۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود' به 'میرزای شیرازی، سید محمدحسن') |
جز (جایگزینی متن - 'فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم' به 'فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم]] (نویسنده) | [[فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 183/9 /ف5ر5 | | کد کنگره =BP 183/9 /ف5ر5 | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''الرسائل الفشاركية'''، به زبان عربى، تأليف [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] (م 1316ق) است كه از اجلاى شاگردان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] بزرگ بوده و بعد از رحلت ايشان، از سامراء به نجف رفته است([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]، ج 4، ص378). | '''الرسائل الفشاركية'''، به زبان عربى، تأليف [[فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] (م 1316ق) است كه از اجلاى شاگردان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] بزرگ بوده و بعد از رحلت ايشان، از سامراء به نجف رفته است([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]، ج 4، ص378). | ||
كتاب، مشتمل بر چند رساله در موضوعات مختلف فقهى و اصولى است. | كتاب، مشتمل بر چند رساله در موضوعات مختلف فقهى و اصولى است. | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
#: مؤلف، در اين رساله، پس از تبيين حكم واقعى و ظاهرى، به توضيح پيرامون اصل برائت پرداخته است و با استفاده از دلايل عقلى و نقلى، آن را اثبات كرده و بعضى از موارد استفاده آن را در فقه متذكر شده است. | #: مؤلف، در اين رساله، پس از تبيين حكم واقعى و ظاهرى، به توضيح پيرامون اصل برائت پرداخته است و با استفاده از دلايل عقلى و نقلى، آن را اثبات كرده و بعضى از موارد استفاده آن را در فقه متذكر شده است. | ||
#رسالة في تقوى السافل بالعالي: | #رسالة في تقوى السافل بالعالي: | ||
#:در اين رساله، مسئله پاک ماندن قسمت بالايى آبى كه بر روى نجاست مىريزد، بررسى شده است. متن كتاب از [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] بزرگ است كه پس از پایان يافتن آن، شرح و نقد [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]]، بر قسمتهایى از آن ذكر شده است. | #:در اين رساله، مسئله پاک ماندن قسمت بالايى آبى كه بر روى نجاست مىريزد، بررسى شده است. متن كتاب از [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] بزرگ است كه پس از پایان يافتن آن، شرح و نقد [[فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]]، بر قسمتهایى از آن ذكر شده است. | ||
#:اين شرح، به اصطلاح شرح بالقول(قوله...أقول) است كه به سبک فقه استدلالى به بيان و تفسير و نقد بعضى از نظريات ميرزاى بزرگ پرداخته است. | #:اين شرح، به اصطلاح شرح بالقول(قوله...أقول) است كه به سبک فقه استدلالى به بيان و تفسير و نقد بعضى از نظريات ميرزاى بزرگ پرداخته است. | ||
#:از آنجايى كه در اين رساله، بعد از نام ميرزاى بزرگ، عبارت قدسسره و نظاير آن ديده نمىشود، اين كتاب در زمان زندگانى ميرزا؛ يعنى قبل از 1312ق، نوشته شده است. | #:از آنجايى كه در اين رساله، بعد از نام ميرزاى بزرگ، عبارت قدسسره و نظاير آن ديده نمىشود، اين كتاب در زمان زندگانى ميرزا؛ يعنى قبل از 1312ق، نوشته شده است. | ||
#:نظر ميرزاى بزرگ و [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] اين است كه اگر آبى از بالا جريان داشته باشد، قسمت پايين (سافل)، قسمت بالا (عالى) را از نجاست حفظ مىكند. | #:نظر ميرزاى بزرگ و [[فشارکی اصفهانی، سید محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] اين است كه اگر آبى از بالا جريان داشته باشد، قسمت پايين (سافل)، قسمت بالا (عالى) را از نجاست حفظ مىكند. | ||
#: مرحوم فشاركى در صفحه 215 مىنويسد: «لا ريب في أنه إذا كان فوق النجاسة عاليا بالنسبة إلى محل الملاقاة فهو لا يتأثر و أما محل الملاقاة و ما تحته فاعتصامه تابع لكرية المجموع بمقتضى عبارة الشهيد». | #: مرحوم فشاركى در صفحه 215 مىنويسد: «لا ريب في أنه إذا كان فوق النجاسة عاليا بالنسبة إلى محل الملاقاة فهو لا يتأثر و أما محل الملاقاة و ما تحته فاعتصامه تابع لكرية المجموع بمقتضى عبارة الشهيد». | ||
#:و در صفحه 218 آمده است: «إن مقتضى مفهوم الحديث أن الجريان غير مانع و إن كان عرفا مانعا فكلّ ماء جار علم من الخارج بإجماع و نحوه أن ملاقاة أسفله بالنجاسة لا تقتضى التأثير في الأعلى فهو و إلاّ وجب الحكم بكون الجاري كالساكن. ففي مثل العمود القائم إذا لاقى أسفله النجاسة يحكم بطهارة الأعلى للإجماع و كذلك ما يلحق به و أمّا لجريان في تساوي السطح فلا دليل على الاعتصام به و كونه مانعا». | #:و در صفحه 218 آمده است: «إن مقتضى مفهوم الحديث أن الجريان غير مانع و إن كان عرفا مانعا فكلّ ماء جار علم من الخارج بإجماع و نحوه أن ملاقاة أسفله بالنجاسة لا تقتضى التأثير في الأعلى فهو و إلاّ وجب الحكم بكون الجاري كالساكن. ففي مثل العمود القائم إذا لاقى أسفله النجاسة يحكم بطهارة الأعلى للإجماع و كذلك ما يلحق به و أمّا لجريان في تساوي السطح فلا دليل على الاعتصام به و كونه مانعا». |
ویرایش