۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الرحلة الورثيلانية الموسومة بنزهة الأنظار في فضل علم التاريخ و الأخبار: تفاوت میان نسخه‌ها
الرحلة الورثيلانية الموسومة بنزهة الأنظار في فضل علم التاريخ و الأخبار (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۴۹
، ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'شهرهاي' به 'شهرهای'
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'شهرهاي' به 'شهرهای') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
در فقرات بعد به مناسبت زيارت قبر "عقبة بن نافع" صحابى رسول خدا(ص) كه از سوى معاويه در سال 62ق به ولايت آفريقا منصوب شد، چگونگى توسعه اسلام در آفريقا تشريح شده است. | در فقرات بعد به مناسبت زيارت قبر "عقبة بن نافع" صحابى رسول خدا(ص) كه از سوى معاويه در سال 62ق به ولايت آفريقا منصوب شد، چگونگى توسعه اسلام در آفريقا تشريح شده است. | ||
[[ورثیلانی، حسین بن محمد|ورثيلانى]] پس از گذر از | [[ورثیلانی، حسین بن محمد|ورثيلانى]] پس از گذر از شهرهایى؛ مانند: تورز و نفطه در اول شعبان به طرابلس وارد مى‌شود و مورد استقبال مردم و علما قرار مى‌گيرد. او مصر را مادر بلاد شرق و غرب مى‌نامد و هر آنچه از خير و شر درباره آن گفته شده را غريب نمى‌داند. در ادامه حكايتى را نقل مى‌كند كه روزى عده‌اى از تجار به مصر آمدند و در مكانى با گروهى كه در ميان آنها عالم و فقير و مجنون بود ساكن شدند. به هنگام صبح جمعيت به قصد برآورده شدن حاجت متفرق شدند. به تاريك شدن هوا همگى به منزل مراجعت كردند و از آنچه ديده بودند خبر دادند. تاجر گفت كه در تجارت مثل اين سرزمين نديده‌ام؛ مردم آن همگى تاجر هستند و داستان مشاهداتش را بازگو نمود. فقيه و فقير و مجنون نيز همانند او گفتند. او سپس جمله را از منتهى العبر ابن‌خلدون نقل مى‌كند كه: «هر آنچه درباره مصر تصور كنى، با ورود به آن بيش از آن خواهى يافت». او ذكر اخبار و عجائب مصر را اطاله كلام مى‌داند و كتاب "حسن المحاضرة في اخبار مصر و القاهرة" [[سيوطى]] را كتاب جامعى در اين زمينه دانسته و به آن ارجاع مى‌دهد. | ||
از بخش‌هاى جالب كتاب كه حكايت از ورود نوشيدنى غربى و مخدرات به سرزمين‌هاى اسلامى دارد، مطالبى است كه درباره قهوه و توتون آمده است و نويسنده با نقل نظرات علما در حليت و حرمت آنها اظهار نظر مى‌كند. | از بخش‌هاى جالب كتاب كه حكايت از ورود نوشيدنى غربى و مخدرات به سرزمين‌هاى اسلامى دارد، مطالبى است كه درباره قهوه و توتون آمده است و نويسنده با نقل نظرات علما در حليت و حرمت آنها اظهار نظر مى‌كند. | ||