۸۱٬۶۶۲
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابنم' به 'ابن م') |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|شرح نهجالبلاغه (ابهام زدایی)}} | |||
{{کاربردهای دیگر|شرح نهجالبلاغه ( | |||
{{کاربردهای دیگر|الدرة النجفية (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|الدرة النجفية (ابهام زدایی)}} | ||
'''الدرة النجفية''' كتابى است، به زبان عربى در شرح نهجالبلاغه [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] كه توسط [[دنبلی خویی، ابراهیم بن حسین|ابراهیم بن حسن خويى]] انجام گرفته است. | '''الدرة النجفية''' كتابى است، به زبان عربى در شرح نهجالبلاغه [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] كه توسط [[دنبلی خویی، ابراهیم بن حسین|ابراهیم بن حسن خويى]] انجام گرفته است. | ||
خط ۴۲: | خط ۳۸: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
اين شرح گزيدهاى است، از [[شرح نهجالبلاغة (ابن میثم)|شرح | اين شرح گزيدهاى است، از [[شرح نهجالبلاغة (ابن میثم)|شرح ابن ميثم بحرانى]]. در مقدمه شرح، مؤلف اشارهاى مبسوط به زندگانى و مدت عمر شريف [[امام على(ع)|حضرت امير]] عليهالسلام نموده و از نسب و كنيه و القاب و صفات و ويژگىهاى حضرت و نيز كرامات ايشان و آنچه به نحوى در ارتباط با ايشان است، سخن مىگويد و در ادامه به معرفى نسب گردآورنده سخنان على عليهالسلام؛ يعنى مرحوم [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] مؤلف نهجالبلاغه و سپس شرح مقدمه [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] بر نهجالبلاغه مىپردازد. در باب نخست كه به شرح خطبههاى حضرت اختصاص يافته، مؤلف 177 خطبه از خطبههاى نهجالبلاغه را شرح مىكند و در جلد دوم باقيمانده خطبههاى حضرت در نهجالبلاغه را شرح مىدهد. دو باب ديگر كتاب به ترتيب به شرح نامهها و كلمات قصار [[امام على(ع)|حضرت امير]] عليهالسلام اختصاص يافته است. | ||
در پایان كتاب شارح خواننده را بيدارى از خواب غفلت سفارش كرده و وصيت علماى ابرار را به وى يادآور مىشود كه همان وصيت به تقوا و پرهيزكارى مىباشد. وى همچنين از خواننده مىخواهد كه از مجالست با علما و مردان الهى غفلت نورزيده و در جهت دستيابى به قلههاى كمال سعى و تلاش نمايد و از نماز شب غافل نماند. | در پایان كتاب شارح خواننده را بيدارى از خواب غفلت سفارش كرده و وصيت علماى ابرار را به وى يادآور مىشود كه همان وصيت به تقوا و پرهيزكارى مىباشد. وى همچنين از خواننده مىخواهد كه از مجالست با علما و مردان الهى غفلت نورزيده و در جهت دستيابى به قلههاى كمال سعى و تلاش نمايد و از نماز شب غافل نماند. |