۸۱٬۹۹۳
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =/ع4ک9 / 2602 PJA | | کد کنگره =/ع4ک9 / 2602 PJA | ||
| موضوع = شعر عرفانی- | | موضوع = شعر عرفانی- مجموعهها | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = دار الکتب العلمية | | ناشر = دار الکتب العلمية | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
از دیگر قصاید ذکر شده در کتاب تائیه ابن فارض است. ناظم این قصیده تائیه که در باب خود نظیر ندارد، یکی از اکابر عرفا و متصوفه اسلامی در قرن هفتم، شیخ بارع کامل شرف‌الدین عمر بن علی حموی مصری است، که از حیث احاطه بر مراتب سلوک و درجات شهود و تقلبات در اطوار عشق و اغوار حب و ولایت، دارای مقام و مرتبه خاص است. | از دیگر قصاید ذکر شده در کتاب تائیه ابن فارض است. ناظم این قصیده تائیه که در باب خود نظیر ندارد، یکی از اکابر عرفا و متصوفه اسلامی در قرن هفتم، شیخ بارع کامل شرف‌الدین عمر بن علی حموی مصری است، که از حیث احاطه بر مراتب سلوک و درجات شهود و تقلبات در اطوار عشق و اغوار حب و ولایت، دارای مقام و مرتبه خاص است. | ||
[[سعیدالدین فرغانی]] در اول شرح خود بر قصیده او گوید: «شیخ امام عالم عامل و سیار عارف فاضل شرف‌الدین... [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] قدس‌الله‌سره در بیان منازل عشق و محبت و ذکر مقامات توحید و معرفت، این قسم (نظم) را اختیار کرده است و الحق در تسوید این قصیده، ید بیضا آشکارا کرده است و در تحریر این تقریر سحر حلال اظهارکرده، چه با چنین علو و جلالت معانی ...و با این غایت رعایت صنعت‌های بدیع مثل قلب و تجنیس و ترصیع، چندین لطافت و طراوت و عذوبت و حلاوت در نظم میسور هیچ‌کس، از اهل هنر بلکه مقدور نوع بشر نتوان بود.»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/44629/151 ر.ک: رائی، محسن، ص151]</ref> | [[سعیدالدین فرغانی]] در اول شرح خود بر قصیده او گوید: «شیخ امام عالم عامل و سیار عارف فاضل شرف‌الدین... [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] قدس‌الله‌سره در بیان منازل عشق و محبت و ذکر مقامات توحید و معرفت، این قسم (نظم) را اختیار کرده است و الحق در تسوید این قصیده، ید بیضا آشکارا کرده است و در تحریر این تقریر سحر حلال اظهارکرده، چه با چنین علو و جلالت معانی...و با این غایت رعایت صنعت‌های بدیع مثل قلب و تجنیس و ترصیع، چندین لطافت و طراوت و عذوبت و حلاوت در نظم میسور هیچ‌کس، از اهل هنر بلکه مقدور نوع بشر نتوان بود.»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/44629/151 ر.ک: رائی، محسن، ص151]</ref> | ||
تعیین ساختار [[قصیده تائیه کبری]] [ابن فارض] که از طویل‌ترین قصاید ادبیات عرب و مشتمل بر 761 بیت است، چندان آسان نیست. در آغاز به نظر می‌رسد که ابیات قصیده بی‌هیچ نظم و نَسقِ روشنی در پی هم می‌آیند و شاعر گویی از یک تصویر به تصویر دیگر منتقل می‌شود و ضمایر متکلم و مخاطب و سپس غایب را به دنبال یکدیگر بی‌هیچ رابطه واضحی به کار می‌برد. پاره‌ای از پژوهندگان تلاش کرده‌اند ساختار قصیده را توضیح دهند و به نتایج مختلف و متضادی رسیده‌اند، کسانی چون [[سعیدالدین فرغانی]]، شارح بزرگ تأئیه، و نیز پژوهندگان جدید نظیر [[نالینو، کارلو آلفونسو|نلینو]] و [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] و [[آربری]]. خرده‌ای که بر کار آنها می‌توان گرفت، این است که برای تقسیم قصیده پایه و اساس روشنی تعیین نکرده‌اند و هریک از آنها برحسب دیدگاه خاص خود عمل کرده است. اما از نظر ما سرشت تأئیه، تنها بیان ریاضت‌های صادقانه شاعر است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/19065/34 ر.ک: اسکاتولین، ژوزف، ص34]</ref> | تعیین ساختار [[قصیده تائیه کبری]] [ابن فارض] که از طویل‌ترین قصاید ادبیات عرب و مشتمل بر 761 بیت است، چندان آسان نیست. در آغاز به نظر می‌رسد که ابیات قصیده بی‌هیچ نظم و نَسقِ روشنی در پی هم می‌آیند و شاعر گویی از یک تصویر به تصویر دیگر منتقل می‌شود و ضمایر متکلم و مخاطب و سپس غایب را به دنبال یکدیگر بی‌هیچ رابطه واضحی به کار می‌برد. پاره‌ای از پژوهندگان تلاش کرده‌اند ساختار قصیده را توضیح دهند و به نتایج مختلف و متضادی رسیده‌اند، کسانی چون [[سعیدالدین فرغانی]]، شارح بزرگ تأئیه، و نیز پژوهندگان جدید نظیر [[نالینو، کارلو آلفونسو|نلینو]] و [[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] و [[آربری]]. خرده‌ای که بر کار آنها می‌توان گرفت، این است که برای تقسیم قصیده پایه و اساس روشنی تعیین نکرده‌اند و هریک از آنها برحسب دیدگاه خاص خود عمل کرده است. اما از نظر ما سرشت تأئیه، تنها بیان ریاضت‌های صادقانه شاعر است.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/19065/34 ر.ک: اسکاتولین، ژوزف، ص34]</ref> | ||