العزلة «کتاب أدب و حکمة و موعظة»: تفاوت میان نسخه‌ها

| کتابخانۀ دیجیتال نور =

| کتابخوان همراه نور =

'''العزلة، کتاب أدب و حکمة و موعظة'''، نوشته ابوسلیمان حمد بن محمد خطابی بُستی(388ق – 319ق) محدث، فقیه، لغت‌شناس و شاعر شافعی مذهب قرن چهارم هجری است که با تحقیق و پاورقی‌های یاسین محمد سواس چاپ شده است. کتاب العُزلة یا الاعتصام بالعزلة خطابی نشان‌دهنده تمایلات صوفیانۀ وی است. وی در این کتاب به بحث برتری گوشه‌نشینی پرداخته است.<ref>ر.ک: بستی، ص 113-110</ref>خطابی به منتقدی که بر رسم گوشه‌نشینی ایرادهایی گرفته، تصریح روشنی نکرده است، اما کتاب وی یکی از کهن‌ترین دفاع‌ها از سنّت خانقاه و رباط‌نشینی صوفیه است.<ref>ر.ک: بستی، ص 60-53</ref>  

خطابی در این کتاب معنای عزلت را جستجو کرده و فضیلت و احکام آن را بیان کرده است. او در این اثر بر آن است تا مفهوم عزلت‌گزینی را با سنّت اسلامی هم‌ساز کند. وی عزلت را ترک سخن گزاف و کنار گذاردن امور غیرضروری می‌داند نه حضورنداشتن در جامعه و ترک حقوق و مددرسانی مردم و کارهایی از این دست.<ref>ر.ک: بستی، ص 59-58</ref>  

خطابی احتجاج‌های کسانی را که عزلت را نمی‌پذیرند می آورد. سپس آن را شرح و موضوع‌بندی کرده و تلاش می‌کند با آرامش و اعتدال، به نتیجه مطلوبش برسد. او به میانه‌روی میان عزلت از مردم و اختلاط با آنان باور دارد و عزلت را ویژۀ علمای عاقل دانسته و آن را برای نادانان آسیب زننده می‌انگارد. خطابی با جسارت، اخبار و داستان‌هایی را علیه برخی از اصحاب حدیث، قراء و متصوفه نسبت به رد ادعاهایشان در علم، زهد و ریاضت آورده است. وی در پایان کتاب -در باب صغیر- خلاصۀ رأیش را در بارۀ عزلت آورده است. العزلة کتابی تأثیرگذار بوده و در متون اخلاقی بکرّات از آن نقل قول شده است.<ref>ر.ک: باتلی، ص352 - 350</ref>‏

[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]