۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مىآ' به 'می‌آ'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'مىآ' به 'می‌آ') |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
مقدمه دوم: علت از معلول خودش انفکاکپذیر نیست، ولو زماناً؛ یعنى علت با معلول خودش همیشه هم‌زمان است و محال است که علت از معلول، فاصله زمانى داشته باشد و یا [با آن] توالى زمانى داشته باشد. اگر علتى از معلول خودش منفک شد، علتِ واقعى نیست، بلکه به‌اصطلاح علت «اعدادى» و آماده‌کننده است. | مقدمه دوم: علت از معلول خودش انفکاکپذیر نیست، ولو زماناً؛ یعنى علت با معلول خودش همیشه هم‌زمان است و محال است که علت از معلول، فاصله زمانى داشته باشد و یا [با آن] توالى زمانى داشته باشد. اگر علتى از معلول خودش منفک شد، علتِ واقعى نیست، بلکه به‌اصطلاح علت «اعدادى» و آماده‌کننده است. | ||
مقدمه سوم: بعد از اینکه مىدانیم حرکت در دنیا وجود دارد و به محرک هم‌زمان احتیاج دارد، مىگوییم آیا محرک خودش متحرک به معنى اعم (یعنى متغیر، متحول) است یا ثابت است؟ اگر ثابت است، مدعاى [[ارسطو]] ثابت است و اگر محرک، ثابت نیست و متحرک است، آن‌هم به یک محرک احتیاج دارد. باز صحبت در آن محرک | مقدمه سوم: بعد از اینکه مىدانیم حرکت در دنیا وجود دارد و به محرک هم‌زمان احتیاج دارد، مىگوییم آیا محرک خودش متحرک به معنى اعم (یعنى متغیر، متحول) است یا ثابت است؟ اگر ثابت است، مدعاى [[ارسطو]] ثابت است و اگر محرک، ثابت نیست و متحرک است، آن‌هم به یک محرک احتیاج دارد. باز صحبت در آن محرک می‌آید که متحرک است یا ثابت و در نهایت امر باید حرکت‌ها منتهى به ثابت بشوند که آن ثابت را «محرک اول» مىنامند<ref>ر.ک: همان، ص172-173؛ همان، ص285-286</ref>. | ||
برهان سینوی: [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] براى اولین بار از «وجوب و امکان» که مسئلهاى است در فلسفه، استفاده کرده است. راهى که [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] رفته است از راهى که ارسطو رفته فلسفىتر است؛ یعنى بیشتر جنبه عقلانى و محاسباتى دارد. راه [[ارسطو]] یک سرش به طبیعیات بستگى دارد که مسئله حرکت است، اما راهى که [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] رفته است چنین نیست<ref>ر.ک: همان، ص174؛ همان، ص288</ref>. | برهان سینوی: [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] براى اولین بار از «وجوب و امکان» که مسئلهاى است در فلسفه، استفاده کرده است. راهى که [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] رفته است از راهى که ارسطو رفته فلسفىتر است؛ یعنى بیشتر جنبه عقلانى و محاسباتى دارد. راه [[ارسطو]] یک سرش به طبیعیات بستگى دارد که مسئله حرکت است، اما راهى که [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] رفته است چنین نیست<ref>ر.ک: همان، ص174؛ همان، ص288</ref>. | ||