۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '،ج' به '، ج'
جز (جایگزینی متن - '،ق' به '، ق') |
جز (جایگزینی متن - '،ج' به '، ج') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
اين اثر منعكس‌كنندۀ مفهوم تفسير، عرفان و سير تاريخ و تحول آنها و بررسى يكى از روش‌هاى بزرگ تفسيرى قرآن كريم است.نويسنده در اين کتاب ابتدا به تعريف تفسير پرداخته و با تمثيل‌هاى گوناگون از مثنوى مولوى، معناى عرفانى تفسير، از مفهوم ظاهرى-و رايج تاريخى-آن را بازشناسانده است. | اين اثر منعكس‌كنندۀ مفهوم تفسير، عرفان و سير تاريخ و تحول آنها و بررسى يكى از روش‌هاى بزرگ تفسيرى قرآن كريم است.نويسنده در اين کتاب ابتدا به تعريف تفسير پرداخته و با تمثيل‌هاى گوناگون از مثنوى مولوى، معناى عرفانى تفسير، از مفهوم ظاهرى-و رايج تاريخى-آن را بازشناسانده است. | ||
در ادامه تاريخ تفسير از عصر پيامبر اكرم(صلى اللّه عليه و آله و سلم) تا صحابه و تابعين به بحث كشيده شده است.پديدآيى رأى در تفسير و علل | در ادامه تاريخ تفسير از عصر پيامبر اكرم(صلى اللّه عليه و آله و سلم) تا صحابه و تابعين به بحث كشيده شده است.پديدآيى رأى در تفسير و علل آن، جريانهاى بزرگ در تفسيرگزارى مسلمين و يادكرد نمونه‌هاى عمده در هر روش و..از جمله مباحثى است كه در اين کتاب بدان پرداخته مى‌شود.در جايى ديگر از کتاب،ضمن تعريف عرفان و بيان اصول عملى و نظرى آن، موضوعاتى همچون عرفان و قرآن، عرفان و انسان، عرفان و جهان، عرفان و زبان، عرفان و تمثيل و عرفان و تأويل و... عرضه گرديده است كه هركدام پژوهشى بزرگ و مستقل را دربرمى‌گيرند و يادكرد آنها بدان جهت است كه تا ديدگاه عارفان در اين موضوعات-كه از اساسى‌ترين مباحث در زمينۀ عرفان و قرآن به شمار مى‌روند-روشن نشود فهم تفاسير عرفانى، به طور كامل، امكان‌پذير نيست زيرا ديدگاه عارفان و قرائت آنان در اين زمينه‌ها، همه و همه دربرداشت و فهم آنان از کتاب پروردگار رخ مى‌نمايد.نويسنده در فرازى ديگر از کتاب،ضمن يادكرد ريشه‌ها و زمينه‌ها در تفاسير عرفانى، به عرضه آنها پرداخته و آن‌گاه-براى نمونه-تنها پنج تفسير نامدار عرفانى را به‌گونه‌اى مشروح معرفى مى‌كند.در ادامه هم به عرضه و بررسى مختصر تفاسير عرفانى، در پويۀ تاريخ ايران اسلامى و براساس تقدم تاريخى از قرن دوم تا چهاردهم هجرى و يادكرد برگه‌هايى از آنها پرداخته شده است. | ||
==ساختار کتاب== | ==ساختار کتاب== | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
کتاب داراى دو مقدمه و هشت فصل عمده است كه هر فصل نيز داراى بخشهايى است.در پايان هم کتابشناسى برخى منابع عمده در موضوع موردنظر آمده است.مقدمه اول به:سخنى در آغاز، موضوع و محتوا، پوزش از كاستى‌ها و ياد و سپاس مى‌پردازد. | کتاب داراى دو مقدمه و هشت فصل عمده است كه هر فصل نيز داراى بخشهايى است.در پايان هم کتابشناسى برخى منابع عمده در موضوع موردنظر آمده است.مقدمه اول به:سخنى در آغاز، موضوع و محتوا، پوزش از كاستى‌ها و ياد و سپاس مى‌پردازد. | ||
فصل اول: «تعريف تفسير» بخشهايى چون:جايگاه تفسير، واژۀ تفسير، نگاهى نو به مفهوم تفسير، | فصل اول: «تعريف تفسير» بخشهايى چون:جايگاه تفسير، واژۀ تفسير، نگاهى نو به مفهوم تفسير، قرآن، جهان و انسان، تفسير و تسفير، حقيقت تفسير در تمثيل، تفسير، سفرى باطنى و تفاسير ظاهرى در تمثيل را دربرمى‌گيرد. | ||
فصل دوم: «تاريخ تفسير» شامل بخشهايى چون:پيامبر اكرم(ص) و تفسير،صحابيان و تفسير، مصادر تفسيرى صحابه،صحابيان نامدار در تفسير، ويژگى‌هاى تفسير در عصر صحابه، تابعين و تفسير، روش‌هاى عمده در تفسير و عصر تدوين در تفسير مى‌شود. | فصل دوم: «تاريخ تفسير» شامل بخشهايى چون:پيامبر اكرم(ص) و تفسير،صحابيان و تفسير، مصادر تفسيرى صحابه،صحابيان نامدار در تفسير، ويژگى‌هاى تفسير در عصر صحابه، تابعين و تفسير، روش‌هاى عمده در تفسير و عصر تدوين در تفسير مى‌شود. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
فصل ششم: «تفاسير قرن هفتم تا دهم» تفاسيرى چون:عرائس البيان، رحمة من الرحمن، تأويلات نجمية، اعجاز البيان،غرائب القرآن و...را معرفى مى‌كند. | فصل ششم: «تفاسير قرن هفتم تا دهم» تفاسيرى چون:عرائس البيان، رحمة من الرحمن، تأويلات نجمية، اعجاز البيان،غرائب القرآن و...را معرفى مى‌كند. | ||
فصل هفتم: «تفاسير قرن دهم تا سيزدهم» به معرفى تفاسيرى چون:حدائق | فصل هفتم: «تفاسير قرن دهم تا سيزدهم» به معرفى تفاسيرى چون:حدائق الحقائق، جواهرالتفسير، مواهب عليه، تحفة الفتى، تفاسير [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] و...مى‌پردازد. | ||
فصل هشتم: «تفاسير قرن سيزدهم تا پانزدهم» به بررسى و معرفى تفاسيرى چون: تفسير منظوم، تفسير روح المعانى، بيان السعادة، اسرار العشق و تفسير سورۀ حمد اختصاص يافته است. | فصل هشتم: «تفاسير قرن سيزدهم تا پانزدهم» به بررسى و معرفى تفاسيرى چون: تفسير منظوم، تفسير روح المعانى، بيان السعادة، اسرار العشق و تفسير سورۀ حمد اختصاص يافته است. | ||