۸۰٬۶۷۲
ویرایش
اصفهانی، محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' به'''' به ' به ''''
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به '{{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' به'''' به ' به '''') برچسب: واگردانی دستی |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
اين اجازه نامۀ روايتى، توسط آیت‌الله [[صدر، سید حسن |سيد حسن صدر]] عاملى، نويسندۀ کتاب پر مايۀ «[[تأسيس الشيعة لعلوم الإسلام]]» نوشته شده است كه برگزيده‌اى از آن اجازه نامه را مرور مى‌كنيم: | اين اجازه نامۀ روايتى، توسط آیت‌الله [[صدر، سید حسن |سيد حسن صدر]] عاملى، نويسندۀ کتاب پر مايۀ «[[تأسيس الشيعة لعلوم الإسلام]]» نوشته شده است كه برگزيده‌اى از آن اجازه نامه را مرور مى‌كنيم: | ||
«... شخصيت بزرگى چون فقيه و علامۀ مجتهد، حجةالإسلام شيخ محمدحسین اصفهانى غروى دوست دارد كه به فوز فضيلتى كه در شركت جستن در این نظم است نايل شود، تا به سلسلۀ اهل عصمت بپيوندد. وى - كه خداى جلال و جليل در شرفش بيفزايد - نامه‌اى برایم نوشت و همان را خواستار شد و من با همۀ | «... شخصيت بزرگى چون فقيه و علامۀ مجتهد، حجةالإسلام شيخ محمدحسین اصفهانى غروى دوست دارد كه به فوز فضيلتى كه در شركت جستن در این نظم است نايل شود، تا به سلسلۀ اهل عصمت بپيوندد. وى - كه خداى جلال و جليل در شرفش بيفزايد - نامه‌اى برایم نوشت و همان را خواستار شد و من با همۀ راههایى كه در روايت دارم و با همۀ آنچه كه در آن مدخليتى برای روايت است، به او اجازه مى‌دهم تا از هر چه روايتش جائز است، از معقول و منقول گرفته تا فروع و اصول و فقه و حديث و تفسير روايت كند...» | ||
علامه غروى اصفهانى از بزرگان ديگرى نيز اجازۀ روايت داشته است، از آن جمله: | علامه غروى اصفهانى از بزرگان ديگرى نيز اجازۀ روايت داشته است، از آن جمله: | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
«كوتاه سخن اينكه او از نوابغ روزگار بود. همانان كه با عنصر نبوغ و با ملكات و صلاحيت‌هاى خدادادى ممتاز و در مواهب الهى غرقند. او پيش دانشمندان هم عصرش محترم و موقر بود و در حوزۀ نجف چشمها به سوى او دوخته مى‌شد. | «كوتاه سخن اينكه او از نوابغ روزگار بود. همانان كه با عنصر نبوغ و با ملكات و صلاحيت‌هاى خدادادى ممتاز و در مواهب الهى غرقند. او پيش دانشمندان هم عصرش محترم و موقر بود و در حوزۀ نجف چشمها به سوى او دوخته مى‌شد. | ||
زمان درازى را به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى اشتغال داشت. مدرسۀ او مجمع اهل فضل و كمال بود. گروهى از طلاب با فضيلت از مكتب او فارغ شدند. او جاى پاى محكمى را در فقه باز كرده بود و در علم اصول دست توانايى داشت. آثارش در این دو وادى بر | زمان درازى را به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى اشتغال داشت. مدرسۀ او مجمع اهل فضل و كمال بود. گروهى از طلاب با فضيلت از مكتب او فارغ شدند. او جاى پاى محكمى را در فقه باز كرده بود و در علم اصول دست توانايى داشت. آثارش در این دو وادى بر ديدگاههاى ژرف و آراى پخته و پاک او دلالت مى‌كند، ولى از آنجا كه نظرگاه‌هاى فلسفى او بسيار استوار و محكم مى‌نمود، بيشتر به تدريس فلسفه شهرت يافت، بلكه این بيشتر به خاطر آن بود كه كسى از اهل فلسفه در عصر او به پاى وى نمى‌رسيد...» | ||
علامه سيد [[حسینی طهرانی، محمدحسین|محمدحسین حسینى تهرانى]] دربارۀ ايشان چنين مى‌گويد: | علامه سيد [[حسینی طهرانی، محمدحسین|محمدحسین حسینى تهرانى]] دربارۀ ايشان چنين مى‌گويد: | ||
| خط ۲۳۷: | خط ۲۳۷: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[ar:الشيخ محمدحسين الغروي الأصفهاني]] | |||