الصلة بين التصوف و التشيع: تفاوت میان نسخه‌ها

محققان، چه پیشینیان و چه متأخران، در اینکه تشیع در چه زمانى ظاهر شده است، اختلاف دارند. شیخ محمدحسین کاشف الغطاء و احمد امین برین عقیده‏اند که شیعه در زمان زندگى خود پیغمبر(ص) ظاهر شد؛ اما نوبختى که از دانشمندان قرن سوم هجرى و از پیشقدمان مؤلفان شیعه است، چنین عقیده دارد که تشیع پس از وفات پیغمبر اکرم(ص) پدید آمده است. آرای دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که دیدگاه نویسنده در آخر چنین است: «آنچه از مجموع آراء و عقاید به نظر ما درست‏تر مى‏آید آن است که تشیع بدان معنى که بیان کردیم که عبارت است از: یارى على و پیروى از او، به‌ همان اندازه قدیم است که اسلام قدیم است و در نخستین لحظه‏‌اى که اظهار آن براى مردم مناسب مى‏نمود به‌صورت دعوتى رسمى ظاهر شد»<ref>ر.ک: متن کتاب، ج 1، ص23؛ شهابی، علی‌اکبر، ص8</ref>.

نویسنده به هنگام ذکر شیعیان نخستین به نام عمار یاسر که می‌رسد پس از ذکر شرح‌حال و روایاتی که درباره او گفته شده، چنین می‌نویسد: «عمار را به نام ابن سبأ (مقصودشان یمنی بودن وی بود) نیز می‌خواندند و او را دشنام می‌دادند»<ref>متن کتاب، ج 1، ص44</ref> و پس از ذکر استدلالات دکتر علی وردی مبنی بر اینکه عمار همان ابن سبأ است، در تأیید این مطلب چنین می‌نویسد: «ادله‌ای که ذکر شد قانع‌کننده و منطقی به نظر می‌رسد»<ref>ر.ک: همان، ص46؛ شهابی، علی‌اکبر، ص45-43</ref>. کامل مصطفی شیبی در این فرضیه از حامیان دکتر علی وردی، اندیشمند عراقی (1913-1995م) است. وردی از منظر جامعه‌شناختی (و نه تاریخی) به قضیه عبدالله بن سبأ نگریسته است. از منظر او خیزش‌های اجتماعی، سیر منطقی پیدایش و تکوین دارند و نمی‌توانند وابسته به فعالیت چندساله یک یهودی‌زاده تازه‌مسلمان باشند؛ بنابراین، نتیجه گرفته است که عبدالله بن سبأ یا ابن السوداء نامی رمزآلود برای عمار بن یاسر است. ایشان در ادامه، دلایلی نیز در کتاب خویش اقامه کرده که مدعای او را اثبات نمی‌کند. مشکل اصلی در این تحلیل، آن است که در آن از قرائن تاریخی غفلت شده است. عمار یاسر فردی با پیشینه مشخص و پدر و مادر مسلمان شهید است که ارتباطی با یمن ندارد<ref>ر.ک: طباطبایی، سید محمدکاظم، ص17</ref>.