اعتصامی، پروین: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۰۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۳
جز
جایگزینی متن - ' ]]' به ']]'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR07963.jpg|بندانگشتی|         ]]
[[پرونده:NUR07963.jpg|بندانگشتی|]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
خط ۲۶: خط ۲۶:
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[             ]]
| data-type="authorWritings" |[[دیوان پروین اعتصامی]]
 
[[                  ]]
|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
خط ۳۸: خط ۳۶:


==تولد و خانواده==  
==تولد و خانواده==  
پروین (رخشنده)، در 25 اسفند 1285ش/ 15مارس 1907م، در تبریز به دنیا آمد. پدرش، یوسف اعتصامی – اعتصام‌الملک - (درگذشته در 1316ش)، فرزند میرزا ابراهیم مستوفی و مادرش، اخترالملوک (درگذشته در 1352ش)، فرزند عبدالحسین‌خان بخشایشی قوم‌العداله (یا قوام‌الدوله) - متخصلص به شوری - بود. پروین سال‌های نخست زندگی را در تبریز گذارند. در همین سال‌ها و پس از آنکه پدرش در 1328ق، به‌عنوان نماینده مردم این شهر، به مجلس دوم راه یافت، در 1291ش، همراه خانواده خود روانه تهران شد<ref>ر.ک: دادبه اصغر و میرانصاری علی، ج13، ص611</ref>.
پروین (رخشنده)، در 25 اسفند 1285ش برابر با 15مارس 1907م، در تبریز به دنیا آمد. پدرش، یوسف اعتصامی – اعتصام‌الملک - (درگذشته در 1316ش)، فرزند میرزا ابراهیم مستوفی و مادرش، اخترالملوک (درگذشته در 1352ش)، فرزند عبدالحسین‌خان بخشایشی قوم‌العداله (یا قوام‌الدوله) - متخصلص به شوری - بود. پروین سال‌های نخست زندگی را در تبریز گذارند. در همین سال‌ها و پس از آنکه پدرش در 1328ق، به‌عنوان نماینده مردم این شهر، به مجلس دوم راه یافت، در 1291ش، همراه خانواده خود روانه تهران شد<ref>ر.ک: دادبه اصغر و میرانصاری علی، ج13، ص611</ref>.


==تحصیلات و سرودن شعر==
==تحصیلات و سرودن شعر==
خط ۵۱: خط ۴۹:
پروین در تیر 1313 با پسرعموی پدرش، فضل‌الله آرتا (همایون‌فال) که رئیس نظمیه کرمانشاه بود، ازدواج کرد و 4 ماه بعد، همراه او راهی کرمانشاه شد. این پیوند چندان نپایید و پروین در بازگشت به تهران، در مرداد 1314، رسماً از همسر خود جدا شد. واکنش پروین در برابر این جدایی، سرودن قطعه‌ای بود که با این بیت آغاز می‌شود:
پروین در تیر 1313 با پسرعموی پدرش، فضل‌الله آرتا (همایون‌فال) که رئیس نظمیه کرمانشاه بود، ازدواج کرد و 4 ماه بعد، همراه او راهی کرمانشاه شد. این پیوند چندان نپایید و پروین در بازگشت به تهران، در مرداد 1314، رسماً از همسر خود جدا شد. واکنش پروین در برابر این جدایی، سرودن قطعه‌ای بود که با این بیت آغاز می‌شود:


'''ای گل تو ز جمعیت گلزار چه دیدی؟'''
{{شعر}}
جز سرزنش و بدسری خار چه دیدی؟
{{ب|'' ای گل تو ز جمعیت گلزار چه دیدی؟''|2='' جز سرزنش و بدسری خار چه دیدی؟''}}
{{پایان شعر}}


پس از این واقعه، ظاهراً یوسف اعتصامی به قصد تسلای خاطر پروین و برای شناساندن او در سطحی گسترده‌تر از پیش، اقدام به چاپ دیوان وی کرد. چاپ دیوان پروین با مقدمه بهار در 1314ش، حادثه‌ای ادبی تلقی شد، تا جایی که [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] به معرفی آن در روزنامه ایران پرداخت و وزارت معارف هم به‌عنوان تقدیر، نشانی «علمی» به پروین اهدا کرد. این استقبال سبب گردید تا پروین از انزوای خانه خارج گردد و نخستین حضور خود را در فضایی غیر زنانه تجربه کند. پس محیط دانش‌سرای عالی و کتابخانه آن را که با روحیه خود سازگارتر می‌یافت، برگزید و از خرداد 1315، در آنجا به‌عنوان کتابدار مشغول به کار شد، اما انزواطلبی پروین و حجب و حیایی که خاص او بود در این محیط نیز نمود پیدا کرد و سبب گردید او حضور خود را در دانش‌سرای عالی چندان استمرار نبخشد و پس از 9 ماه و از آغاز سال 1316ش، به خدمت خود در آنجا پایان دهد. یوسف اعتصامی در زمستان همین سال در تهران درگذشت و با مرگ خویش، تأثیری عمیق بر پروین نهاد، تا جایی که به گفته داوران، او را به سرودن تنها شعر شخصی خود با این مطلع واداشت:  
پس از این واقعه، ظاهراً یوسف اعتصامی به قصد تسلای خاطر پروین و برای شناساندن او در سطحی گسترده‌تر از پیش، اقدام به چاپ دیوان وی کرد. چاپ دیوان پروین با مقدمه بهار در 1314ش، حادثه‌ای ادبی تلقی شد، تا جایی که [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] به معرفی آن در روزنامه ایران پرداخت و وزارت معارف هم به‌عنوان تقدیر، نشانی «علمی» به پروین اهدا کرد. این استقبال سبب گردید تا پروین از انزوای خانه خارج گردد و نخستین حضور خود را در فضایی غیر زنانه تجربه کند. پس محیط دانش‌سرای عالی و کتابخانه آن را که با روحیه خود سازگارتر می‌یافت، برگزید و از خرداد 1315، در آنجا به‌عنوان کتابدار مشغول به کار شد، اما انزواطلبی پروین و حجب و حیایی که خاص او بود در این محیط نیز نمود پیدا کرد و سبب گردید او حضور خود را در دانش‌سرای عالی چندان استمرار نبخشد و پس از 9 ماه و از آغاز سال 1316ش، به خدمت خود در آنجا پایان دهد. یوسف اعتصامی در زمستان همین سال در تهران درگذشت و با مرگ خویش، تأثیری عمیق بر پروین نهاد، تا جایی که به گفته داوران، او را به سرودن تنها شعر شخصی خود با این مطلع واداشت:  


'''پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل'''
{{شعر}}
 
{{ب|'' پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل''|2='' تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من''}}
تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من'''.'''
{{پایان شعر}}


==پس از فوت پدر==
==پس از فوت پدر==
خط ۷۹: خط ۷۸:
اخلاقی که پروین از آن سخن می‌گوید، نه زاهدانه است و نه راهبانه، بلکه اخلاقی است مثبت و پویا که آدمی را به ترک دنیا و خوار شمردن زندگی نمی‌خواند و توصیه به حرکت و پویایی، دعوت به زندگی، تأسف بر گذرِ عمر و غنیمت شمردن فرصت‌ها جزء اصول آن است. از جمله نتایج این اصول دل‌بستگی به حیات، اظهار «درد جاودانگی» و تأسف بر مرگ است که جای‌جای در شعر پروین مجال ظهور و بروز می‌یابد و برخی از محققان از آن به «اندوه فلسفی» تعبیر کرده و آن را با اندوه ژرف خیام و حافظ سنجیده‌اند. برترین جلوه این اندوه را در منظومه «بنفشه» و تکان‌دهنده‌ترین بیان این درد را در بیت 16 این منظومه می‌توان سراغ کرد:
اخلاقی که پروین از آن سخن می‌گوید، نه زاهدانه است و نه راهبانه، بلکه اخلاقی است مثبت و پویا که آدمی را به ترک دنیا و خوار شمردن زندگی نمی‌خواند و توصیه به حرکت و پویایی، دعوت به زندگی، تأسف بر گذرِ عمر و غنیمت شمردن فرصت‌ها جزء اصول آن است. از جمله نتایج این اصول دل‌بستگی به حیات، اظهار «درد جاودانگی» و تأسف بر مرگ است که جای‌جای در شعر پروین مجال ظهور و بروز می‌یابد و برخی از محققان از آن به «اندوه فلسفی» تعبیر کرده و آن را با اندوه ژرف خیام و حافظ سنجیده‌اند. برترین جلوه این اندوه را در منظومه «بنفشه» و تکان‌دهنده‌ترین بیان این درد را در بیت 16 این منظومه می‌توان سراغ کرد:


'''به جرم یک دو صباحی نشستن اندر باغ '''
{{شعر}}
هزار قرن در آغوش خاک باید خفت'''<ref>ر.ک: همان، ص616</ref>.'''
{{ب|'' به جرم یک دو صباحی نشستن اندر باغ''|2='' هزار قرن در آغوش خاک باید خفت''<ref>ر.ک: همان، ص616</ref>}}
{{پایان شعر}}


==پانویس==
==پانویس==
<references />
<references/>


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
دادبه اصغر و میرانصاری علی، مقاله پروین اعتصامی، دایرة‌‎المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر سید کاظم موسوی بجنوردی، مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران، 1367ش.
[https://www.cgie.org.ir/fa/article/229408/%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%85%DB%8C دادبه اصغر و میرانصاری علی، مقاله پروین اعتصامی، دایرة‌‎المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر سید کاظم موسوی بجنوردی، مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران، 1367ش.]
 
{{بانوان دانشور}}
{{شعر و شاعری}}


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
خط ۹۳: خط ۹۶:


[[دیوان پروین اعتصامی]]
[[دیوان پروین اعتصامی]]
[[دیوان پروین اعتصامی (مقدمه‌نویس: بهار و زرین‌کوب)]]
[[دیوان پروین اعتصامی (مقدمه‌نویس: بهار)]]


[[نمونه اشعار پروین اعتصامی]]
[[نمونه اشعار پروین اعتصامی]]
خط ۹۸: خط ۱۰۵:


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:مقالات جدید]]
[[رده:بانوان دانشور]]
[[رده:شاعران]]