اجتهاد در مقابل نص: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ى«' به 'ی «') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
اين کتاب كارى علمى - تحقيقى است كه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در واپسين سال‌هاى عمر خويش به نوشتن آن موفق شده است. اين اثر از آثار وحدت آفرين و ارزشمند [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] است. وى در اين کتاب 99 مورد از مواردى را كه خلفا برخلاف نصّ پيامبر(ص) عمل كرده‌اند، از موثق‌ترين منابع اهل سنت برشمرده است. | اين کتاب كارى علمى - تحقيقى است كه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در واپسين سال‌هاى عمر خويش به نوشتن آن موفق شده است. اين اثر از آثار وحدت آفرين و ارزشمند [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] است. وى در اين کتاب 99 مورد از مواردى را كه خلفا برخلاف نصّ پيامبر (ص) عمل كرده‌اند، از موثق‌ترين منابع اهل سنت برشمرده است. | ||
آنچه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهايى كه او مطرح كرده، مى‌توان عناصر مؤثر در شكل‌گيرى بدعت را بازشناخت و تفاوت‌هاى ماهوى و عينى و عملى اين مفهوم را از نوآورى مشخص ساخت. | آنچه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهايى كه او مطرح كرده، مى‌توان عناصر مؤثر در شكل‌گيرى بدعت را بازشناخت و تفاوت‌هاى ماهوى و عينى و عملى اين مفهوم را از نوآورى مشخص ساخت. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
با مراجعه به اين کتاب مى‌توان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبنای «تأويل» و «مصلحت‌گرايى» است و بدعت‌گذار در مراجعه و استناد به متون دينى از اين دو عنصر بهره مى‌برد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرف‌الدين براى مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر اين دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمى‌گردد: | با مراجعه به اين کتاب مى‌توان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبنای «تأويل» و «مصلحت‌گرايى» است و بدعت‌گذار در مراجعه و استناد به متون دينى از اين دو عنصر بهره مى‌برد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرف‌الدين براى مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر اين دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمى‌گردد: | ||
#التزام به نصّ: از نظر علامه، نص دليلى لفظى و متضمن حكم شرعى است كه به يقين يا به ظن معتبر(كه اعتبار آن به پشتوانه عقل يا شرع تأييد شده) مستند به قانون‌گذار شريعت باشد. | #التزام به نصّ: از نظر علامه، نص دليلى لفظى و متضمن حكم شرعى است كه به يقين يا به ظن معتبر (كه اعتبار آن به پشتوانه عقل يا شرع تأييد شده) مستند به قانون‌گذار شريعت باشد. | ||
#تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | #تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | ||