۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'سيد' به 'سيد '
جز (جایگزینی متن - 'سيد' به 'سيد ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
[[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسين اصفهانى]] | [[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسين اصفهانى]] | ||
[[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم| | [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
مقدمات اولیه را نزد پدر خود در زادگاهش مهرجان از توابع جندق فراگرفت، سپس برای تكميل مقدمات، به مشهد هجرت نمود و حدود سال 1357ق نجف اشرف را مسكن خود قرار داد و از محضر | مقدمات اولیه را نزد پدر خود در زادگاهش مهرجان از توابع جندق فراگرفت، سپس برای تكميل مقدمات، به مشهد هجرت نمود و حدود سال 1357ق نجف اشرف را مسكن خود قرار داد و از محضر سيد محمدعلى تفرشى، ميرزا حسن رشتى و شيخ محمدرضا نائينى بهره‌مند گشت و مدارج عالى را در حوزه درس [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسین نائينى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]] و [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] پیمود. | ||
در حالى كه بيست بهار از عمرش مى‌گذشت، به سال 1340ق روانه حوزه نجف شد. او راه طولانى نايين تا بارگاه ملكوتى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را گاه پياده و گاه سوار بر مركب، طى مى‌كرد. در نجف، تحصيل جدّى این طلبه جوان برای آموختن علوم دينى و مبانى اجتهاد آغاز شد. در مدت اقامت خود در این شهر، شب و روز درس مى‌خواند، پژوهش و مطالعه مى‌كرد و از محضر بزرگان و مجتهدان معروف كسب فيض نموده تا این كه پس از هفده سال تلاش به درجه اجتهاد نايل شد. | در حالى كه بيست بهار از عمرش مى‌گذشت، به سال 1340ق روانه حوزه نجف شد. او راه طولانى نايين تا بارگاه ملكوتى [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را گاه پياده و گاه سوار بر مركب، طى مى‌كرد. در نجف، تحصيل جدّى این طلبه جوان برای آموختن علوم دينى و مبانى اجتهاد آغاز شد. در مدت اقامت خود در این شهر، شب و روز درس مى‌خواند، پژوهش و مطالعه مى‌كرد و از محضر بزرگان و مجتهدان معروف كسب فيض نموده تا این كه پس از هفده سال تلاش به درجه اجتهاد نايل شد. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
او ضمن اين‌كه در درس بزرگان علوم فقه و اصول شركت مى‌جست، خود نيز کتاب‌هاى سطوح حوزه مانند [[كتاب المكاسب|مكاسب]]، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و كفايه را تدريس مى‌كرد و جمعى از طلاب و فضلا در حوزه درس او حاضر مى‌شدند. این بزرگوار از دو تن از استادان برجسته نجف، مرحوم [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسین نائينى]] و مرحوم آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]]، اجازه اجتهاد گرفت و نيز اجازه‌هاى روايتى فراوانى از بزرگان حديث و رجال، دريافت كرد. | او ضمن اين‌كه در درس بزرگان علوم فقه و اصول شركت مى‌جست، خود نيز کتاب‌هاى سطوح حوزه مانند [[كتاب المكاسب|مكاسب]]، [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و كفايه را تدريس مى‌كرد و جمعى از طلاب و فضلا در حوزه درس او حاضر مى‌شدند. این بزرگوار از دو تن از استادان برجسته نجف، مرحوم [[نایینی، محمدحسین|ميرزا حسین نائينى]] و مرحوم آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]]، اجازه اجتهاد گرفت و نيز اجازه‌هاى روايتى فراوانى از بزرگان حديث و رجال، دريافت كرد. | ||
در روزگارى كه وى در نجف درس مى‌خواند، این حوزه در بهترين موقعيت علمى خود قرار داشت و استوانه‌هاى بزرگ علم در این حوزه زندگى می‌كردند كه اعلمى، نزد تعدادى از برجسته‌ترين آنان حاضر مى‌شد و از دانش آنان، بهره مى‌برد كه عبارتند از آيات عظام: [[اصفهانی، ابوالحسن|سيدابوالحسن اصفهانى]]، [[نائینی، محمدحسین|محمدحسين نائينى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسين اصفهانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم| | در روزگارى كه وى در نجف درس مى‌خواند، این حوزه در بهترين موقعيت علمى خود قرار داشت و استوانه‌هاى بزرگ علم در این حوزه زندگى می‌كردند كه اعلمى، نزد تعدادى از برجسته‌ترين آنان حاضر مى‌شد و از دانش آنان، بهره مى‌برد كه عبارتند از آيات عظام: [[اصفهانی، ابوالحسن|سيدابوالحسن اصفهانى]]، [[نائینی، محمدحسین|محمدحسين نائينى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسين اصفهانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]. | ||
او بعد از اقامت 17 ساله در نجف، به قصد زيارت مرقد [[امام رضا(ع)]] به سوى مشهد مقدس حركت كرد و بعد از زيارت قبر آن حضرت مجدداً به نجف بازگشت و سه سال ديگر در این شهر اقامت كرد. در همين زمان بود كه [[اصفهانی، ابوالحسن|آيت‌اللّه سيدابوالحسن اصفهانى]] دستور داد كه جمعى از نخبگان دورهم گردآيند و به تحقيق، تنظيم و ترتيب احاديث کتاب «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]» بپردازند. از جمله اعضاى این گروه، محمدحسين اعلمى و ديگرى آيت‌اللّه | او بعد از اقامت 17 ساله در نجف، به قصد زيارت مرقد [[امام رضا(ع)]] به سوى مشهد مقدس حركت كرد و بعد از زيارت قبر آن حضرت مجدداً به نجف بازگشت و سه سال ديگر در این شهر اقامت كرد. در همين زمان بود كه [[اصفهانی، ابوالحسن|آيت‌اللّه سيدابوالحسن اصفهانى]] دستور داد كه جمعى از نخبگان دورهم گردآيند و به تحقيق، تنظيم و ترتيب احاديث کتاب «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]» بپردازند. از جمله اعضاى این گروه، محمدحسين اعلمى و ديگرى آيت‌اللّه سيد محمد هادى ميلانى بودند. این گروه روى چند نسخه از آن کتاب پژوهش و تحقيق می‌كردند. نوشته‌اند یکى از معتبرترين نسخه‌هاى «وسائل الشيعه» نزد محمدحسين اعلمى بوده است. | ||
از آن‌جا كه وى شيفته فهم و حفظ احاديث امامان شيعه بود و زحمات فراوانى در این راه كشيد، مفتخر به دريافت اجازه نقل روايت از مشايخ حديث شد، همانند: [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانى]]، آيت‌اللّه | از آن‌جا كه وى شيفته فهم و حفظ احاديث امامان شيعه بود و زحمات فراوانى در این راه كشيد، مفتخر به دريافت اجازه نقل روايت از مشايخ حديث شد، همانند: [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ تهرانى]]، آيت‌اللّه سيد هبه‌الدين شهرستانى، ميرزا محمد عسكرى تهرانى، [[مرعشی، شهاب‌الدین|سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]. | ||
وى در دورانى كه در حوزه نجف اشتغال به درس و تدريس داشت، برای اوّلين بار روانه مكه شد و ضمن انجام مناسك حج، با شخصيت‌هاى برجسته اسلامى ملاقات و درباره مسائل علمى، با آنان به مباحثه و مناظره پرداخت و از مكتب شيعه و انديشه‌هاى تابناك عالمان شيعى، جانانه دفاع كرد. | وى در دورانى كه در حوزه نجف اشتغال به درس و تدريس داشت، برای اوّلين بار روانه مكه شد و ضمن انجام مناسك حج، با شخصيت‌هاى برجسته اسلامى ملاقات و درباره مسائل علمى، با آنان به مباحثه و مناظره پرداخت و از مكتب شيعه و انديشه‌هاى تابناك عالمان شيعى، جانانه دفاع كرد. | ||