الرسالة الشرفية في النسب التأليفية: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - ' {{جعبه اطلاعات کتاب' به '{{جعبه اطلاعات کتاب')
جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[صفي‎‌الدين ارموي، عبدالمومن بن يوسف]] (نويسنده)
[[صفي‎‌الدين ارموي، عبدالمومن بن يوسف]] (نویسنده)


[[خشبه، عطاس عبدالملک]] (محقق)  
[[خشبه، عطاس عبدالملک]] (محقق)  
خط ۲۱: خط ۲۱:
| چاپ =1
| چاپ =1
| شابک =977-18-0551-7
| شابک =977-18-0551-7
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =24452
| کتابخوان همراه نور =24452
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}  
'''الرسالة الشرفیة فی النسب التألیفیة'''، تألیف صفی الدین عبدالمؤمن بن ابوالمفاخر ارموی بغدادی (متوفی 693ق)، با تحقیق و شرح غطاس عبدالملک خشبه، کتابی است پیرامون موسیقی.
'''الرسالة الشرفیة فی النسب التألیفیة'''، تألیف [[صفي‌الدين ارموي، عبدالمومن بن يوسف|صفی‌الدین عبدالمؤمن بن ابوالمفاخر ارموی بغدادی]] (متوفی 693ق)، با تحقیق و شرح [[خشبه، عطاس عبدالملک|غطاس عبدالملک خشبه]]، کتابی است پیرامون موسیقی.


ارموی این کتاب را در عهد مغول برای شاگردش «شرف‌الدین ‌هارون جوینی» و به زبان عربی به رشته تحریر درآورده است.<ref>ر.ک: صالح المهدی، ا.د، 1383، ص42</ref>
ارموی این کتاب را در عهد مغول برای شاگردش «شرف‌الدین ‌هارون جوینی» و به زبان عربی به رشته تحریر درآورده است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/42 ر.ک: صالح المهدی، ا.د، 1383، ص42]</ref>


نویسنده خود در بیان علت تألیف این اثر چنین می‌نویسد: «این رساله مشتمل بر نسبت‌های تألیفی است به طریقی که دانشمندان قدیم یونان استنباط نموده‌اند؛ به علاوه چیزهایی که در نوشته‌های ایشان و کتاب‌های گوناگون تازه یافت نمی‌شود بر آن افزوده ام و اکنون آن را تقدیم کتابخانه ‌هارون پسر شمس‌الدین محمد جوینی می‌کنم. این کار به دستور و فرمان خود او انجام گرفته است».<ref>ر.ک: خورابه، کاوه، 1383، ص51</ref>
نویسنده خود در بیان علت تألیف این اثر چنین می‌نویسد: «این رساله مشتمل بر نسبت‌های تألیفی است به طریقی که دانشمندان قدیم یونان استنباط نموده‌اند؛ به علاوه چیزهایی که در نوشته‌های ایشان و کتاب‌های گوناگون تازه یافت نمی‌شود بر آن افزوده ام و اکنون آن را تقدیم کتابخانه ‌هارون پسر شمس‌الدین محمد جوینی می‌کنم. این کار به دستور و فرمان خود او انجام گرفته است».<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/51 ر.ک: خورابه، کاوه، 1383، ص51]</ref>


== ساختار ==
==ساختار==
کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب دربردارنده مجموعا پنج مقاله می‌باشد.
کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب دربردارنده مجموعا پنج مقاله می‌باشد.


== گزارش محتوا ==
==گزارش محتوا==
در مقدمه، علاوه بر اشاره به موضوع کتاب و مقالات آن، به توضیح نسخ خطی آن، پرداخته شده است.<ref>مقدمه، ص9-14</ref>
در مقدمه، علاوه بر اشاره به موضوع کتاب و مقالات آن، به توضیح نسخ خطی آن، پرداخته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29199/1/9 مقدمه، ص9-14]</ref>


این رساله مشتمل بر پنج مقاله است که هر مقاله نیز دربردارنده فصول متعددی است که عبارتند از:
این رساله مشتمل بر پنج مقاله است که هر مقاله نیز دربردارنده فصول متعددی است که عبارتند از:
خط ۴۵: خط ۴۷:
#ایقاع و نسبت ادوار و کیفیت استخراج الحان.
#ایقاع و نسبت ادوار و کیفیت استخراج الحان.


اندیشورانی چون علامه قطب الدین شیرازی و عبدالقادر مراغی از این کتاب بیش از دیگران بهره جسته‌اند؛ چنان که عبدالقادر مراغی در «مقاصد الحان» کتاب گران سنگ «درة التاج» قطب الدین را شرحی بر شرفیه می‌داند.<ref>ر.ک: خورابه، کاوه، 1383، ص51</ref>
اندیشورانی چون علامه قطب‌الدین شیرازی و عبدالقادر مراغی از این کتاب بیش از دیگران بهره جسته‌اند؛ چنان که عبدالقادر مراغی در «مقاصد الحان» کتاب گران سنگ «درة التاج» قطب‌الدین را شرحی بر شرفیه می‌داند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/51 ر.ک: خورابه، کاوه، 1383، ص51]</ref>


ارموی را مؤسس مکتب منتظمیه می‌دانند. کسی که در اثر حاضر و نیز کتاب «ادوار»، به شکلی سیستماتیک و نظام مند به تشریح گام بالقوه و گام‌های بالفعل زمان خود می‌پردازد. او بنا بر اصل دو پرده ای بعد ذی الأربع (فیثاغورث) و همچنین بر اساس روش فارابی، پیشنهاد تقسیم فاصله هنگام (اکتاو) به هفده فاصله را می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص51-52</ref>
ارموی را مؤسس مکتب منتظمیه می‌دانند. کسی که در اثر حاضر و نیز کتاب «ادوار»، به شکلی سیستماتیک و نظام مند به تشریح گام بالقوه و گام‌های بالفعل زمان خود می‌پردازد. او بنا بر اصل دو پرده‌ای بعد ذی الأربع (فیثاغورث) و همچنین بر اساس روش فارابی، پیشنهاد تقسیم فاصله هنگام (اکتاو) به هفده فاصله را می‌دهد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/51 ر.ک: همان، ص51-52]</ref>


گام پیشنهادی او متشکل از دو دانگ پیوسته و یک پرده بزرگ در انتها می‌باشد. هر پرده بزرگ (طنینی) خود قابل تقسیم به دو نیم پرده کوچک (بقیه) و یک فضل می‌باشد که بر این اساس، تقسیم دوره کامل صفی الدین شامل هفده فاصله و هجده درجه می‌گردد. پذیرش دستان پیشنهادی صفی الدین از جانب اکثریت نوازندگان و موسیقی دانان هم عصر او حکایت از همراهی دو عامل نظر و عمل نزد صفی الدین ارموی دارد.<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>
گام پیشنهادی او متشکل از دو دانگ پیوسته و یک پرده بزرگ در انتها می‌باشد. هر پرده بزرگ (طنینی) خود قابل تقسیم به دو نیم پرده کوچک (بقیه) و یک فضل می‌باشد که بر این اساس، تقسیم دوره کامل صفی‌الدین شامل هفده فاصله و هجده درجه می‌گردد. پذیرش دستان پیشنهادی صفی‌الدین از جانب اکثریت نوازندگان و موسیقی دانان هم عصر او حکایت از همراهی دو عامل نظر و عمل نزد [[صفي‌الدين ارموي، عبدالمومن بن يوسف|صفی‌الدین ارموی]] دارد.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/52 ر.ک: همان، ص52]</ref>


نویسنده برای نخستین بار به نغمه نگاری نغمات آهنگ یا تصنیف پرداخته است؛ چنان که در ابتدا دور ایقاعی و نام مقام ذکر و سپس نغمات با حروف ابجد و زمان هر نغمه به وسیله اعداد زیر همان نغمه نگاشته می‌شود.<ref>ر.ک: همان</ref>
نویسنده برای نخستین بار به نغمه نگاری نغمات آهنگ یا تصنیف پرداخته است؛ چنان که در ابتدا دور ایقاعی و نام مقام ذکر و سپس نغمات با حروف ابجد و زمان هر نغمه به وسیله اعداد زیر همان نغمه نگاشته می‌شود.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/52 ر.ک: همان]</ref>


== وضعیت کتاب ==
== وضعیت کتاب ==
از دو رساله «ادوار» و «شرفیه» نسخ خطی متعددی در کتابخانه‌های مختلف جهان موجود است.<ref>ر.ک: همان، ص51</ref>
از دو رساله «ادوار» و «شرفیه» نسخ خطی متعددی در کتابخانه‌های مختلف جهان موجود است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/14141/51 ر.ک: همان، ص51]</ref>


فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است.
فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است.
در پاورقی‌ها علاوه بر اشاره به اختلاف نسخ.<ref>ر.ک: پاورقی، ص116</ref>، به توضیح و تشریح مطالب متن پرداخته شده است.<ref>ر.ک: همان، ص124</ref>
در پاورقی‌ها علاوه بر اشاره به اختلاف نسخ.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29199/1/116 ر.ک: پاورقی، ص116]</ref>، به توضیح و تشریح مطالب متن پرداخته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29199/1/124 ر.ک: همان، ص124]</ref>


==پانویس ==
==پانویس==
<references />
<references/>


== منابع مقاله ==
==منابع مقاله==
#مقدمه و متن کتاب.
#مقدمه و متن کتاب.
#[[:noormags:538762|صالح المهدی، ا.د، «صفی الدین عبدالمؤمن الأرموی، ابداع و ابتکار»، ترجمه سجاد خطابی، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه هنر، شماره 77 و 78، بهمن و اسفند 1383 (5 صفحه، از 40 تا 44)]].
#[[:noormags:267835|صالح المهدی، ا.د، «صفی‌الدین عبدالمؤمن الأرموی، ابداع و ابتکار»، ترجمه سجاد خطابی، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه هنر، شماره 77 و 78، بهمن و اسفند 1383 (5 صفحه، از 40 تا 44)]].
#[[:noormags:938762|خورابه، کاوه، «صفی الدین ارموی،‌اندیشور و موسیقی دان قرن هفتم هجری»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه هنر، شماره 77 و 78، بهمن و اسفند 1383 (5 صفحه، از 50 تا 54)]].
#[[:noormags:267839|خورابه، کاوه، «صفی‌الدین ارموی،‌اندیشور و موسیقی دان قرن هفتم هجری»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه هنر، شماره 77 و 78، بهمن و اسفند 1383 (5 صفحه، از 50 تا 54)]].


== وابسته‌ها ==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۶

الرسالة الشرفیة فی النسب التألیفیة، تألیف صفی‌الدین عبدالمؤمن بن ابوالمفاخر ارموی بغدادی (متوفی 693ق)، با تحقیق و شرح غطاس عبدالملک خشبه، کتابی است پیرامون موسیقی.

‏الرسالة الشرفية في النسب التاليفية
الرسالة الشرفية في النسب التأليفية
پدیدآورانصفي‎‌الدين ارموي، عبدالمومن بن يوسف (نویسنده)

خشبه، عطاس عبدالملک (محقق)

فتح‌الله، ايزيس (مراجعه)
ناشردار الکتب و الوثائق القومية، الإدارة المرکزية للمراکز العلمية، مرکز تحقيق التراث
مکان نشرمصر - قاهره
سال نشر1429ق
چاپ1
شابک977-18-0551-7
زبانعربی
تعداد جلد1
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

ارموی این کتاب را در عهد مغول برای شاگردش «شرف‌الدین ‌هارون جوینی» و به زبان عربی به رشته تحریر درآورده است.[۱]

نویسنده خود در بیان علت تألیف این اثر چنین می‌نویسد: «این رساله مشتمل بر نسبت‌های تألیفی است به طریقی که دانشمندان قدیم یونان استنباط نموده‌اند؛ به علاوه چیزهایی که در نوشته‌های ایشان و کتاب‌های گوناگون تازه یافت نمی‌شود بر آن افزوده ام و اکنون آن را تقدیم کتابخانه ‌هارون پسر شمس‌الدین محمد جوینی می‌کنم. این کار به دستور و فرمان خود او انجام گرفته است».[۲]

ساختار

کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب دربردارنده مجموعا پنج مقاله می‌باشد.

گزارش محتوا

در مقدمه، علاوه بر اشاره به موضوع کتاب و مقالات آن، به توضیح نسخ خطی آن، پرداخته شده است.[۳]

این رساله مشتمل بر پنج مقاله است که هر مقاله نیز دربردارنده فصول متعددی است که عبارتند از:

  1. صوت و لواحق آن و شک‌های وارد به آن؛
  2. حصر نسبت اعداد؛
  3. اختلاف ابعاد؛
  4. ترتیب اجناس از طبقات ابعاد؛
  5. ایقاع و نسبت ادوار و کیفیت استخراج الحان.

اندیشورانی چون علامه قطب‌الدین شیرازی و عبدالقادر مراغی از این کتاب بیش از دیگران بهره جسته‌اند؛ چنان که عبدالقادر مراغی در «مقاصد الحان» کتاب گران سنگ «درة التاج» قطب‌الدین را شرحی بر شرفیه می‌داند.[۴]

ارموی را مؤسس مکتب منتظمیه می‌دانند. کسی که در اثر حاضر و نیز کتاب «ادوار»، به شکلی سیستماتیک و نظام مند به تشریح گام بالقوه و گام‌های بالفعل زمان خود می‌پردازد. او بنا بر اصل دو پرده‌ای بعد ذی الأربع (فیثاغورث) و همچنین بر اساس روش فارابی، پیشنهاد تقسیم فاصله هنگام (اکتاو) به هفده فاصله را می‌دهد.[۵]

گام پیشنهادی او متشکل از دو دانگ پیوسته و یک پرده بزرگ در انتها می‌باشد. هر پرده بزرگ (طنینی) خود قابل تقسیم به دو نیم پرده کوچک (بقیه) و یک فضل می‌باشد که بر این اساس، تقسیم دوره کامل صفی‌الدین شامل هفده فاصله و هجده درجه می‌گردد. پذیرش دستان پیشنهادی صفی‌الدین از جانب اکثریت نوازندگان و موسیقی دانان هم عصر او حکایت از همراهی دو عامل نظر و عمل نزد صفی‌الدین ارموی دارد.[۶]

نویسنده برای نخستین بار به نغمه نگاری نغمات آهنگ یا تصنیف پرداخته است؛ چنان که در ابتدا دور ایقاعی و نام مقام ذکر و سپس نغمات با حروف ابجد و زمان هر نغمه به وسیله اعداد زیر همان نغمه نگاشته می‌شود.[۷]

وضعیت کتاب

از دو رساله «ادوار» و «شرفیه» نسخ خطی متعددی در کتابخانه‌های مختلف جهان موجود است.[۸]

فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده است. در پاورقی‌ها علاوه بر اشاره به اختلاف نسخ.[۹]، به توضیح و تشریح مطالب متن پرداخته شده است.[۱۰]

پانویس

منابع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. صالح المهدی، ا.د، «صفی‌الدین عبدالمؤمن الأرموی، ابداع و ابتکار»، ترجمه سجاد خطابی، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه هنر، شماره 77 و 78، بهمن و اسفند 1383 (5 صفحه، از 40 تا 44).
  3. خورابه، کاوه، «صفی‌الدین ارموی،‌اندیشور و موسیقی دان قرن هفتم هجری»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتاب ماه هنر، شماره 77 و 78، بهمن و اسفند 1383 (5 صفحه، از 50 تا 54).

وابسته‌ها