۸۱٬۶۷۸
ویرایش
البهجة المرضية في شرح الألفية في أسلوبها الجديد (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۸
، ۲ ژوئن ۲۰۲۳جایگزینی متن - 'حوزه ها' به 'حوزه‌ها'
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'حوزه ها' به 'حوزه‌ها') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر]] (نویسنده) | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر]] (نویسنده) | ||
[[ | [[ابن مالک، محمد بن عبدالله]] (نویسنده) | ||
[[کفيل، ابراهيم]] (مصحح) | [[کفيل، ابراهيم]] (مصحح) | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[جوادي راد، محمد]] (مصحح) | [[جوادي راد، محمد]] (مصحح) | ||
[[مرکز مديريت | [[مرکز مديريت حوزه‌هاي علميه، دفتر تدوين متون درسي حوزه‌هاي علميه]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =مرکز مديريت | | ناشر =مرکز مديريت حوزه‌هاي علميه. دفتر تدوين متون درسي حوزه‌هاي علميه | ||
| مکان نشر =ايران - قم | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر = 1397ش. | | سال نشر = 1397ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE73805AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE73805AUTOMATIONCODE | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| شابک =978-600-7550-81-6 | | شابک =978-600-7550-81-6 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =73805 | ||
| کتابخوان همراه نور =73805 | | کتابخوان همراه نور =73805 | ||
| کد پدیدآور =00615 | | کد پدیدآور =00615 | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''البهجة المرضية في شرح الألفية في أسلوبها الجديد'''، نسخه ویرایش‌یافته مرکز تدوین متون درسی حوزه‌های علمیه، از شرح [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] بر الفیه ابن مالک است. | |||
«[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|البهجة المرضية في شرح الألفية]]»، عنوان شرح [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]] بر الفیه ابن مالک است. الفیه ابن مالک کتابی است که به‌صورت منظوم و در قالب شعر به بیان مطالب ادبیات عرب در قالب حدوداً هزار بیت، پرداخته است. از معروف‌ترین شرح‌های الفیه ابن مالک، دو شرح [[ابن عقیل، عبدالله بن عبدالرحمن|ابن عقیل]] و [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] است. | |||
شرح سیوطی بر این کتاب به‌صورت یک شرح مزجی ارائه شده است. این کتاب یکی از کتاب‌هایی است که از قدیم درباره ادبیات عرب در حوزه‌های علمیه تدریس می‌شده و با وجود کتاب‌های متفاوتی که در زمینه ادبیات عرب توسط علمای عرب و غیر عرب تاکنون نوشته شده، این اثر هنوز هم در پایه دوم حوزه علمیه به‌عنوان یک کتاب درسی تدریس می‌شود و این نشان از اهمیت آن دارد. نسخه حاضر از این کتاب، به سفارش دفتر تدوین متون درسی حوزه‌های علمیه، تهیه شده است. دفتر تدوین متون درسی حوزه‌های علمیه به‌منظور به‌روزسازی محتوای مطالب درسی حوزه‌های علمیه، تغییراتی مختصر و ویرایش‌هایی را در این نسخه از کتاب انجام داده است. | شرح سیوطی بر این کتاب به‌صورت یک شرح مزجی ارائه شده است. این کتاب یکی از کتاب‌هایی است که از قدیم درباره ادبیات عرب در حوزه‌های علمیه تدریس می‌شده و با وجود کتاب‌های متفاوتی که در زمینه ادبیات عرب توسط علمای عرب و غیر عرب تاکنون نوشته شده، این اثر هنوز هم در پایه دوم حوزه علمیه به‌عنوان یک کتاب درسی تدریس می‌شود و این نشان از اهمیت آن دارد. نسخه حاضر از این کتاب، به سفارش دفتر تدوین متون درسی حوزه‌های علمیه، تهیه شده است. دفتر تدوین متون درسی حوزه‌های علمیه به‌منظور به‌روزسازی محتوای مطالب درسی حوزه‌های علمیه، تغییراتی مختصر و ویرایش‌هایی را در این نسخه از کتاب انجام داده است. | ||
شرح سیوطی بر الفیه ابن مالک با شرح خطبه الفیه شروع شده و وی نکاتی را پیرامون خطبه شرح می‌دهد و سپس به شرح مباحث مختلف صرفی و نحوی می‌پردازد و این مباحث را با بحث ادغام به پایان می‌رساند. سیوطی نیز مانند سایر نحویان، برای بیان قواعد وارد در ادبیات عرب، از قرآن کریم، حدیث | شرح سیوطی بر الفیه ابن مالک با شرح خطبه الفیه شروع شده و وی نکاتی را پیرامون خطبه شرح می‌دهد و سپس به شرح مباحث مختلف صرفی و نحوی می‌پردازد و این مباحث را با بحث ادغام به پایان می‌رساند. سیوطی نیز مانند سایر نحویان، برای بیان قواعد وارد در ادبیات عرب، از قرآن کریم، حدیث شریف، کلام بزرگان عرب و شعر عرب قدیمی در موقعیت‌های گوناگون، تمسک می‌جوید. | ||
دو خصلت از خصلت‌های مهم شرح سیوطی بر الفیه، وضوح تبویب در آن و استفاده از ترکیب مزجی است؛ وی، عناوین اصلی در شرح را «باب» و عناوین فرعی را «فصل» نامیده است. از مزایای استفاده وی از ترکیب مزجی در ارائه مطالب کتاب، تبیین واضح الفاظ در این شیوه، حفظ اسلوب اصلی نویسنده در ترتیب و تبویب متن و موجز بودن ارائه مطالب را می‌توان نام برد. علاوه بر این در این شیوه، از برخی نکات و ظرائف بحث نمی‌شود و صرفاً به آن اشاره می‌گردد و همین امر سبب تعمیق و تحقیق در فهم آن خواهد شد و اساساً از‌این‌روست که سیوطی شرحش را «لطیف» توصیف کرده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، صفحه ذ</ref>. | دو خصلت از خصلت‌های مهم شرح سیوطی بر الفیه، وضوح تبویب در آن و استفاده از ترکیب مزجی است؛ وی، عناوین اصلی در شرح را «باب» و عناوین فرعی را «فصل» نامیده است. از مزایای استفاده وی از ترکیب مزجی در ارائه مطالب کتاب، تبیین واضح الفاظ در این شیوه، حفظ اسلوب اصلی نویسنده در ترتیب و تبویب متن و موجز بودن ارائه مطالب را می‌توان نام برد. علاوه بر این در این شیوه، از برخی نکات و ظرائف بحث نمی‌شود و صرفاً به آن اشاره می‌گردد و همین امر سبب تعمیق و تحقیق در فهم آن خواهد شد و اساساً از‌این‌روست که سیوطی شرحش را «لطیف» توصیف کرده است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، صفحه ذ</ref>. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۵: | ||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)]] | ||