ادله‌ای بر حرکت جوهری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: واگردانی دستی |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '.ر' به '. ر') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = /ح5الف4 1350 BBR | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''ادله‌ای بر حرکت جوهری'''، از آثار فلسفی ادیب، عارف و فیلسوف معاصر، حسن حسن‌زاده آملی (1307-1400ش)، شامل 21 برهان عقلی برای اثبات حرکت در جوهر طبیعی بر اساس مبانی حکمت متعالیه صدرایی است. | '''ادله‌ای بر حرکت جوهری'''، از آثار فلسفی ادیب، عارف و فیلسوف معاصر، [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن حسن‌زاده آملی]] (1307-1400ش)، شامل 21 برهان عقلی برای اثبات حرکت در جوهر طبیعی بر اساس مبانی حکمت متعالیه صدرایی است. | ||
این برهان‌ها به ترتیب عبارت است از: | این برهان‌ها به ترتیب عبارت است از: | ||
1.علیت جوهر و معلولیت اعراض 2."ما بالعرض ینتهی الی ما بالذات." 3.تابعیت اعراض در وجود و همه آثار و احکام نسبت به جوهر 4.انقلاب ماهیت اعراض به جوهر 5.حرکت تکاملی طبایع 6.سنخیت بین علت و معلول 7.وضع و محاذات 8.تشخّص شیء به وجود 9.وصول به غایت 10.ربط متغیّر به ثابت 11.ربط حادث به قدیم 12.سکون جوهر طبیعی موجب انسداد باب عطاء الهی 13. خروج شیء از قوه به فعلیت به نحوه حرکت تدریجی جوهری 14.جسمانیة‌الحدوث بودن نفس 15.وحدت نفس ناطقه انسانی 16.استحاله علوم در حرکت نفوس منطبعه 17.اتحاد عرضی با عرض 18.اتحاد عرض با موضوع 19.اثبات حقیقت زمان به طریق الهی 20.مبدأ قریب حرکت، طبیعت جوهر جسمانی و 21.تجدّد أمثال<ref>مقدمه نویسنده، ص11- 13 | 1.علیت جوهر و معلولیت اعراض 2."ما بالعرض ینتهی الی ما بالذات." 3.تابعیت اعراض در وجود و همه آثار و احکام نسبت به جوهر 4.انقلاب ماهیت اعراض به جوهر 5.حرکت تکاملی طبایع 6.سنخیت بین علت و معلول 7.وضع و محاذات 8.تشخّص شیء به وجود 9.وصول به غایت 10. ربط متغیّر به ثابت 11. ربط حادث به قدیم 12.سکون جوهر طبیعی موجب انسداد باب عطاء الهی 13. خروج شیء از قوه به فعلیت به نحوه حرکت تدریجی جوهری 14.جسمانیة‌الحدوث بودن نفس 15.وحدت نفس ناطقه انسانی 16.استحاله علوم در حرکت نفوس منطبعه 17.اتحاد عرضی با عرض 18.اتحاد عرض با موضوع 19.اثبات حقیقت زمان به طریق الهی 20.مبدأ قریب حرکت، طبیعت جوهر جسمانی و 21.تجدّد أمثال<ref>مقدمه نویسنده، ص11- 13</ref>. | ||
نویسنده دلیل ششم (سنخیت علت و معلول) از ادله مذکور را همان برهان اول از رساله استادش سید ابوالحسن رفیعی قزوینی شمرده و افزوده که علامه طباطبایی در نهایة الحکمة آن را روشن‌ترین برهان برای اثبات حرکت جوهری دانسته است<ref>متن کتاب، ص42</ref>. | نویسنده با بیان اینکه این ادله را در اثنای تدریس و پژوهش و جستجو یافته و بعد در این اثر جمع کرده، تأثیرپذیری خودش را از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|حکیم صدرالمتألهین شیرازی]] در نگارش کتاب حاضر با صراحت تأیید کرده<ref>این ادله بر حرکت در جوهر طبیعی در حقیقت دسته‌گلی است که هر شاخه آن را از باغ و بوستان آثار قلمی جناب صدرالمتألهین صاحب اسفار (رضوان‌الله‌علیه) گردآورده‌ایم. همان، ص11</ref>. و افزوده است: مسأله بسیار مهمّ و گرانقدر حرکت جوهری بر مبنای متینِ سدید و اساس رصینِ جدید حکمت متعالیه، در حقیقت تحوّلی شگفت در فلسفه الهی به وجود آورده است<ref>همان، ص11</ref>. | ||
نویسنده دلیل ششم (سنخیت علت و معلول) از ادله مذکور را همان برهان اول از رساله استادش [[رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]] شمرده و افزوده که [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] در [[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهایة الحکمة]] آن را روشن‌ترین برهان برای اثبات حرکت جوهری دانسته است<ref>متن کتاب، ص42</ref>. | |||
مخاطبان این اثر متخصصان فلسفه اسلامی هستند و زبان نگارش آن نیز فنی و اصطلاحی و به سبک رایج در حوزه‌های علمیه، ترکیبی از فارسی و عربی است. نویسنده نگارش این کتاب را در قم تاریخ 7 بهمن 1375ش. به پایان رسانده است<ref>متن کتاب، ص127</ref>. | مخاطبان این اثر متخصصان فلسفه اسلامی هستند و زبان نگارش آن نیز فنی و اصطلاحی و به سبک رایج در حوزه‌های علمیه، ترکیبی از فارسی و عربی است. نویسنده نگارش این کتاب را در قم تاریخ 7 بهمن 1375ش. به پایان رسانده است<ref>متن کتاب، ص127</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: فلسفه، مذهب و روان‌شناسی]] | |||
[[رده: فلسفه اسلامی]] | |||
[[رده:عصر مدرسان فلسفه قرن چهاردهم]] | |||
[[رده:آثار فلسفی]] | |||
[[رده:کتاب سال جمهوری اسلامی ایران]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۶
| ادله‌ای بر حرکت جوهری | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسن زاده آملی، حسن (نويسنده) |
| ناشر | الف. لام. م‍ی‍م |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1380ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-93307-0-4 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5الف4 1350 BBR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ادله‌ای بر حرکت جوهری، از آثار فلسفی ادیب، عارف و فیلسوف معاصر، حسن حسن‌زاده آملی (1307-1400ش)، شامل 21 برهان عقلی برای اثبات حرکت در جوهر طبیعی بر اساس مبانی حکمت متعالیه صدرایی است.
این برهان‌ها به ترتیب عبارت است از:
1.علیت جوهر و معلولیت اعراض 2."ما بالعرض ینتهی الی ما بالذات." 3.تابعیت اعراض در وجود و همه آثار و احکام نسبت به جوهر 4.انقلاب ماهیت اعراض به جوهر 5.حرکت تکاملی طبایع 6.سنخیت بین علت و معلول 7.وضع و محاذات 8.تشخّص شیء به وجود 9.وصول به غایت 10. ربط متغیّر به ثابت 11. ربط حادث به قدیم 12.سکون جوهر طبیعی موجب انسداد باب عطاء الهی 13. خروج شیء از قوه به فعلیت به نحوه حرکت تدریجی جوهری 14.جسمانیة‌الحدوث بودن نفس 15.وحدت نفس ناطقه انسانی 16.استحاله علوم در حرکت نفوس منطبعه 17.اتحاد عرضی با عرض 18.اتحاد عرض با موضوع 19.اثبات حقیقت زمان به طریق الهی 20.مبدأ قریب حرکت، طبیعت جوهر جسمانی و 21.تجدّد أمثال[۱].
نویسنده با بیان اینکه این ادله را در اثنای تدریس و پژوهش و جستجو یافته و بعد در این اثر جمع کرده، تأثیرپذیری خودش را از حکیم صدرالمتألهین شیرازی در نگارش کتاب حاضر با صراحت تأیید کرده[۲]. و افزوده است: مسأله بسیار مهمّ و گرانقدر حرکت جوهری بر مبنای متینِ سدید و اساس رصینِ جدید حکمت متعالیه، در حقیقت تحوّلی شگفت در فلسفه الهی به وجود آورده است[۳].
نویسنده دلیل ششم (سنخیت علت و معلول) از ادله مذکور را همان برهان اول از رساله استادش سید ابوالحسن رفیعی قزوینی شمرده و افزوده که علامه طباطبایی در نهایة الحکمة آن را روشن‌ترین برهان برای اثبات حرکت جوهری دانسته است[۴].
مخاطبان این اثر متخصصان فلسفه اسلامی هستند و زبان نگارش آن نیز فنی و اصطلاحی و به سبک رایج در حوزه‌های علمیه، ترکیبی از فارسی و عربی است. نویسنده نگارش این کتاب را در قم تاریخ 7 بهمن 1375ش. به پایان رسانده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه نویسنده و متن کتاب.