاً متاخرين، مختلف مى‌شود.


نويسنده سپس مبنيات را شرح كرده است كه از جمله آنها عبارتند از: ضمير، اسماء اشاره، موصول و مركب. وى در ادامه، داخل بحث توابع و اقسام پنجگانه آن شده است: نعت، معطوف به حروف، تاكيد، بدل و عطف بيان. وى نعت را بر بقيه مقدم داشته؛ همانطور كه عادت اكثر نحويون است، سپس داخل مبحث اسماء عامله و مشبهه الافعال مى‌شود كه 5 قسم هستند: مصدر، اسم فاعل و مفعول، صفت مشبهه، اسم تفضيل. در خاتمه اين حديقه، اسامى ممنوع از صرف ذكر شده است.
نویسنده سپس مبنيات را شرح كرده است كه از جمله آنها عبارتند از: ضمير، اسماء اشاره، موصول و مركب. وى در ادامه، داخل بحث توابع و اقسام پنجگانه آن شده است: نعت، معطوف به حروف، تاكيد، بدل و عطف بيان. وى نعت را بر بقيه مقدم داشته؛ همانطور كه عادت اكثر نحويون است، سپس داخل مبحث اسماء عامله و مشبهه الافعال مى‌شود كه 5 قسم هستند: مصدر، اسم فاعل و مفعول، صفت مشبهه، اسم تفضيل. در خاتمه اين حديقه، اسامى ممنوع از صرف ذكر شده است.


وى حديقه سوم را به افعال اختصاص داده و اعراب فعل مضارع را شرح مى‌كند، سپس در سه فصل افعال مدح، ذم، دو فعل تعجب و افعال قلوب را ذكر و در خاتمه اين حديقه بحث تنازع را ذكر مى‌نمايد.
وى حديقه سوم را به افعال اختصاص داده و اعراب فعل مضارع را شرح مى‌كند، سپس در سه فصل افعال مدح، ذم، دو فعل تعجب و افعال قلوب را ذكر و در خاتمه اين حديقه بحث تنازع را ذكر مى‌نمايد.


نويسنده در اين كتاب از ابن هشام در كتاب مغنى اللبيب بسيار تاثير پذيرفته و اين مطلب در حديقه چهارم و پنجم به خوبى مشهود است، به طورى‌كه مى‌توان گفت شيخ بهائى، باب دوم از مغنى را در حديقه چهارم الفوائد الصمديه در تعريف جمل و اقسام آن، خلاصه كرده است.
نویسنده در اين كتاب از ابن هشام در كتاب مغنى اللبيب بسيار تاثير پذيرفته و اين مطلب در حديقه چهارم و پنجم به خوبى مشهود است، به طورى‌كه مى‌توان گفت [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]]، باب دوم از مغنى را در حديقه چهارم الفوائد الصمديه در تعريف جمل و اقسام آن، خلاصه كرده است.


در حديقه چهارم، به تعريف جمله و احكام آن اشاره شده و در تعريف آن چنين آمده است: قولى است كه متضمن دو كلمه با اسناد باشد كه اعم از كلام است و اگر با اسم شروع شود، اسميه و اگر با فعل شروع گردد، فعليه است.
در حديقه چهارم، به تعريف جمله و احكام آن اشاره شده و در تعريف آن چنين آمده است: قولى است كه متضمن دو كلمه با اسناد باشد كه اعم از كلام است و اگر با اسم شروع شود، اسميه و اگر با فعل شروع گردد، فعليه است.


حديقه پنجم پيرامون مفردات است، مثل همزه، ان، ام، اما، اىّ، حاشا، بل، حتى، فاء، قد، كم، لو و ... در حقيقت مى‌توان ادعا كرد كه اين حديقه، خلاصه باب اول از كتاب مغنى اللبيب ابن هشام با ايجاز شديد است.
حديقه پنجم پيرامون مفردات است، مثل همزه، ان، ام، اما، اىّ، حاشا، بل، حتى، فاء، قد، كم، لو و... در حقيقت مى‌توان ادعا كرد كه اين حديقه، خلاصه باب اول از كتاب مغنى اللبيب ابن هشام با ايجاز شديد است.


از جمله ويژگى‌هاى اين اثر آن است كه با حجم بسيار كم، حاوى يك دوره كامل نحو است كه در كمال ايجاز و اختصار و در كمال فصاحت و بلاغت مى‌باشد و به يقين مى‌توان گفت كه در عبارات آن اعجازى به كار رفته است و به گفته نويسنده، در آن دُرّ و گوهرهاى گرانبهايى به كار رفته كه جز اهل فن و ادب كسى به حقيقت آن‌ها پى‌نخواهد برد.
از جمله ويژگى‌هاى اين اثر آن است كه با حجم بسيار كم، حاوى يك دوره كامل نحو است كه در كمال ايجاز و اختصار و در كمال فصاحت و بلاغت مى‌باشد و به يقين مى‌توان گفت كه در عبارات آن اعجازى به كار رفته است و به گفته نویسنده، در آن دُرّ و گوهرهاى گرانبهایى به كار رفته كه جز اهل فن و ادب كسى به حقيقت آن‌ها پى‌نخواهد برد.


== وضعيت كتاب ==
== وضعيت كتاب ==
شروحى بر اين كتاب نوشته شده است از جمله:
شروحى بر اين كتاب نوشته شده است از جمله:


1. شرح سيد على خان بن احمد مدنى به نام «الحدائق النديه فى شرح فوائد الصمديه [شيخ بهائى]».
1. شرح سيد‌ ‎على خان بن احمد مدنى به نام «الحدائق النديه في شرح فوائد الصمديه [[[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]] ]».


2. «الدره الثمينه فى شرح الصمديه» نوشته محمدجواد ذهنى تهرانى.
2. «الدره الثمينه في شرح الصمديه» نوشته محمدجواد ذهنى تهرانى.


3. «القواعد العربيه فى شرح الفوائد الصمديه» نوشته على حسينى.
3. «القواعد العربيه في شرح الفوائد الصمديه» نوشته على حسینى.


4.«شرح الصمديه» نوشته صادق مهدى حسينى.
4.«شرح الصمديه» نوشته صادق مهدى حسینى.


5.«شرح نمودارى صمديه» مرتضى نظرى.
5.«شرح نمودارى صمديه» مرتضى نظرى.
خط ۱۱۴: خط ۹۳:
فهرست مطالب، در انتهاى كتاب آمده است.
فهرست مطالب، در انتهاى كتاب آمده است.


== منبع مقاله ==
==منابع مقاله==
 
 
متن و مقدمه كتاب.
متن و مقدمه كتاب.


==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


== پیوندها ==


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]