البلاغة العربیة و أثرها في نشاة البلاغة الفارسیة و تطورها
البلاغة العربیة و أثرها في نشاة البلاغة الفارسیة و تطورها اثر محمد نورالدین عبدالمنعم درباره تأثیر بلاغت عربی در پیدایش و تکمیل بلاغت فارسی است.
| البلاغة العربیة و أثرها في نشاة البلاغة الفارسیة و تطورها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبدالمنعم، محمد نورالدین (نويسنده) |
| ناشر | المجلس الأعلی للثقافة |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 2008م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-437-844-X |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ع2ب8 2028 PJ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نویسنده سعی کرده با مقایسه‌های فراوانی که در فصول این تحقیق انجام داده، وجود تأثیر عربی را در بلاغت فارسی اثبات کند و از این مقایسه‌ها نتایج و شواهدی غیرقابل‌انکار برای اثبات آنچه در نظر داشته است بیاورد.[۱]
وی همچنین از بدو پیدایشِ بلاغت فارسی، آن را وقایع‌نگاری کرده است؛ بنابراین آثار اصلی و فرعی آن را مطالعه کرده و از طریق مقایسه میان نوشته‌های ادبی مختلف، میزان گسترش اصطلاحات آن را در بلاغت نشان داده است. عبدالمنعم می‌نویسد: هرگاه مطلبی درباره بدیع فارسی مطالعه می‌کرده سعی کرده تأثیر عربی بر آن را جستجو کند. در نهایت از میان این مطالعه‌ها و مقایسه‌ها، تأثیر جامع بلاغت عربی در بلاغت فارسی برایش روشن شده است.[۲]
یکی از مشکلات این تحقیق، در دسترس نبودن بسیاری از کتاب‌های چاپی بدیع فارسی بوده که البته نویسنده برای تکمیل تحقیق به بسیاری از نسخ خطی و دست‌نوشته‌های کتابخانه‌های قاهره یا استانبول دراین‌ارتباط دست‌یافته و آن‌ها را مطالعه کرده است.[۳]
کتاب چهار فصل دارد که برگرفته از تحقیقاتی است که به‌منظور کسب دکتری در دانشکده هنر دانشگاه قاهره در زبان فارسی و آداب آن در سال 1972 میلادی نوشته شده است؛ علاوه‌بر آن پایان‌نامه، شامل دو فصل دیگر نیز هست که یکی، بررسی تطبیقی گونه‌های شعر در میان اعراب و پارسیان است که در سال 1976 م. در ضمن کتاب «دراسات فی الشعر الفارسی حتی القرن الخامس الهجری» به چاپ رسیده و دومی، ترجمه کتاب «ترجمان البلاغه» که اولین کتاب در علم بدیع در زبان فارسی است و در 1985 میلادی در قاهره به چاپ رسیده است.[۴]
فصل اول از فصول چهارگانه فوق درباره پیدایش و تکامل اصطلاحات بلاغت در عربی است. فصل دوم درباره همین امر در بلاغت فارسی، سومین فصل درباره تأثیرات عربی در بلاغت فارسی نوشته شده و چهارمین فصل به بیان نقد ادبی در میان عرب‌ها و پارسیان پرداخته است.
پانویس
منبع مقاله
مقدمه و متن کتاب.