۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'> بندانگشتی|البيضاوي مفسراً {| class="wikitable aboutBookTable"...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR13990J1.jpg|بندانگشتی|البيضاوي مفسراً]] | [[پرونده:NUR13990J1.jpg|بندانگشتی|البيضاوي مفسراً]] | ||
{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | {| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right" | ||
|+ | |+ | ||
|- | |- | ||
! نام کتاب!! data-type= | ! نام کتاب!! data-type="bookName" |البيضاوي مفسراً | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر کتاب | |نام های دیگر کتاب | ||
|data-type= | | data-type="otherBookNames" | | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type= | | data-type="authors" |[[حاجي، عبدالعزيز]] (نويسنده) | ||
|- | |- | ||
|زبان | |زبان | ||
|data-type= | | data-type="language" |عربي | ||
|- | |- | ||
|کد کنگره | |کد کنگره | ||
|data-type= | | data-type="congeressCode" style="direction:ltr" |BP 92/8 /ح2ب9* | ||
|- | |- | ||
|موضوع | |موضوع | ||
|data-type= | | data-type="subject" |احاديث اهل سنت - قرن 7ق. | ||
بيضاوي، عبد الله بن عمر، - 685ق. - سرگذشت نامه و کتاب شناسي | بيضاوي، عبد الله بن عمر، - 685ق. - سرگذشت نامه و کتاب شناسي | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|- | |- | ||
|ناشر | |ناشر | ||
|data-type= | | data-type="publisher" |دار الحسنين | ||
|- | |- | ||
|مکان نشر | |مکان نشر | ||
|data-type= | | data-type="publishPlace" |سوريه - دمشق | ||
|- | |- | ||
||سال نشر | ||سال نشر | ||
|ata-type= | | ata-type="publishYear" |مجلد1: 2000م , 1421ق , | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type= | | data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE13990AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' البيضاوي مفسراً''' نوشته عبدالعزیز حاجی، کتابی است به زبان عربی و با زندگینامه و کتابشناسی. نویسنده در این اثر به معرفی یکی از مفسرین قرن هفتم به نام بیضاوی و آثار علمی‌اش به‌ویژه تفسیر و شخصیت تفسیری او می‌پردازد. | ''' البيضاوي مفسراً''' نوشته عبدالعزیز حاجی، کتابی است به زبان عربی و با زندگینامه و کتابشناسی. نویسنده در این اثر به معرفی یکی از مفسرین قرن هفتم به نام [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|بیضاوی]] و آثار علمی‌اش به‌ویژه تفسیر و شخصیت تفسیری او می‌پردازد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب، دارای مقدمه و چهار باب و یک خاتمه است. نویسنده در این اثر، به‌جز قرآن کریم از 198 اثر عربی بهره جسته که برخی از آن‌ها از این قرارند: الإتقان في علوم القرآن سیوطی، أحکام القرآن محمد بن ادریس | کتاب، دارای مقدمه و چهار باب و یک خاتمه است. نویسنده در این اثر، به‌جز قرآن کریم از 198 اثر عربی بهره جسته که برخی از آن‌ها از این قرارند: [[الإتقان في علوم القرآن]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، [[أحكام القرآن (شافعی)|أحکام القرآن]] [[شافعی، محمد بن ادریس|محمد بن ادریس شافعی]]، [[البرهان في علوم القرآن]] زرکشی، الأحکام في أصول الأحکام ابوالحسن آمدی، [[أساس البلاغة]] [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، [[الأعلام|الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين]] [[زرکلی، خیرالدین|خيرالدين زركلی]]، [[الأنساب (سمعاني)|الأنساب]] [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد|سمعانی]]، [[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]] [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، التفسير العلمی للآیات الكونية في القرآن احمد حنفی، [[تفسير القرآن العظيم (ابن كثير)|تفسير القرآن العظيم]] [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، [[جامع البيان في تفسير القرآن (تفسير الطبري)|جامع البيان في تفسير القرآن]] [[طبری، محمد بن جریر|طبری]] و... .<ref>ر.ک: فهرست مصادر و مراجع، ص449-468</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده در مقدمه درباره اهمیت قرآن می‌نویسد و مهم‌ترین چیزی که بتوان برای اهمیت قرآن به آن استدلال کرد آیه 29 سوره صاست؛ که خداوند می‌فرماید «كِتٰابٌ أَنْزَلْنٰاهُ إِلَيْكَ مُبٰارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيٰاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبٰاب؛ این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کرده‌ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند!» وی سپس به روایتی از پیامبر(ص) که در آن می‌فرماید: اخبار پیشینیان و هر آنچه به آن نیاز دارید در قرآن هست، استناد می‌کند و می‌نویسد ازاین‌روست که عده زیادی از علمای اسلامی به نوشتن تفسیر قرآن روی آورده‌اند. یکی از این افراد بیضاوی است. او تفسیرش را در قرن هفتم هجری نوشت و عالمان تفسیر پس از او، از این کتاب اثر پذیرفته و بهره برده‌اند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص2-3</ref> | نویسنده در مقدمه درباره اهمیت قرآن می‌نویسد و مهم‌ترین چیزی که بتوان برای اهمیت قرآن به آن استدلال کرد آیه 29 سوره صاست؛ که خداوند می‌فرماید «كِتٰابٌ أَنْزَلْنٰاهُ إِلَيْكَ مُبٰارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيٰاتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبٰاب؛ این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کرده‌ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند!» وی سپس به روایتی از پیامبر(ص) که در آن می‌فرماید: اخبار پیشینیان و هر آنچه به آن نیاز دارید در قرآن هست، استناد می‌کند و می‌نویسد ازاین‌روست که عده زیادی از علمای اسلامی به نوشتن تفسیر قرآن روی آورده‌اند. یکی از این افراد بیضاوی است. او تفسیرش را در قرن هفتم هجری نوشت و عالمان تفسیر پس از او، از این کتاب اثر پذیرفته و بهره برده‌اند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص2-3</ref> | ||
نویسنده علل گزینش بیضاوی و تفسیرش برای نوشتن را این‌گونه گزارش می‌کند: | نویسنده علل گزینش [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|بیضاوی]] و [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|تفسیرش]] برای نوشتن را این‌گونه گزارش می‌کند: | ||
# گرایش و رغبت به تخصص در تفسیر قرآن کریم و علوم قرآنی، استفاده‌های فراوانی که پیش‌ازاین در دوران حیات علمی‌اش از تفسیر بیضاوی داشته است. | # گرایش و رغبت به تخصص در تفسیر قرآن کریم و علوم قرآنی، استفاده‌های فراوانی که پیش‌ازاین در دوران حیات علمی‌اش از تفسیر بیضاوی داشته است. | ||
# مقبولیت تفسیر بیضاوی نزد جمهور مسلمانان به دلیل اعتمادش بر اصول عامه و پرهیزش از پرداختن به مسائل تفرقه‌آمیز و اختلافی. | # مقبولیت تفسیر بیضاوی نزد جمهور مسلمانان به دلیل اعتمادش بر اصول عامه و پرهیزش از پرداختن به مسائل تفرقه‌آمیز و اختلافی. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
عبدالعزیز حاجی می‌نویسد: طبیعی است که پس از صحبت درباره زندگی و آثار علمی بیضاوی، به بحث از تفسیر بیضاوی بپردازیم. او این امر را در باب دوم کتاب مورد بررسی قرار می‌دهد. این باب دارای یک مقدمه و دو فصل است. در مقدمه، به‌صورت مختصر درباره شروع تفسیر از ابتدای آن تا عصر بیضاوی صحبت می‌کند و به بعضی از قضایای تاریخ تفسیر و آنچه دراین‌باره نوشته شده اشاره می‌نماید. در فصل اول این باب، تعریفی اجمالی از تفسیر بیضاوی شامل حجم کتاب و تاریخ کتابت و شیوه عام مؤلف در نگارش تفسیر و ... ارائه می‌شود و در فصل دوم مهم‌ترین مصادری که او در تفسیرش به آن‌ها اعتماد کرده، بیان می‌شوند؛ این مصادر و نویسندگان آن به‌صورت مختصر توصیف می‌شوند. نویسنده برای هر موردی که تعریفی ارائه داده مثالی هم زده است. <ref>ر.ک: همان، ص5</ref> | عبدالعزیز حاجی می‌نویسد: طبیعی است که پس از صحبت درباره زندگی و آثار علمی بیضاوی، به بحث از تفسیر بیضاوی بپردازیم. او این امر را در باب دوم کتاب مورد بررسی قرار می‌دهد. این باب دارای یک مقدمه و دو فصل است. در مقدمه، به‌صورت مختصر درباره شروع تفسیر از ابتدای آن تا عصر بیضاوی صحبت می‌کند و به بعضی از قضایای تاریخ تفسیر و آنچه دراین‌باره نوشته شده اشاره می‌نماید. در فصل اول این باب، تعریفی اجمالی از تفسیر بیضاوی شامل حجم کتاب و تاریخ کتابت و شیوه عام مؤلف در نگارش تفسیر و ... ارائه می‌شود و در فصل دوم مهم‌ترین مصادری که او در تفسیرش به آن‌ها اعتماد کرده، بیان می‌شوند؛ این مصادر و نویسندگان آن به‌صورت مختصر توصیف می‌شوند. نویسنده برای هر موردی که تعریفی ارائه داده مثالی هم زده است. <ref>ر.ک: همان، ص5</ref> | ||
باب سوم تکمله‌ای بر باب قبلی است یعنی در آن، روش تفصیلی بیضاوی در آیات قرآن بیان می‌شود. نویسنده این امر را در چهار فصل انجام می‌دهد. در فصل اول از خاستگاه تفسیر صحبت می‌کند و اعتماد بسیار او بر منابع قدیمی از قرآن و سنت و اقوال صحابه را نشان می‌دهد. در فصل دوم متعرض تفسیر لغوی نزد بیضاوی شده و مهم‌ترین مباحث لغوی‌ای را که او در تفسیرش وارد کرده و طریقه ورودش به این مباحث را نشان می‌دهد. در ضمن، اشاره‌ای به مباحث بلاغی و قراءات و مصادر استشهاد در هرکدام نیز می‌کند. این فصل طولانی‌ترین فصل کتاب است. فصل سوم به روش کلامی بیضاوی در تفسیرش اختصاص دارد. نویسنده در آن برخی مباحث کلامی را که بیضاوی در تفسیرش متعرضشان شده، بیان می‌دارد و روش او در این مباحث و رد ادله مخالفان، به‌ویژه معتزله را روشن می‌سازد. فصل چهارم این باب، شامل مباحث فقهی و اصولی و دیگر اموری است که تفسیر بیضاوی آن‌ها را شامل می‌شود. وی شیوه ورود بیضاوی به این مباحث و طریقه استنباطات فقهی او را نشان می‌دهد و این فصل را با طرح مباحث دیگری مانند مناسبات بین آیات و سوره‌ها، تفسیر اشاری، وقوف در قصه قرآنی، تفسیر بیضاوی در آیات تحدی و اعجاز و ... به پایان می‌برد.<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref> | باب سوم تکمله‌ای بر باب قبلی است یعنی در آن، روش تفصیلی بیضاوی در آیات قرآن بیان می‌شود. نویسنده این امر را در چهار فصل انجام می‌دهد. در فصل اول از خاستگاه تفسیر صحبت می‌کند و اعتماد بسیار او بر منابع قدیمی از قرآن و سنت و اقوال صحابه را نشان می‌دهد. در فصل دوم متعرض تفسیر لغوی نزد بیضاوی شده و مهم‌ترین مباحث لغوی‌ای را که او در تفسیرش وارد کرده و طریقه ورودش به این مباحث را نشان می‌دهد. در ضمن، اشاره‌ای به مباحث بلاغی و قراءات و مصادر استشهاد در هرکدام نیز می‌کند. این فصل طولانی‌ترین فصل کتاب است. فصل سوم به روش کلامی بیضاوی در تفسیرش اختصاص دارد. نویسنده در آن برخی مباحث کلامی را که بیضاوی در تفسیرش متعرضشان شده، بیان می‌دارد و روش او در این مباحث و رد ادله مخالفان، به‌ویژه معتزله را روشن می‌سازد. فصل چهارم این باب، شامل مباحث فقهی و اصولی و دیگر اموری است که [[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)|تفسیر بیضاوی]] آن‌ها را شامل می‌شود. وی شیوه ورود بیضاوی به این مباحث و طریقه استنباطات فقهی او را نشان می‌دهد و این فصل را با طرح مباحث دیگری مانند مناسبات بین آیات و سوره‌ها، تفسیر اشاری، وقوف در قصه قرآنی، تفسیر بیضاوی در آیات تحدی و اعجاز و ... به پایان می‌برد.<ref>ر.ک: همان، ص5-6</ref> | ||
باب چهارم کتاب، حاوی دو فصل است که در فصل اول آن ارزش علمی تفسیر بیضاوی مشخص می‌شود. نویسنده میزان اهتمام علما به این کتاب و اندازه تأثیرگذاری آن بر مفسرین پس از بیضاوی را مشخص می‌کند و برخی از تفسیرهایی که این تفسیر از مهم‌ترین مصادر آن بوده را ذکر می‌کند. او سپس بر مهم‌ترین حواشی و تعلیقات بر این کتاب اشاره کرده و مثال‌هایی از حواشی بر آن می‌زند تا تصویری واضح از آن را به ما نشان دهد. در فصل دوم هم نظریات علما و موضع آنان در قبال این تفسیر بیان می‌شود. نویسنده در این بخش اقوال سه تن از آنان را بر اساس ترتیب زمانی مورد بررسی قرار می‌دهد و این فصل را با اشاره به مهم‌ترین ملاحظاتی که ممکن است متوجه تفسیر بیضاوی شود، به پایان می‌برد. عبدالعزیز حاجی در خاتمه، خلاصه نتایج آنچه در باب‌های کتاب، درباره زندگی و تفسیر بیضاوی مطرح شده را ذکر می‌کند. <ref>ر.ک: همان، ص6</ref> | باب چهارم کتاب، حاوی دو فصل است که در فصل اول آن ارزش علمی تفسیر بیضاوی مشخص می‌شود. نویسنده میزان اهتمام علما به این کتاب و اندازه تأثیرگذاری آن بر مفسرین پس از بیضاوی را مشخص می‌کند و برخی از تفسیرهایی که این تفسیر از مهم‌ترین مصادر آن بوده را ذکر می‌کند. او سپس بر مهم‌ترین حواشی و تعلیقات بر این کتاب اشاره کرده و مثال‌هایی از حواشی بر آن می‌زند تا تصویری واضح از آن را به ما نشان دهد. در فصل دوم هم نظریات علما و موضع آنان در قبال این تفسیر بیان می‌شود. نویسنده در این بخش اقوال سه تن از آنان را بر اساس ترتیب زمانی مورد بررسی قرار می‌دهد و این فصل را با اشاره به مهم‌ترین ملاحظاتی که ممکن است متوجه تفسیر بیضاوی شود، به پایان می‌برد. عبدالعزیز حاجی در خاتمه، خلاصه نتایج آنچه در باب‌های کتاب، درباره زندگی و تفسیر بیضاوی مطرح شده را ذکر می‌کند. <ref>ر.ک: همان، ص6</ref> | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
[[أنوار التنزيل و أسرار التأويل (تفسير البيضاوي)]] | |||
==پیوندها== | ==پیوندها== | ||