الإمامة و النص: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '↵↵ ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ر' به 'ی‌ر')
جز (جایگزینی متن - '↵↵ ' به ' ')
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[حصيني موسوي، عبدالرحيم]] (نویسنده)
[[حصینی موسوی، سید عبدالرحیم]] (نویسنده)


[[اسلامي، ابوالفضل]] (اشراف)
[[اسلامى، ابوالفضل]] (اشراف)


[[یوسفی غروی، محمدهادی]] (مراجعه)
[[یوسفی غروی، محمدهادی]] (مراجعه)
خط ۲۱: خط ۲۱:
کلام شيعه اماميه  
کلام شيعه اماميه  


| ناشر =المجمع العالمي لاهل‌البیت(عليهم‎السلام)  
| ناشر =المجمع العالمي لاهل‌البیت(عليهم‌السلام)  


| مکان نشر =ایران - قم
| مکان نشر =ایران - قم
خط ۳۰: خط ۳۰:
| شابک =
| شابک =
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =30490
| کتابخوان همراه نور =30490
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پس از =
خط ۳۶: خط ۳۷:
}}
}}
   
   
'''الإمامة و النص'''، از جمله آثار مجمع جهانی اهل‎بیت(ع) است که به قلم [[حصيني موسوي، عبدالرحيم|سید عبدالرحیم موسوی]] و گروهی از نویسندگان تحث اشراف [[اسلامي، ابوالفضل|ابوالفضل اسلامی]]، در تبیین مسئله امامت از دیدگاه شیعه به سامان رسیده است. [[یوسفی غروی، محمدهادی|محمدهادی یوسفی]] و [[عبدالحميد، صائب|صائب عبدالحمید]] مراجعات اثر را به انجام رسانده‌اند.  
'''الإمامة و النص'''، از جمله آثار مجمع جهانی اهل‎‌بیت(ع) است که به قلم [[حصینی موسوی، سید عبدالرحیم|سید عبدالرحیم موسوی]] و گروهی از نویسندگان تحث اشراف [[اسلامى، ابوالفضل|ابوالفضل اسلامی]]، در تبیین مسئله امامت از دیدگاه شیعه به سامان رسیده است. [[یوسفی غروی، محمدهادی|محمدهادی یوسفی]] و [[عبدالحميد، صائب|صائب عبدالحمید]] مراجعات اثر را به انجام رسانده‌اند.  


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۲: خط ۴۳:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
در مقدمه کتاب به نص رسول‎الله(ص) بر مرجعیت عام اهل‎بیت(ع) در حدیث مشهور ثقلین اشاره شده است. ایشان بر صیانت شریعت اسلامی و قرآن کریم از فهم اشتباه و تفسیر باطل بسیار حریص بودند و پیوسته تلاش می‌کردند که مفاهیم رفیع آن را تبیین کنند؛ لذا اهل‎بیت(ع) به‎عنوان مرجع امت و پناهگاه مسلمانان شبهات را دفع و از سؤالات با حلم و بردباری استقبال می‌کردند<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.  
در مقدمه کتاب به نص رسول‌الله(ص) بر مرجعیت عام اهل‎‌بیت(ع) در حدیث مشهور ثقلین اشاره شده است. ایشان بر صیانت شریعت اسلامی و قرآن کریم از فهم اشتباه و تفسیر باطل بسیار حریص بودند و پیوسته تلاش می‌کردند که مفاهیم رفیع آن را تبیین کنند؛ لذا اهل‎‌بیت(ع) به‌عنوان مرجع امت و پناهگاه مسلمانان شبهات را دفع و از سؤالات با حلم و بردباری استقبال می‌کردند<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>.  


مباحث اصلی کتاب با اشاره به گرایش فطری انسان به کمال و نقش نبوت در روشن نمودن معالم راه و تبیین معارف حقه‌ای که انسان را به کمال می‌رساند آغاز شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>. امامت در حقیقت امتداد رسالت است که شیعه نص، علم موهبتی از طرف خدا و عصمت را در آن شرط می‌داند؛ لذا لازم است به اشکالاتی که پیرامون موضوع امامت و شروط علم و عصمت و دیگر شروطی که برای امامت لازم است پاسخ داده شود<ref>ر.ک: همان، ص13-12</ref>.  
مباحث اصلی کتاب با اشاره به گرایش فطری انسان به کمال و نقش نبوت در روشن نمودن معالم راه و تبیین معارف حقه‌ای که انسان را به کمال می‌رساند آغاز شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>. امامت در حقیقت امتداد رسالت است که شیعه نص، علم موهبتی از طرف خدا و عصمت را در آن شرط می‌داند؛ لذا لازم است به اشکالاتی که پیرامون موضوع امامت و شروط علم و عصمت و دیگر شروطی که برای امامت لازم است پاسخ داده شود<ref>ر.ک: همان، ص13-12</ref>.  


در مکتب اهل سنت، امام و خلیفه، یعنی قائد و رهبر سیاسی که اداره شئون نظام اسلامی را بعد از وفات نبی(ص) به‎عهده می‎گیرد. بر این اساس این مکتب انگیزه‌ای برای اینکه این رهبر به نص و تعیین از سوی خدا و بیان رسول(ص) معین شود، ندارد، بلکه این امر را به امت واگذار می‌کند تا هرکس را خواست و او را برای قیام به این مهم شایسته دید نصب کند؛ چراکه نقش امام و خلیفه از دیدگاه اهل سنت از رهبری سیاسی و زعامت امت فراتر نمی‌رود؛ پس منطقی است که نصب خلیفه با نظر شوری یا اهل حل و عقد و یا با وراثت صورت گیرد<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. خلاصه اینکه دیدگاه اهل سنت در امامت و خلافت فراتر از رهبری سیاسی نمی‌رود و مشروعیت تصدی این مقام نیز از طریق انتخاب و شوری یا تسلط با قدرت یا وراثت یا وصیت فراهم می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.
در مکتب اهل سنت، امام و خلیفه، یعنی قائد و رهبر سیاسی که اداره شئون نظام اسلامی را بعد از وفات نبی(ص) به‌عهده می‌گیرد. بر این اساس این مکتب انگیزه‌ای برای اینکه این رهبر به نص و تعیین از سوی خدا و بیان رسول(ص) معین شود، ندارد، بلکه این امر را به امت واگذار می‌کند تا هرکس را خواست و او را برای قیام به این مهم شایسته دید نصب کند؛ چراکه نقش امام و خلیفه از دیدگاه اهل سنت از رهبری سیاسی و زعامت امت فراتر نمی‌رود؛ پس منطقی است که نصب خلیفه با نظر شوری یا اهل حل و عقد و یا با وراثت صورت گیرد<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>. خلاصه اینکه دیدگاه اهل سنت در امامت و خلافت فراتر از رهبری سیاسی نمی‌رود و مشروعیت تصدی این مقام نیز از طریق انتخاب و شوری یا تسلط با قدرت یا وراثت یا وصیت فراهم می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>.


اما شیعه در ارزش‎گذاری امامت و خلافت بعد از رسول(ص) به این سو رفت که تعیین امام مسئله‌ای مهم و الهی مانند تعیین رسول است؛ پس عصمت حتی پیش از بلوغ، علم غیر اکتسابی و نصی که سبب مشروعیت امام است در آن شرط است؛ پس شروط امامت در تشیع وسیع‎تر از موضوع رهبری سیاسی است.<ref>ر.ک: همان</ref>.
اما شیعه در ارزش‎گذاری امامت و خلافت بعد از رسول(ص) به این سو رفت که تعیین امام مسئله‌ای مهم و الهی مانند تعیین رسول است؛ پس عصمت حتی پیش از بلوغ، علم غیر اکتسابی و نصی که سبب مشروعیت امام است در آن شرط است؛ پس شروط امامت در تشیع وسیع‎تر از موضوع رهبری سیاسی است.<ref>ر.ک: همان</ref>.


ازآنجاکه نقش امام، مرجعیت دینی است و اهمیت تشریع آن به ابعاد مختلف در عقاید، احکام، اخلاق و رهبری کشیده می‌شود، بنابراین اطاعت و پیروی از امام واجب است، ولذا اقوال امام معصوم و افعال و تقریرات او حجت شرعی قطعی و معذر است؛ همان ‎گونه که اقوال و افعال و تقریرات رسول‎الله(ص) حجت است. این نقش الهی مهم، مستلزم اموری است:
ازآنجاکه نقش امام، مرجعیت دینی است و اهمیت تشریع آن به ابعاد مختلف در عقاید، احکام، اخلاق و رهبری کشیده می‌شود، بنابراین اطاعت و پیروی از امام واجب است، ولذا اقوال امام معصوم و افعال و تقریرات او حجت شرعی قطعی و معذر است؛ همان ‎گونه که اقوال و افعال و تقریرات رسول‌الله(ص) حجت است. این نقش الهی مهم، مستلزم اموری است:
# امام معصوم باشد، مانند عصمت پیامبر؛ یعنی در تلقی، تبلیغ و سلوک معصوم باشد. از اینجا مشخص می‌شود که عصمت به این معنا تنها برای رهبری سیاسی شرط نیست.
# امام معصوم باشد، مانند عصمت پیامبر؛ یعنی در تلقی، تبلیغ و سلوک معصوم باشد. از اینجا مشخص می‌شود که عصمت به این معنا تنها برای رهبری سیاسی شرط نیست.
# همچنین امام باید عالم به امور دنیوی و اخروی مردم باشد.
# همچنین امام باید عالم به امور دنیوی و اخروی مردم باشد.
# باید افضل از همه اهل زمین در زمانش باشد، تااینکه بتواند مسئولیتش را به‎جا آورد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.
# باید افضل از همه اهل زمین در زمانش باشد، تااینکه بتواند مسئولیتش را به‌جا آورد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>.


نویسنده پس از طرح نظریه نص، به موضوع شوری که از جمله نظریات در برابر نظریه نص است، پرداخته. بررسی تاریخی نظریه شوری، ضرورت نص بر جانشین پس از پیامبر و ارزش شرعی تصمیمات شوری و ارتباط آن با ولایتی که نص بر آن داریم، مباحثی است که مورد بررسی قرار گرفته است.<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>.
نویسنده پس از طرح نظریه نص، به موضوع شوری که از جمله نظریات در برابر نظریه نص است، پرداخته. بررسی تاریخی نظریه شوری، ضرورت نص بر جانشین پس از پیامبر و ارزش شرعی تصمیمات شوری و ارتباط آن با ولایتی که نص بر آن داریم، مباحثی است که مورد بررسی قرار گرفته است.<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>.


اینکه پیامبر اهمال کرده و نسبت به رساندن مسلمین و تربیت آنها بر امر ولایت و رهبری پس از خود هیچ حرکتی نکرده باشد، از احتمالات باطلی است که با مقام نبوت که تمام موضوعات مرتبط با رسالت را در بر می‎گیرد، تعارض دارد. همچنین متعارض است با نصوصی که حاکی از اهتمام رسول‎الله(ص) به امور امت پس از خود در زمان حیات و پیش از وفاتش و به‎ویژه در لحظات آخر از حیات مبارکش است.<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>.  
اینکه پیامبر اهمال کرده و نسبت به رساندن مسلمین و تربیت آنها بر امر ولایت و رهبری پس از خود هیچ حرکتی نکرده باشد، از احتمالات باطلی است که با مقام نبوت که تمام موضوعات مرتبط با رسالت را در بر می‌گیرد، تعارض دارد. همچنین متعارض است با نصوصی که حاکی از اهتمام رسول‌الله(ص) به امور امت پس از خود در زمان حیات و پیش از وفاتش و به‌ویژه در لحظات آخر از حیات مبارکش است.<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>.  


[[امام على(ع)|امام علی(ع)]] بیشترین اهتمام را به اظهار نصوص و اشاراتی داشت که دلالت بر آمادگی آن حضرت برای خلافت پیامبر(ص) یا نص بر آن به اسم دارد. صحت انتساب این عبارات را اصحاب تحقیق زمانی که فارغ از هوای نفس سخن می‎گویند، تأیید می‌کنند. بیش از پنجاه تن از بزرگان و شراح کلمات آن حضرت به این موضوع اشاره کرده و با براهین اطمینان‎آور دفاع محکمی کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص53</ref>.  
[[امام على(ع)|امام علی(ع)]] بیشترین اهتمام را به اظهار نصوص و اشاراتی داشت که دلالت بر آمادگی آن حضرت برای خلافت پیامبر(ص) یا نص بر آن به اسم دارد. صحت انتساب این عبارات را اصحاب تحقیق زمانی که فارغ از هوای نفس سخن می‌گویند، تأیید می‌کنند. بیش از پنجاه تن از بزرگان و شراح کلمات آن حضرت به این موضوع اشاره کرده و با براهین اطمینان‌آور دفاع محکمی کرده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص53</ref>.  


در بسیاری از منابع اهل سنت، به روایاتی اشاره شده که تصریح به ائمه دوازده‎گانه دارند. در انتهای کتاب به سه روایت در این رابطه اشاره شده که دو روایت آن را جوینی نقل کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص90</ref>.  
در بسیاری از منابع اهل سنت، به روایاتی اشاره شده که تصریح به ائمه دوازده‌گانه دارند. در انتهای کتاب به سه روایت در این رابطه اشاره شده که دو روایت آن را جوینی نقل کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص90</ref>.  


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
فهرست مطالب، در انتهای کتاب و مستند روایات و مطالب و معانی برخی الفاظ و عبارات، در پاورقی‎ها ذکر شده است.  
فهرست مطالب، در انتهای کتاب و مستند روایات و مطالب و معانی برخی الفاظ و عبارات، در پاورقی‌ها ذکر شده است.  


==پانویس==
==پانویس==
خط ۷۲: خط ۷۳:
مقدمه و متن کتاب.  
مقدمه و متن کتاب.  


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
 
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
   
   
خط ۸۲: خط ۸۳:
   
   
[[رده:آثار کلی در باره اسلام، آثار کلی – آثار اختصاصی]]
[[رده:آثار کلی در باره اسلام، آثار کلی – آثار اختصاصی]]
[[رده:25 مرداد الی 24 شهریور]]
[[رده:سال97-25مرداد الی24 شهریور]]