الأطوار الحسينية في حلتها الجديدة
الاطوار الحسینیة فی حلتها الجدیدة نوشته شیخ رضا طویرجاوی (طویرجی) (معاصر)، در تبیین مباحث موسیقیایی و الحان و نغمات مجالس عزای حسینی است. در انتهای کتاب نیز رساله «النصائح الکافیة و المواعظ الشافیة لخطباء المنبر الحسینی» نوشته شیخ عباس قمی (1294-1359ق) ارائه شده است.
| الأطوار الحسينية في حلتها الجديدة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طویرجاوی، رضا (نويسنده) |
| ناشر | دار المرتضی |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1433ق - 2012م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در مقدمه در سبب و هدف از نگارش چنین می‌خوانیم: از کودکی عاشق امام حسین(ع) بودم و در شهرِ مواکب و مجالس حسینی و خدمت به زوار حسین وارد شده به کربلا، یعنی طویریج، بزرگ شدم. پدرم در تمام سال مجالس ثابتی را به عزای حسینی اختصاص میداد و از خطبا و مداحان بزرگی چون شیخ جاسم طویرجاوی، حمزه کربلایی و عبدالرضا نجفی دعوت می‌کرد که قصایدی را می‌خواندند و من نغمه‌ها و شیوه آن‌ها را حفظ می‌کردم. البته نام نغمه آن قصیده را نمی‌دانستم. به هنگام تحصیلات دانشگاهی در بغداد (1982-1985م) بود که با این نغمات آشنا شدم و به جهت خدمت به خطبا، مداحان و قراء قرآن کریم تصمیم به تنظیم الحان مختلف به‌ویژه الحان مجالس حسینی گرفتم.[۱]
در فصل اول، دستگاه‌های صوتی و انواع آن و اثر آن‌ها بر شهرت خطیب مطرح شده است. در این رابطه در دو فرع، دستگاه‌های قدیمی و جدید افزایش صوت و ویژگی‌های آن‌ها (در 1430ق) بررسی شده است.[۲] نویسنده، تکرار کلمه که سبب زیبایی و تأثیر بر قلب شنونده می‌شود را از ویژگی‌های دستگاه‌های جدید می‌داند.[۳]
در فرع دوم، به علم صوت و طبقات صوتی و موسیقی و چگونگی محافظت از حنجره و نیز مقامات و اطوار عزای حسینی مورد مطالعه قرار گرفته است.[۴] در این فصل در توضیح تفاوت مقام و طور چنین می‌خوانیم که مقامات گاه مشتمل بر فروع و شاخه‌هایی هستند که طور نامیده می‌شود؛ به عنوان مثال طور دشت فرع مقام بیات و طور بحرانی فرع مقام رست است[۵]
فصل سوم با طرح مباحثی پیرامون علوم و مصطلحات قرآنی و ذکر تفاوت تفسیر و تأویل آغاز شده است. نحوه تهیه سخنرانی به همراه ذکر نصایحی برای خطبا مبحث بعدی این کتاب است.[۶] در این قسمت 21 توصیه برای اهل منبر و خطابه ذکر شده است[۷]
رساله «النصائح الکافیة و المواعظ الشافیة لخطباء المنبر الحسینی» نوشته شیخ عباس مشتمل بر نوزده توصیه برای خطبا و مداحان اهل‌بیت(ع) است. اخلاص و اجتناب از ریا، صداقت، اجتناب از غنا، پرهیز از ترویج باطل و مدح فاسق و فاجر، پرهیز از تفسیر به رأی، پرهیز از فتوا اگر اهلیت فتوا دادن ندارد، از جمله این نصایح است[۸]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه چاپ اول و متن کتاب.