۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الأئمة الاثناعشر في كتاب منهاج الكرامة للعلامة الحلي و نقد كلام ابن تيمية حولهم: تفاوت میان نسخه‌ها
الأئمة الاثناعشر في كتاب منهاج الكرامة للعلامة الحلي و نقد كلام ابن تيمية حولهم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۳۱
، ۱ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
نویسنده در مقدمه درباره نگارش این اثر چنین می‌نویسد: «زمانی‌که شرح منهاج الکرامه علامه حلی را با رد بر کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در منهاج السنة نوشتم، مناسب دیدم که بخش متعلق به شرح حال ائمه دوازده‌گانه را در کتابچه مستقلی جدا نمایم تا برای همه مفید واقع شود<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص7</ref>. | نویسنده در مقدمه درباره نگارش این اثر چنین می‌نویسد: «زمانی‌که شرح منهاج الکرامه علامه حلی را با رد بر کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در منهاج السنة نوشتم، مناسب دیدم که بخش متعلق به شرح حال ائمه دوازده‌گانه را در کتابچه مستقلی جدا نمایم تا برای همه مفید واقع شود<ref>ر.ک: مقدمه نویسنده، ص7</ref>. | ||
در ابتدای کتاب بخشی از عبارات علامه حلی نقل شده است. این بخش که معرفی فشرده‌ای از ائمه معصومین(ع) است را علامه حلی در «منهاج الكرامة» در فصل دوم، وجه رابع<ref>ر.ک: علامه حلی، حسن بن یوسف، ص65-50</ref> و پس از آن نویسنده در شرح بر منهاج الکرامة<ref>ر.ک: حسینی، سید علی، ص33-25</ref> آورده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20-9</ref>. | در ابتدای کتاب بخشی از عبارات علامه حلی نقل شده است. این بخش که معرفی فشرده‌ای از ائمه معصومین(ع) است را علامه حلی در «منهاج الكرامة» در فصل دوم، وجه رابع<ref>ر.ک: علامه حلی، حسن بن یوسف، ص65-50</ref>و پس از آن نویسنده در شرح بر منهاج الکرامة<ref>ر.ک: حسینی، سید علی، ص33-25</ref>آورده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20-9</ref>. | ||
مطالب کتاب به تعداد ائمه اطهار(ع) در دوازده فصل نگارش شده است. شیوه نگارش مطالب بدین ترتیب است که در هر فصل ابتدا بخشی از کلام علامه حلی در رابطه با آن امام ذکر شده است. پس از آن کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در نقد سخنان علامه حلی نقل شده است. در آخر نیز نقد و رد بر کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با لفظ «أقول» ارائه شده است؛ به‌عنوان نمونه علامه حلی درباره امام صادق(ع) چنین می‌نویسد: «أفضل أهل زمانه و أعبدهم». [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در رابطه با این سخن علامه، امام صادق(ع) را از برگزیده‌ترین اهل علم و دین می‌داند که علمش را از جدش که پدر مادرش ام‌فروه دختر قاسم بن محمد بن ابوبکر است و از محمد بن منکدر و نافع و زهری و دیگران فراگرفته است. سپس نویسنده در نقد کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] چنین می‌نویسد که او نفیا و اثباتا توجهی به کلام علامه نکرده است. آنگاه عبارات بزرگان اهل سنت را که تأکیدی است بر کلام علامه ذکر می‌کند. وی در این‌باره سخنان مالک بن انس، ابوحنیفه، ابن حیان، ابن خلکان و دیگران را نقل کرده است. به‌عنوان مثال ابن حیان چنین می‌نویسد: «كان من سادات أهل‌البيت فقها و علما و فضلا»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص73-71</ref>. | مطالب کتاب به تعداد ائمه اطهار(ع) در دوازده فصل نگارش شده است. شیوه نگارش مطالب بدین ترتیب است که در هر فصل ابتدا بخشی از کلام علامه حلی در رابطه با آن امام ذکر شده است. پس از آن کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در نقد سخنان علامه حلی نقل شده است. در آخر نیز نقد و رد بر کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] با لفظ «أقول» ارائه شده است؛ به‌عنوان نمونه علامه حلی درباره امام صادق(ع) چنین می‌نویسد: «أفضل أهل زمانه و أعبدهم». [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در رابطه با این سخن علامه، امام صادق(ع) را از برگزیده‌ترین اهل علم و دین می‌داند که علمش را از جدش که پدر مادرش ام‌فروه دختر قاسم بن محمد بن ابوبکر است و از محمد بن منکدر و نافع و زهری و دیگران فراگرفته است. سپس نویسنده در نقد کلام [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] چنین می‌نویسد که او نفیا و اثباتا توجهی به کلام علامه نکرده است. آنگاه عبارات بزرگان اهل سنت را که تأکیدی است بر کلام علامه ذکر می‌کند. وی در این‌باره سخنان مالک بن انس، ابوحنیفه، ابن حیان، ابن خلکان و دیگران را نقل کرده است. به‌عنوان مثال ابن حیان چنین می‌نویسد: «كان من سادات أهل‌البيت فقها و علما و فضلا»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص73-71</ref>. | ||