۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مسند احمد بن حنبل' به 'مسند احمد بن حنبل '
جز (جایگزینی متن - 'سنن ترمذی' به 'سنن ترمذی ') |
جز (جایگزینی متن - 'مسند احمد بن حنبل' به 'مسند احمد بن حنبل ') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
علاء تبریزیان مدعی است ازآن‌رو که کتاب مستقلی درباره علم امامان(ع) به غیب، تألیف نشده و درعین‌حال این مسئله از مسائل بااهمیت اعتقادی است که اشتباه در آن باعث اشتباه در بسیاری از امور دیگر می‌شود، این کتاب را نوشته است. او علم به غیب را به دو نوع استقلالی و تبعی تقسیم کرده و علم ائمه به غیب را مانند علم پیامبر اکرم(ص) از نوع علم تبعی و بالغیر می‌داند. وی در هنگام تعریف لغوی غیب، آن را مقابل شهادت و از مفاهیم اضافی می‌داند..<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9-14</ref> | علاء تبریزیان مدعی است ازآن‌رو که کتاب مستقلی درباره علم امامان(ع) به غیب، تألیف نشده و درعین‌حال این مسئله از مسائل بااهمیت اعتقادی است که اشتباه در آن باعث اشتباه در بسیاری از امور دیگر می‌شود، این کتاب را نوشته است. او علم به غیب را به دو نوع استقلالی و تبعی تقسیم کرده و علم ائمه به غیب را مانند علم پیامبر اکرم(ص) از نوع علم تبعی و بالغیر می‌داند. وی در هنگام تعریف لغوی غیب، آن را مقابل شهادت و از مفاهیم اضافی می‌داند..<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9-14</ref> | ||
از جمله ادله قرآنی انحصار علم غیب ذاتی در خدا، آیات 59 سوره انعام، 20 یونس، 26 جنّ و 65 نمل هستند. نویسنده برای علم بالغیر انبیا به غیب از آیات اجتبا (آل عمران: 179 و الجن: 26 و27) و آیات احاطه (البقرة: 255، آل عمران: 44، الروم: 1-3، الفتح: 27 و آل عمران: 49) و همچنین روایات بهره می‌برد. او در بخش روایات، احادیث ثقه از شیعه و سنی را از مصادر معتبری چون کافی مرحوم کلینی، مسند ابی‌داود طیالسی، مسند احمد بن حنبل و... نقل می‌کند..<ref>ر.ک: همان، ص14-23</ref> | از جمله ادله قرآنی انحصار علم غیب ذاتی در خدا، آیات 59 سوره انعام، 20 یونس، 26 جنّ و 65 نمل هستند. نویسنده برای علم بالغیر انبیا به غیب از آیات اجتبا (آل عمران: 179 و الجن: 26 و27) و آیات احاطه (البقرة: 255، آل عمران: 44، الروم: 1-3، الفتح: 27 و آل عمران: 49) و همچنین روایات بهره می‌برد. او در بخش روایات، احادیث ثقه از شیعه و سنی را از مصادر معتبری چون کافی مرحوم کلینی، مسند ابی‌داود طیالسی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و... نقل می‌کند..<ref>ر.ک: همان، ص14-23</ref> | ||
وی شبهه‌ای مبنی بر تعارض آیات بیان‌کننده اختصاص علم غیب به الله تعالی با آیات بیانگر علم انبیا به غیب و همچنین تعارض آیات بیانگر علم انبیا به غیب با آیاتی که علم به غیب را از انبیا نفی می‌کنند، مطرح می‌کند و این شبهه را به یکی از دو وجه ذیل پاسخ می‌دهد: | وی شبهه‌ای مبنی بر تعارض آیات بیان‌کننده اختصاص علم غیب به الله تعالی با آیات بیانگر علم انبیا به غیب و همچنین تعارض آیات بیانگر علم انبیا به غیب با آیاتی که علم به غیب را از انبیا نفی می‌کنند، مطرح می‌کند و این شبهه را به یکی از دو وجه ذیل پاسخ می‌دهد: | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
او مطالب این بخش از کتاب را در دو قسمت اثبات علم به غیب امامان بر حسب مبانی اهل سنت و اثبات علم به غیب آنان بر اساس مبانی شیعه مطرح می‌کند و در بخش اثبات علم به غیب بر اساس مبانی اهل سنت موارد زیر را بیان می‌کند: | او مطالب این بخش از کتاب را در دو قسمت اثبات علم به غیب امامان بر حسب مبانی اهل سنت و اثبات علم به غیب آنان بر اساس مبانی شیعه مطرح می‌کند و در بخش اثبات علم به غیب بر اساس مبانی اهل سنت موارد زیر را بیان می‌کند: | ||
# اطلاع بالغیر ولی تابع رسول‌الله(ص) بر غیب: وی کلامی از [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] در تفسیرش را نقل می‌کند مبنی بر اینکه مذهب اکثر اهل سنت، قول به کرامت ولی با اطلاع او از غیب است. او کلماتی از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] در «فتح الباري» و بیهقی در «[[الإصابة في تمييز الصحابة]]» با همین مضامین بیان می‌کند. | # اطلاع بالغیر ولی تابع رسول‌الله(ص) بر غیب: وی کلامی از [[آلوسی، محمود بن عبدالله|آلوسی]] در تفسیرش را نقل می‌کند مبنی بر اینکه مذهب اکثر اهل سنت، قول به کرامت ولی با اطلاع او از غیب است. او کلماتی از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] در «فتح الباري» و بیهقی در «[[الإصابة في تمييز الصحابة]]» با همین مضامین بیان می‌کند. | ||
# خبر دادن رسول خدا(ص) از آنچه تا قیامت به وقوع خواهد پیوست به برخی از اصحابشان: او عباراتی از [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]] ، [[صحيح مسلم]] ، المعجم الكبير طبرانی، مسند احمد بن حنبل و مجمع الزوائد طبرانی با مضمون آگاه ساختن برخی از اصحاب از وقایع مهم دنیا تا قیامت توسط رسول‌الله را در کتاب نقل می‌کند. | # خبر دادن رسول خدا(ص) از آنچه تا قیامت به وقوع خواهد پیوست به برخی از اصحابشان: او عباراتی از [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|سنن ترمذی]] ، [[صحيح مسلم]] ، المعجم الكبير طبرانی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] و مجمع الزوائد طبرانی با مضمون آگاه ساختن برخی از اصحاب از وقایع مهم دنیا تا قیامت توسط رسول‌الله را در کتاب نقل می‌کند. | ||
# اهل‌بیت(ع)، عِدل و هم‌سنگ قرآن هستند: بنا بر روایات مستفیضه محدثان و حفاظ اهل سنت، اهل‌بیت(ع) عِدل قرآن کریم هستند و با توجه به اینکه قرآن کریم در آیات با عبارات «تِبْيَاناً لِکُلِّ شَيْ‌ءٍ» (النحل: 89)، توصیف شده، پس باید شامل امور غیبی هم باشد. مقتضای این امر وقوف عترت بر مضامین قرآن است..<ref>ر.ک: همان، ص28-45</ref> | # اهل‌بیت(ع)، عِدل و هم‌سنگ قرآن هستند: بنا بر روایات مستفیضه محدثان و حفاظ اهل سنت، اهل‌بیت(ع) عِدل قرآن کریم هستند و با توجه به اینکه قرآن کریم در آیات با عبارات «تِبْيَاناً لِکُلِّ شَيْ‌ءٍ» (النحل: 89)، توصیف شده، پس باید شامل امور غیبی هم باشد. مقتضای این امر وقوف عترت بر مضامین قرآن است..<ref>ر.ک: همان، ص28-45</ref> | ||