۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'علامه شرف‌الدين' به 'علامه شرف‌الدين ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
اين کتاب كارى علمى - تحقيقى است كه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] | اين کتاب كارى علمى - تحقيقى است كه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در واپسين سال‌هاى عمر خويش به نوشتن آن موفق شده است. اين اثر از آثار وحدت آفرين و ارزشمند [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] است. وى در اين کتاب 99 مورد از مواردى را كه خلفا برخلاف نصّ پيامبر(ص) عمل كرده‌اند، از موثق‌ترين منابع اهل سنت برشمرده است. | ||
آنچه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] | آنچه [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] در النصّ و الاجتهاد آورده، فراتر از حوزۀ نزاع بين شيعه و سنّى است. با تكيه بر محورهايى كه او مطرح كرده، مى‌توان عناصر مؤثر در شكل‌گيرى بدعت را بازشناخت و تفاوت‌هاى ماهوى و عينى و عملى اين مفهوم را از نوآورى مشخص ساخت. | ||
با مراجعه به اين کتاب مى‌توان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبناى«تأويل» و «مصلحت‌گرايى» است و بدعت‌گذار در مراجعه و استناد به متون دينى از اين دو عنصر بهره مى‌برد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرف‌الدين براى مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر اين دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمى‌گردد: | با مراجعه به اين کتاب مى‌توان دريافت كه از نظر علامه، بدعت متكى بر دو مبناى«تأويل» و «مصلحت‌گرايى» است و بدعت‌گذار در مراجعه و استناد به متون دينى از اين دو عنصر بهره مى‌برد. متقابلا نوآورى نيز بر دو مبناى «تفسير نصوص» و «توجه به عنصر زمان و مكان» استوار است. مرحوم شرف‌الدين براى مقابله با بدعت بر روشى تأكيد دارد كه مشخصا بر دو ركن استوار است. وى معتقد است كه با تكيه بر اين دو ركن، نتيجۀ تحقيق و استنباط در شريعت به بدعت منتهى نمى‌گردد: | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
2-تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | 2-تصحيح منابع مورد مراجعه در استنباط. | ||
از جمله عواملى كه در شكل‌گيرى نظريات بدعت‌آميز و پيدايش منازعات مذهبى نقش مهمى دارد، مختلف و متفاوت بودن منابع مورد مراجعه دو فرقه شيعه و سنى، و تفاوت روش‌هاى مراجعه به منابع مشترك است. براى پيشگيرى از بدعت بايد اعتبار منابع مورد مراجعه ثابت شود و ساز و كار مطلوب در اين مراجعه نيز مقرر گردد.[[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] | از جمله عواملى كه در شكل‌گيرى نظريات بدعت‌آميز و پيدايش منازعات مذهبى نقش مهمى دارد، مختلف و متفاوت بودن منابع مورد مراجعه دو فرقه شيعه و سنى، و تفاوت روش‌هاى مراجعه به منابع مشترك است. براى پيشگيرى از بدعت بايد اعتبار منابع مورد مراجعه ثابت شود و ساز و كار مطلوب در اين مراجعه نيز مقرر گردد.[[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] ضمن اشاره به موارد متعددى كه در آنها به دليل مراجعه به منابع غير معتبر يا مراجعه غلط به منابع معتبر؛ كار به مخالفت با نص و در نتيجه بدعت‌گذارى كشيده شده است، بر لزوم تصحيح منابع تأكيد مى‌كند. | ||
«اجتهاد در مقابل نص»؛ مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم صدرالدين شرف‌الدين، فرزند بزرگ مرحوم [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] ، شرح حال مؤلف به قلم سيد محمد صادق صدر در آغاز چاپ سوم کتاب «النص و الاجتهاد» و مقدمۀ وزين آقاى سيد محمدتقى حكيم در معرفى کتاب است كه ضمن آن به توضيح مفاهيم پاره‌اى از اصطلاحات کتاب در جهت روشن ساختن اهميت مباحث آن پرداخته شده است. | «اجتهاد در مقابل نص»؛ مشتمل بر مقدمه‌اى به قلم صدرالدين شرف‌الدين، فرزند بزرگ مرحوم [[شرف‌الدین، عبدالحسین|علامه شرف‌الدين]] ، شرح حال مؤلف به قلم سيد محمد صادق صدر در آغاز چاپ سوم کتاب «النص و الاجتهاد» و مقدمۀ وزين آقاى سيد محمدتقى حكيم در معرفى کتاب است كه ضمن آن به توضيح مفاهيم پاره‌اى از اصطلاحات کتاب در جهت روشن ساختن اهميت مباحث آن پرداخته شده است. | ||