۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مىگ' به 'میگ') |
جز (جایگزینی متن - 'هاى' به 'هاى') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در اهميت اين كتاب همين بس كه بزرگانى همچون [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملاعبدالرزاق لاهيجى]]، [[سبزواری، هادی بن مهدی|ملاهادى سبزوارى]]، آقاعلى حكيم آن را تدريس كردهاند و اعاظمى همچون ملاعلى نورى، حاجى سبزوارى، آقاعلى حكيم و [[قمشهای، محمدرضا|آقامحمدرضا قمشهاى]] بر آن تعليقه نوشتهاند.<ref>رمضانى، اصغر، ص113</ref> | در اهميت اين كتاب همين بس كه بزرگانى همچون [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملاعبدالرزاق لاهيجى]]، [[سبزواری، هادی بن مهدی|ملاهادى سبزوارى]]، آقاعلى حكيم آن را تدريس كردهاند و اعاظمى همچون ملاعلى نورى، حاجى سبزوارى، آقاعلى حكيم و [[قمشهای، محمدرضا|آقامحمدرضا قمشهاى]] بر آن تعليقه نوشتهاند.<ref>رمضانى، اصغر، ص113</ref> | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] همان طور كه خود در مقدمه اين كتاب بيان مىكند، به دليل كثرت مراجعه به عالم معانى و اسرار و دورى و اجتناب از عقايدى كه جمهور حكما بدان معتقد بودند، به ديدگاههاى شريف الهى، شواهد لطيف قرآنى، قواعد محكم ربانى و مسائل عرفانى دست مىيابد كه تنها افراد بسيار كمى از حكما و عرفا بدان نائل شده بودند؛ حتى درك برخى از اين امور شريف مختص خود ايشان بوده و حكيمان گذشته از آن | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] همان طور كه خود در مقدمه اين كتاب بيان مىكند، به دليل كثرت مراجعه به عالم معانى و اسرار و دورى و اجتناب از عقايدى كه جمهور حكما بدان معتقد بودند، به ديدگاههاى شريف الهى، شواهد لطيف قرآنى، قواعد محكم ربانى و مسائل عرفانى دست مىيابد كه تنها افراد بسيار كمى از حكما و عرفا بدان نائل شده بودند؛ حتى درك برخى از اين امور شريف مختص خود ايشان بوده و حكيمان گذشته از آن بهرهاى نداشتند. او برخى از اين مسائل را در كتابهاى خودش اظهار مىكند و بسيارى از آنها را مخفى مىدارد، از ترس اينكه ديگران نفهمند و گمراه شوند تااينكه از عالم غيب فرمان مىرسد كه بخشى از آنها را منتشر سازد، پس كتاب مذكور را مىنويسد.<ref>همان، ص112</ref> | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در ابتداى كتاب، مقدمهاى طولانى آمده است. اين مقدمه، حاوى ويژگى فلسفه صدرايى، ترجيح تصوف و سلوك بر طريق اهل رأى، زندگینامه مؤلف و شارح و كسانى چون ميرداماد، ميرفندرسكى، ملا رجبعلى تبريزى، ملا شمساى گيلانى، [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] و... كه بعد از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] متكفل بيان مباحث فلسفى بودهاند، مىباشد. | در ابتداى كتاب، مقدمهاى طولانى آمده است. اين مقدمه، حاوى ويژگى فلسفه صدرايى، ترجيح تصوف و سلوك بر طريق اهل رأى، زندگینامه مؤلف و شارح و كسانى چون ميرداماد، ميرفندرسكى، ملا رجبعلى تبريزى، ملا شمساى گيلانى، [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|ملا محسن فيض كاشانى]] و... كه بعد از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] متكفل بيان مباحث فلسفى بودهاند، مىباشد. | ||
مشهد اول (امور عامه): مشهد اول درباره امور عامه و معانى | مشهد اول (امور عامه): مشهد اول درباره امور عامه و معانى كليهاى است كه در تمام علوم حقيقيه بدانها نياز است. اين مشهد داراى پنج شاهد است. شاهد اول آن مشتمل بر دوازده اشراق است. مباحث شاهد اول مربوط به وجود و احكام آن است؛ احكامى از قبيل اصالت وجود، نحوه علم به وجود، كيفيت سريان وجود در ماهيات، عينيت وجود با صفات كماليه، تلازم وجود با ماهيت، تمايز بين موجودات، كيفيت اتصاف ماهيت به وجود، موضوع حكمت الهى، تعريف امور عامه و اشارهاى به مقولات دهگانه و احكام آنها.<ref>همان</ref> | ||
شاهد دوم داراى نه اشراق است و در اشراقات نهگانه آن وجود ذهنى و احكام مرتبط با آن بحث مىشود. | شاهد دوم داراى نه اشراق است و در اشراقات نهگانه آن وجود ذهنى و احكام مرتبط با آن بحث مىشود. |
ویرایش