الأربعين في إمامة الأئمة الطاهرين: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | '
جز (جایگزینی متن - 'ني ' به 'نی')
جز (جایگزینی متن - '↵↵| ' به ' | ')
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۹: خط ۱۹:
| مکان نشر = ایران - قم
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر =مجلد1: 1418ق
| سال نشر =مجلد1: 1418ق
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE27391AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE27391AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| چاپ =1
خط ۲۹: خط ۲۸:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
{{کاربردهای دیگر|الأربعين (ابهام زدایی)}}
{{کاربردهای دیگر|الأربعين (ابهام زدایی)}}
 
{{کاربردهای دیگر|امامت (ابهام زدایی)}}


'''الأربعين في إمامة الأئمة الطاهرين'''، اثر نویسنده و عالم قرن یازدهم هجری، [[قمي، محمدطاهر بن محمدحسين|محمدطاهر بن محمدحسین قمی]] (متوفای 1098ق)، مجموعه‌ای است از براهین قطعی بر امامت ائمه معصومین(ع) که توسط [[رجایی، سید مهدی|مهدی رجایی]] تحقیق و منتشر شده است.
'''الأربعين في إمامة الأئمة الطاهرين'''، اثر نویسنده و عالم قرن یازدهم هجری، [[قمي، محمدطاهر بن محمدحسين|محمدطاهر بن محمدحسین قمی]] (متوفای 1098ق)، مجموعه‌ای است از براهین قطعی بر امامت ائمه معصومین(ع) که توسط [[رجایی، سید مهدی|مهدی رجایی]] تحقیق و منتشر شده است.
خط ۵۸: خط ۵۵:
دسته سوم اشاره به روایاتی دارد که در متن یا مضمون آنها «علي مع الحق» می‌باشد. نویسنده بعد از ذکر روایاتی چند در این‌باره می‌گوید: بر هیچ‌کس پوشیده و مخفی نیست که این روایت: «علي مع الحق و الحق معه»، متواتر است و دلیل روشنی است بر امامت آن حضرت و طاعت از او و بر هیچ‌کس نیز پوشیده نیست که آن حضرت با خلافت خلیفه اول موافق نبوده، لذا به‌گونه‌ای ناخوشایند و اکراه از او بیعت گرفتند و اگر در قضایای بیعت، خلافت خلیفه اول حق بوده، سرپیچی [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] از بیعت و اطاعت، روی برگرداندن از حق بوده است، درحالی‌که با توجه به روایت پیامبر(ص)، [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] با حق است و حق با اوست؛ پس بیعت با خلیفه و خود خلیفه.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/20867/1/98 ر.ک: همان، ص98]</ref>
دسته سوم اشاره به روایاتی دارد که در متن یا مضمون آنها «علي مع الحق» می‌باشد. نویسنده بعد از ذکر روایاتی چند در این‌باره می‌گوید: بر هیچ‌کس پوشیده و مخفی نیست که این روایت: «علي مع الحق و الحق معه»، متواتر است و دلیل روشنی است بر امامت آن حضرت و طاعت از او و بر هیچ‌کس نیز پوشیده نیست که آن حضرت با خلافت خلیفه اول موافق نبوده، لذا به‌گونه‌ای ناخوشایند و اکراه از او بیعت گرفتند و اگر در قضایای بیعت، خلافت خلیفه اول حق بوده، سرپیچی [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] از بیعت و اطاعت، روی برگرداندن از حق بوده است، درحالی‌که با توجه به روایت پیامبر(ص)، [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] با حق است و حق با اوست؛ پس بیعت با خلیفه و خود خلیفه.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/20867/1/98 ر.ک: همان، ص98]</ref>


مبحث بعدی به روایاتی اختصاص دارد که در آنها پیامبر اکرم(ص)، [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] را به هارون(ع) برادر و جانشین حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند. با توجه به روایت مذکور، هر چیزی که برای ‌هارون ثابت است، برای [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] نیز ثابت است، به‌جز نبوت که در روایت به آن اشاره شده است؛ خلافت از مواردی است که برای ‌هارون ثابت بوده است؛ زیرا خداوند در آیه 142 سوره اعراف می‌فرماید: «و قال موسی لأخيه ‌هارون اخلفنیفي قومي» (اعراف: 142).<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/20867/1/104 ر.ک: همان، ص104]</ref>
مبحث بعدی به روایاتی اختصاص دارد که در آنها پیامبر اکرم(ص)، [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] را به هارون(ع) برادر و جانشین حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند. با توجه به روایت مذکور، هر چیزی که برای ‌هارون ثابت است، برای [[امام على(ع)|حضرت علی(ع)]] نیز ثابت است، به‌جز نبوت که در روایت به آن اشاره شده است؛ خلافت از مواردی است که برای ‌هارون ثابت بوده است؛ زیرا خداوند در آیه 142 سوره اعراف می‌فرماید: «و قال موسی لأخيه ‌هارون اخلفني في قومي» (اعراف: 142).<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/20867/1/104 ر.ک: همان، ص104]</ref>


دسته پنجم، شامل روایاتی در تفسیر آیه شریفه: «إنما ولیکم الله و رسوله و الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» (مائده: 55) می‌شود. نویسنده بعد از ذکر روایاتی در این موضوع به شبهه عدم جواز پرداخت زکات در اثنای نماز جواب می‌دهد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/20867/1/108 ر.ک: همان، ص108 و 109]</ref>
دسته پنجم، شامل روایاتی در تفسیر آیه شریفه: «إنما ولیکم الله و رسوله و الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون» (مائده: 55) می‌شود. نویسنده بعد از ذکر روایاتی در این موضوع به شبهه عدم جواز پرداخت زکات در اثنای نماز جواب می‌دهد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/20867/1/108 ر.ک: همان، ص108 و 109]</ref>