۸۱٬۶۰۷
ویرایش
←وابسته‌ها
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | اسفراینی، | | data-type="authorOtherNames" | اسفراینی، ن‍ورال‍دی‍ن عبدالرحمن | ||
اسفراینی ک‍س‍رق‍ی | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |4 شوال 639ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |روستاى كسرق، از توابع شهر اسفراين | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |شيخ احمد جورپانى | ||
پورحسن | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" | | | data-type="authorWritings" |[[كاشف الأسرار بانضمام پاسخ به چند پرسش و رساله‌ای در روش سلوک و خلوت نشینی]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE05116AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|اسفراینی (ابهام زدایی)}} | |||
'''اسفراينى ابومحمد نورالدين عبدالرحمن بن محمد بن محمد كسرقى''' (639 -717ق)، از مشايخ طريقت كبرويه و مؤسس شعبه نوريه اسفراينيه است | |||
==ولادت== | |||
ایشان در 4 شوال 639ق7/ آوریل 1242م، در روستاى كسرق، از توابع شهر اسفراين، ولادت يافت و از همین روى، احتمالاً پدرش نيز از صوفيه بوده است. | |||
== | |||
ایشان در 4 شوال 639ق7/ | |||
==اساتید و شیوخ== | ==اساتید و شیوخ== | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۰: | ||
از این پس، گذشته از سفرى به مكه (پيش از 686ق) و سپس مدتى اقامت در مدينه و ارشاد و تعليم در خانقاه‌هاى آن شهر، بيشتر اوقات را در بغداد كه اقامتگاه دائمى او بود، مى‌گذراند و به تجديد سازمان و اداره مراكز صوفيه اقدام مى‌كرد. | از این پس، گذشته از سفرى به مكه (پيش از 686ق) و سپس مدتى اقامت در مدينه و ارشاد و تعليم در خانقاه‌هاى آن شهر، بيشتر اوقات را در بغداد كه اقامتگاه دائمى او بود، مى‌گذراند و به تجديد سازمان و اداره مراكز صوفيه اقدام مى‌كرد. | ||
در سال‌هاى پيش از 689ق در محلى به نام رباط سكينه نيز به تدريس اشتغال داشت و در | در سال‌هاى پيش از 689ق در محلى به نام رباط سكينه نيز به تدريس اشتغال داشت و در همین ايام با جمال‌الدين دستجردانى كه عهده‌دار امور موقوفات عراق بود، مصاحبت داشت و در 689ق در شونيزيه [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانى]] از او در قواعد سلوك تعليم گرفت. | ||
==ارتباط اسفراینی با حاکمان== | ==ارتباط اسفراینی با حاکمان== | ||
حضور اسفراينى در بغداد در مدتى بيش از 40 سال، یکى از مراكز مهم سلسله كبرويه را در این شهر به وجود آورده بود. فعالیت‌های شيخ محدود به ارشاد صوفيان و امور خانقاهى نبود، بلكه نفوذ سياسى وى در همان 10 ساله اول اقامتش در بغداد محسوس بود، چنانكه نامه‌هاى او خطاب به پادشاهان و حكمرانان و سلاطين وقت گواه آن است. | حضور اسفراينى در بغداد در مدتى بيش از 40 سال، یکى از مراكز مهم سلسله كبرويه را در این شهر به وجود آورده بود. فعالیت‌های شيخ محدود به ارشاد صوفيان و امور خانقاهى نبود، بلكه نفوذ سياسى وى در همان 10 ساله اول اقامتش در بغداد محسوس بود، چنانكه نامه‌هاى او خطاب به پادشاهان و حكمرانان و سلاطين وقت گواه آن است. | ||
از كارهاى مهم سياسى ديگر او مى‌توان به | از كارهاى مهم سياسى ديگر او مى‌توان به میانجى‌گرى در اختلاف الجايتو و غياث‌الدين چهارمین پادشاه آل كرت و رفع كدورت و نقارى كه میان آنان ايجاد شده بود، ياد كرد. | ||
اسفراينى درباره سياست ملكدارى و مناسبت قدرت دينى با قدرت حكومتى عقايد خاص داشت و رابطه قدرت دينى و دنيايى را چون رابطه ملكوت و ملك مى‌دانست و عارف را قطب ملكوت و سلطان را قطب ملك مى‌شمرد و همانگونه كه اعضاى بدن پيرو دل هستند، مردمان جامعه نيز در صلاح و فساد پيرو پادشاهند. | اسفراينى درباره سياست ملكدارى و مناسبت قدرت دينى با قدرت حكومتى عقايد خاص داشت و رابطه قدرت دينى و دنيايى را چون رابطه ملكوت و ملك مى‌دانست و عارف را قطب ملكوت و سلطان را قطب ملك مى‌شمرد و همانگونه كه اعضاى بدن پيرو دل هستند، مردمان جامعه نيز در صلاح و فساد پيرو پادشاهند. | ||
اسفراينى بر مفهوم «ولايت» تأكيد دارد و | اسفراينى بر مفهوم «ولايت» تأكيد دارد و میراث روحى پيامبر(ص) را اساس و زيربناى حكومت و سلطنت مى‌داند. به نظر مى‌رسد كه این نظريات خالى از تأثيرات تشيع نباشد و شايد گروش الجايتو در 709ق به تشيع دوازده امامى با اينگونه افكار و نظريات بى‌ارتباط نبوده است. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۹: | ||
2- في كيفية التسلیک و الإجلاس في الخلوة<ref>جایدرپور، فریبا، ج8، ص321</ref>. | 2- في كيفية التسلیک و الإجلاس في الخلوة<ref>جایدرپور، فریبا، ج8، ص321</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۹: | ||
[[ | [[كاشف الأسرار بانضمام پاسخ به چند پرسش و رساله‌ای در روش سلوک و خلوت نشینی]] | ||
[[مکتوبات علاء‌الدّوله سمنانی]] | |||
[[علاءالدوله سمنانی پیر عارفان]] | |||
[[مرشد و مرید]] | |||
[[نجم کبری]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||