۸۰٬۰۵۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.↵↵↵↵رده:کتابشناسی' به '. ==وابستهها== {{وابستهها}} رده:کتابشناسی') |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 218 /الف2الف3 | | کد کنگره =BP 218 /الف2الف3 | ||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =01063 | ||
| کتابخوان همراه نور =01063 | | کتابخوان همراه نور =01063 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''الاختلاف في اللفظ و الرد على الجهمية و المشبهة'''، اثر ابومحمد كاتب دينورى معروف به [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] 213-276ق/ 828-889م است كه به زبان عربى، پيرامون كلام سلفيه نوشته شده است. | '''الاختلاف في اللفظ و الرد على الجهمية و المشبهة'''، اثر ابومحمد كاتب دينورى معروف به [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] 213-276ق/ 828-889م است كه به زبان عربى، پيرامون كلام سلفيه نوشته شده است. | ||
خط ۳۸: | خط ۳۷: | ||
مبارزه [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] با معتزله و جهميه و ديگر فرقههایى كه كلام و فلسفه را مايه كار خود قرار مىدادند، موجب گرديد كه وزير متوكل وى را به قضاى دينور برگمارد. در بسيارى از آثار او، خاصه تأويل مختلف الحديث، مبارزه تند و آشكارى برضد معتقدان به رأى و به خصوص [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] پديدار است. وى استحسان و قياس را نيز به شدت رد مىكند و معتقد است كه آنها سرانجام انسان را به بدعت مىكشانند. اين مطالب در بخش دوم كتاب به چشم مىخورد. | مبارزه [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] با معتزله و جهميه و ديگر فرقههایى كه كلام و فلسفه را مايه كار خود قرار مىدادند، موجب گرديد كه وزير متوكل وى را به قضاى دينور برگمارد. در بسيارى از آثار او، خاصه تأويل مختلف الحديث، مبارزه تند و آشكارى برضد معتقدان به رأى و به خصوص [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] پديدار است. وى استحسان و قياس را نيز به شدت رد مىكند و معتقد است كه آنها سرانجام انسان را به بدعت مىكشانند. اين مطالب در بخش دوم كتاب به چشم مىخورد. | ||
در بخش سوم مىخوانيم: [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] در پى شيخى از اهل حديث مىگشت تا نزدش علم بياموزد و او را مقتداى خود سازد. در آن روزگار، ابن راهويه (د 238ق852/م) كه از مرو برخاسته بود و در نيشابور مىزيست، شهرتى | در بخش سوم مىخوانيم: [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] در پى شيخى از اهل حديث مىگشت تا نزدش علم بياموزد و او را مقتداى خود سازد. در آن روزگار، ابن راهويه (د 238ق852/م) كه از مرو برخاسته بود و در نيشابور مىزيست، شهرتى فراگیر داشت. از آثار [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] چنين برمىآيد كه از ميان همه دانشمندان سده 3ق9/م تنها كسى را كه مىتوان به راستى، شيخ و استاد او به شمار آورد، همين ابن راهويه است. به همين جهت، به رغم سكوت منابع درباره پيوند استاد و شاگرد، معاصران، معتقدند كه وى پيش از وفات ابن راهويه؛ يعنى زمانى كه خود بيست يا بيست و چند سال بيش نداشته است، به نيشابور رفته و پس از وفات ابن راهويه به بصره بازگشته است. | ||
مطلب ديگرى كه در اين كتاب مورد بحث است، انحراف متوكل از على(ع) و متمايل شدن او به منحرفين از حضرت مىباشد. همچنين از لوازم قول به جسم داشتن خداوند بحث مىكند. از معناى كرسى و قول بعضى از جهميه درباره تأويل اين آيه: خلق الانسان من عجل، سخن مىگويد. | مطلب ديگرى كه در اين كتاب مورد بحث است، انحراف متوكل از على(ع) و متمايل شدن او به منحرفين از حضرت مىباشد. همچنين از لوازم قول به جسم داشتن خداوند بحث مىكند. از معناى كرسى و قول بعضى از جهميه درباره تأويل اين آيه: خلق الانسان من عجل، سخن مىگويد. | ||
خط ۵۰: | خط ۴۹: | ||
متن و مقدمه كتاب. | متن و مقدمه كتاب. | ||
==وابستهها== | |||
{{وابستهها}} | |||