الإجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | '
جز (جایگزینی متن - 'رده: آذر (98)' به '')
جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ')
 
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات کتاب
{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR15427J1.jpg
| تصویر =NUR15427J1.jpg
| عنوان =‏ الإجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره
| عنوان =‏ الإجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره
| عنوان‌های دیگر = دراسة منهجية موضوعية تواکب حرکة الاجتهاد و أدواره و أطواره
| عنوان‌های دیگر = دراسة منهجية موضوعية تواکب حرکة الاجتهاد و أدواره و أطواره  
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[فرحان، عدنان]] (نويسنده)
[[فرحان، عدنان]] (نويسنده)
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏
| کد کنگره =‏
| موضوع =
| موضوع =
| ناشر = دارالسلام
| ناشر = دارالسلام
| مکان نشر =لبنان- بیروت
| مکان نشر =لبنان- بیروت
| سال نشر = 2008م , 1429ق  
| سال نشر = 2008م , 1429ق  
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15427AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15427AUTOMATIONCODE
| چاپ =
| چاپ =
| شابک =
| شابک =
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =8716
| کتابخانۀ دیجیتال نور =15427
| کتابخوان همراه نور =15427
| کتابخوان همراه نور =15427
| کد پدیدآور = 8062
| کد پدیدآور = 8062
خط ۲۶: خط ۲۲:
}}  
}}  


'''الاجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره'''، تألیف [[فرحان، عدنان|عدنان فرحات آل قاسم]]، بررسی ادوار اجتهاد فقه شیعه از صدر اسلام تاکنون است. این اثر به شیوه آموزشی - ‌تحقیقی، به زبان عربی نوشته شده است.  
'''الاجتهاد عند الشيعة الإمامية و أدواره و أطواره'''، تألیف [[فرحان، عدنان|عدنان فرحان آل قاسم]]، بررسی ادوار اجتهاد فقه شیعه از صدر اسلام تاکنون است. این اثر به شیوه آموزشی - ‌تحقیقی، به زبان عربی نوشته شده است.  
   
   
==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۱: خط ۳۷:
# در این کتاب مباحث علمی مفصلی پیرامون حقیقت اجتهاد رسول(ص) و اجتهاد صحابه وجود دارد. این مباحث اهمیت علمی دارد و آثار تشریعی بر آن مترتب است و در دو مکتب شیعه و سنی به‌تفصیل بحث شده است<ref>ر.ک: همان</ref>‏.  
# در این کتاب مباحث علمی مفصلی پیرامون حقیقت اجتهاد رسول(ص) و اجتهاد صحابه وجود دارد. این مباحث اهمیت علمی دارد و آثار تشریعی بر آن مترتب است و در دو مکتب شیعه و سنی به‌تفصیل بحث شده است<ref>ر.ک: همان</ref>‏.  


در تاریخ پیدایش و ظهور اجتهاد بین فقهای اهل سنت و فقهای مکتب اهل‌بیت(ع) اختلاف است. تاریخ اجتهاد نزد فقهای اهل سنت از زمان وفات پیامبر(ص) آغاز شده است، بلکه برخی مورخین فقه اسلامی معتقدند که تاریخ اجتهاد از زمان حیات نبی(ص) آغاز شد؛ زمانی ‌که معاذ بن جبل به اجتهاد به رأی خود اقرار کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص11</ref>‏. علمای اهل‌ سـنت‌ طـرز تـلقی مزبور را مستند به‌ یک‌ رشته‌ احادیث‌ می‌دانند؛ برای نمونه‌ روایت‌ کـرده‌انـد که رسول خدا(ص) هنگامی که معاذ بن جبل را به‌سوی یمن گسیل می‌داشت، پرسید‌ کـه در یـمن چگونه حکم خواهی کرد؟ گفت‌: مطابق‌ سنت‌ پیغمبر‌ خدا‌(ص). فرمود‌: اگر در سنت پیـغمبر نـیافتی چگونه حکم می‌کنی؟ گفت: به رأی خودم اجـتهاد مـی‌کـنم. رسول خدا دست روی سینه او گذاشت و فرمود: شـکر خـدا را که‌ فرستاده پیغمبرش را به آنچه پیغمبرش دوست می‌دارد، موفق کرد. بر این اسـاس، در دیـدگاه متفکران اهل سنت، اجتهاد مـرادف بـا فقاهت و مـجتهد مـرادف بـا فقیه نیست، بلکه یکی‌ از‌ کارهای فـقیه، اجـتهاد است؛ فقیه باید معرفت به کتاب خدا و حدیث پیغمبر داشته باشد و در مـوارد خـاصی هم باید اجتهاد و اعمال رأی کند؛ ازایـن‌رو، شهید مطهری می‌نـویسد‌: «روی ایـن حساب، اجتهاد نیز مانند کـتاب و سـنت یکی از منابع تشریع اسلامی است». هرچند اجتهاد در عرض کتاب و سنت نیست، یـعنی‌ تـا‌ کتاب و سنت هست نوبت بـه‌ اجـتهاد‌ و اعـمال رأی نمی‌رسد، ولکـن بـا نبودن کتاب و سنت و اجـماع، اجـتهاد هم به‌نوبه خود یک دلیل شرعی و یکی از منابع تشریع است و روی‌ این‌ حـساب مـی‌توان گفت‌ و همچنان‌‌که گفته‌انـد، مـنابع تشریع چـهارتـا اسـت: کتاب، سنت، اجماع و اجـتهاد (قیاس) <ref>ر.ک: صدرا، علیرضا، ص97</ref>‏.  
در تاریخ پیدایش و ظهور اجتهاد بین فقهای اهل سنت و فقهای مکتب اهل‌بیت(ع) اختلاف است. تاریخ اجتهاد نزد فقهای اهل سنت از زمان وفات پیامبر(ص) آغاز شده است، بلکه برخی مورخین فقه اسلامی معتقدند که تاریخ اجتهاد از زمان حیات نبی(ص) آغاز شد؛ زمانی ‌که معاذ بن جبل به اجتهاد به رأی خود اقرار کرد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص11</ref>‏. علمای اهل‌ سنت‌ طرز تلقی مزبور را مستند به‌ یک‌ رشته‌ احادیث‌ می‌دانند؛ برای نمونه‌ روایت‌ کرده‌اند که رسول خدا(ص) هنگامی که معاذ بن جبل را به‌سوی یمن گسیل می‌داشت، پرسید‌ که در یمن چگونه حکم خواهی کرد؟ گفت‌: مطابق‌ سنت‌ پیغمبر‌ خدا‌(ص). فرمود‌: اگر در سنت پیغمبر نیافتی چگونه حکم می‌کنی؟ گفت: به رأی خودم اجتهاد می‌کنم. رسول خدا دست روی سینه او گذاشت و فرمود: شکر خدا را که‌ فرستاده پیغمبرش را به آنچه پیغمبرش دوست می‌دارد، موفق کرد. بر این اساس، در دیدگاه متفکران اهل سنت، اجتهاد مرادف با فقاهت و مجتهد مرادف با فقیه نیست، بلکه یکی‌ از‌ کارهای فقیه، اجتهاد است؛ فقیه باید معرفت به کتاب خدا و حدیث پیغمبر داشته باشد و در موارد خاصی هم باید اجتهاد و اعمال رأی کند؛ ازاین‌رو، شهید مطهری می‌نویسد‌: «روی این حساب، اجتهاد نیز مانند کتاب و سنت یکی از منابع تشریع اسلامی است». هرچند اجتهاد در عرض کتاب و سنت نیست، یعنی‌ تا‌ کتاب و سنت هست نوبت به‌ اجتهاد‌ و اعمال رأی نمی‌رسد، ولکن با نبودن کتاب و سنت و اجماع، اجتهاد هم به‌نوبه خود یک دلیل شرعی و یکی از منابع تشریع است و روی‌ این‌ حساب می‌توان گفت‌ و همچنان‌‌که گفته‌اند، منابع تشریع چهارتا است: کتاب، سنت، اجماع و اجتهاد (قیاس)<ref>ر.ک: صدرا، علیرضا، ص97</ref>‏.  


اما تاریخ اجتهاد نزد شیعه امامیه با دیدگاه اهل سنت اختلاف دارد؛ چراکه اهل‌بیت(ع) در نظر شیعیان، تمثل امتداد تشریعی و رهبری رسالت نبی(ص) هستند و آنان اهل‌بیت(ع) را عدل قرآن کریم می‌دانند، همچنان‌که این معنا از نبی اکرم(ص) در حدیث ثقلین به‌گونه مستتفیض وارد شده است (کتاب و عترت). حقیقت آن است که آغاز ظهور اجتهاد و کیفیت بررسی احادیث و استعمال قواعد و اصول، در عصر ائمه(ع) و به ارشاد و توجیه ایشان آشکار شد و آن در کیفیت استنباط حکم شرعی به‌طور مستقیم از قرآن کریم یا در توسعه بر مردم به برائت از تکلیف محتمل در مواردی است که در قرآن کریم بیانی از شارع ذکر نشده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>‏.  
اما تاریخ اجتهاد نزد شیعه امامیه با دیدگاه اهل سنت اختلاف دارد؛ چراکه اهل‌بیت(ع) در نظر شیعیان، تمثل امتداد تشریعی و رهبری رسالت نبی(ص) هستند و آنان اهل‌بیت(ع) را عدل قرآن کریم می‌دانند، همچنان‌که این معنا از نبی اکرم(ص) در حدیث ثقلین به‌گونه مستتفیض وارد شده است (کتاب و عترت). حقیقت آن است که آغاز ظهور اجتهاد و کیفیت بررسی احادیث و استعمال قواعد و اصول، در عصر ائمه(ع) و به ارشاد و توجیه ایشان آشکار شد و آن در کیفیت استنباط حکم شرعی به‌طور مستقیم از قرآن کریم یا در توسعه بر مردم به برائت از تکلیف محتمل در مواردی است که در قرآن کریم بیانی از شارع ذکر نشده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص12</ref>‏.  
خط ۶۳: خط ۵۹:
#[[:noormags:269294|صدرا، علیرضا، «ویژگی‌های فقه سیاسی اهل سنت»، پایگاه مجلات تخصصی نور، علوم سیاسی، تابستان 1381، شماره 18، ص93 تا 124]].
#[[:noormags:269294|صدرا، علیرضا، «ویژگی‌های فقه سیاسی اهل سنت»، پایگاه مجلات تخصصی نور، علوم سیاسی، تابستان 1381، شماره 18، ص93 تا 124]].


== وابسته‌ها ==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
   
   
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:آماده برای غنی سازی]]